Bynilio h' Cd?

[Art In Haste]

Κάπως έτσι όπως τα λες, οι αγορές αγορες και το ράφι ράφι. Η ακρόαση γίνεται κατά κύριο λόγο από μπ3, γιατί με τόσες αλλαγές χωρών και σπιτιών που να έχεις στερεοφωνικό σε κάθε μέρος, και στο αυτοκίνητο όταν βρίσκομαι στα πάτρια.

[Taksitzhs]

Ακουω τα βινυλια μου, αλλα μη σου λεω μαλακιες, βαριεμαι να αλλαζω πλευρες απ ενα σημειο κι επειτα γι αυτο και αγοραζω περισσοτερο cd, τα cd μου ξερω γω ειναι τετραπλασια απ οτι τα βινυλια. Mp3 ακουω, αλλα δεν τα προτιμω γιατι αν δεν εχω κατι σε φυσικο μεσο δεν το προσεχω το ιδιο (δεν ειναι παντα απολυτο αυτο αλλα ειναι απειρες οι φορες ενας δισκος που δε μου κανε κλικ και τον εκτιμησα περισσοτερο οταν τον ακουσα απο σιντακι ή βινυλιο).

[redeemer]

Εφηβεία πάρα πολλά σιντί, από τα 18 κ μετά βινύλιο αυστηρά (εκτός ελαχίστων περιπτώσεων για λόγους συμπλήρωσης συλλογής, η για λίγα αξιοπρεπέστατα ριμάστερς - επανεκδόσεις Doors είναι ένα καλό κοινό παράδειγμα). Γενικά συμφωνώ με Ra Pariah, εφόσον με τον κατακλυσμό του μπ3 η πληροφορία βρίσκεται παντού, εύκολα και γρήγορα, η μουσική συλλογή αποκτά έναν ανθολογιακού τύπου χαρακτήρα με δεδομένο πως η φυσική συλλογή δε θα φτάσει ποτέ σε όγκο τα κατεβασμένα.
Ως εκ τούτου, επιδιώκω η αγορά φορμάτ να είναι στο μέσο που με γεμίζει περισσότερο, το βινύλιο.

[Parasight]

Εννοείται ότι ο κύριος όγκος ακρόασης γίνεται από mp3 λόγω ευκολίας, αλλά προσπαθώ να τιμώ βινυλιοακροάσεις όσο γίνεται, αφού αγοράζω ακόμη όσο μπορώ (αν και η οικονομκή δυνατότητα έχει πέσει κατακόρυφα από όσο πχ 5 χρόνια πριν). Το θέμα είναι ότι το σπίτι μου αυτή τη στιγμή είναι λίγο μικρό και το πικάπ/ενισχυτής είναι λίγο στριμωγμένα στην άκρη του γραφείου στη γωνία του δωματίου και αυτό, σε συνάρτηση με το ότι τα βινυλιοράφια έχουν δυστυχώς μπροστά από τα βινύλια διάφορα άσχετα μικροαντικείμενα και παιχνιδάκια του πιτσιρικά, είναι λίγο αποτρεπτικό όταν παίζουν μεγάλες βαρεμάρες. Έχω σκοπό άμεσα μέσα στους επόμενους μήνες να βρω πιο άνετο χώρο να μετακομίσω, όπου θα φροντίσω το πικάπ και τα βινύλια να έχουν δική τους αποκλειστική γωνία και δε θα παρεμβάλλεται τίποτα άσχετο ανάμεσα.

Η κουβέντα για την ποιότητα ήχου για μένα δε μπορεί να έχει αντικειμενική κατάληξη, αφού εξαρτάται από την αφετηρία από την οποία ξεκινάει ο καθένας ακούγοντας μουσική. Προσωπικά, χέστηκα για το ποιο μέσο έχει "αποδεδειγμένα" τον πιο πιστό ή πιο καλό ή πιο ζεστό ή πιο ό,τι-σκατά-ξέρω-γω ήχο, το θέμα είναι τι ακούγεται πιο ωραίο στο αυτί μου. Και δε θα κάθομαι να εξετάζω κυματομορφές σε ένα home audio system, αυτό είναι απλά ψυχαναγκασμός αφού το γυμνό αυτί απλά δεν πιάνει όλες αυτές τις συχνότητες, πώς να το κάνουμε.

Ψηφίζω λοιπόν βινύλιο γιατί 1) ναι αυτή η χροιά που παίρνει ο ήχος στο βινύλιο εμένα το αυτί μου τη λαμβάνει ως "ζεστασιά", 2) ο nerd μέσα μου καυλώνει όταν έχω το artwork ενός δίσκου που γουστάρω σε μέγεθος 12" και το αγγίζω και το χαζεύω και 3) είναι ένας έμπρακτος τρόπος να υποστηρίξω τις μπάντες που μου αρέσουν, ειδικά αγοράζοντας από συναυλίες, από όπου είναι ο κύριος όγκος των αγορών μου τα τελευταία χρόνια.