Χτίστε τη δισκοθήκη σας απλά και εύκολα

[h2he]

Κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει μία συζήτηση για το πως μπορεί κάποιος να κάνει μία καλή δισκοθήκη,χωρίς να ξοδέψει τα μαλλιά της κεφαλής του*.
*Ψυριστικές excluded.

Αφού οι περισσότεροι λίγο-πολύ συμφωνούν ότι τα mp3 είναι λύση ανάγκης και ότι δεν τους πάει η καρδούλα τους να μην αγοράζουν που και που και κάνα δίσκο/σιντι/κασέτα/μουσικό κουτί, ας μαζευτούν οι συμβουλές πως μπορεί να χτιστεί μια ωραία δισκοθήκη χωρίς να χρειαστεί να πουληθεί το κτήμα με τις πορτοκαλιές στο χωριό. Λύσεις εσωτερικού, εξωτερικού, online και μη, μεταχειρισμένα ή καινούρια, ανεξαρτήτως είδους ας ειπωθούν. Επίσης καλό θα είναι να γίνουν και κάποιες προτάσεις για το πως μπορούν να βρεθουν και πιο σπάνια αντικείμενα που δεν_τα_πήραμε_οταν_επρεπε και δεν θέλουμε να δώσουμε σήμερα το νεφρό μας για να τα αποκτήσουμε.

[Amnesiac.]

Για βινύλια βοηθάει πολύ το discogs.com, αν και έχει μια Α διαδικασία μέχρι να συνεννοηθείς με τον πωλητή του δίσκου που σε ενδιαφέρει.

Σιντίζ ψωνίζω από Play.com αποκλειστικά σχεδόν, γιατί αγοράζω εμπορικά σκατά τα οποία 4-5 μήνες μετά την κυκλοφορία τους έχουν τη μισή τιμή και βγάλε.

Για πιο obscure πράγματα προτιμώ τα σάιτς των μπαντών. Αν και μου έχει τύχει το play (ή το playtrade) να τα έχει κι αυτά πιο φτηνά.

[Krux]

βρίσκω κανά τυπάκι αμνήζιακ που ξεπουλάει όσο-όσο τα ατσάλινα δισκάκια του για να παραγγείλει κανιέ γουέστ, λέδη γκάγκα και βέγκας από τα ίντερνετς.
εύκολα, απλά, οικονομικά.

[KoiliaSamprela]

ebay και υπομονή είναι η δική μου πρόταση για παλιά δύσκολα πράγματα
αυτό, ασημένιο 7' 1000 κόπιες το έψαχνα καιρό , όσο το έβλεπα στα 40++ δολάρια το έκλανα, στα 10 + ταχυδρομικά έγινε δικό ΤΗΣ

[redeemer]

Αν μιλάμε για cd τα πράγματα είναι αρκετά απλά,ακόμα και με βόλτες στο μετρόπολις στήνεις αξιοπρεπέστατη δισκοθήκη χωρις πολλά-πολλά,κινούμενος έξυπνα και ακολουθόντας τις προσφορές.
Τα βινύλια τώρα είναι μια αρκετά διαφορετική ιστορία,καθώς εκεί χώνονται και άλλοι παράγοντες (αριθμός έκδοσης,coloured/shaped vinyl,κατάσταση κοκ),οπότε τα λεφτά που θα φύγουν έχουν άμεση σχέση και με το πόσο ψύρισμα θα ρίξει ο κατοχος.Οπως και να έχει,κατά κανόνα,τα βινύλια απαιτούν περισσότερο χρήμα αλλά και ψάξιμο,κατά καιρούς σκάνε κάτι ωραία ντιλς στο άμαζον αλλά συνήθως ακολουθούμε ιμπέι και ντισκογκς.

[Mitsmann]

o h2he ανοιγει τοπικ.

αντε ξανακαντε τον και Μοντ να κλεισει αυτος ο πενταχρονος (!) κυκλος ασωτειας του.

[mourning apocalypse]

Μιτσμανν έχει ξανανοίξει.
Ένας σημαντικός παράγοντας είναι και οι ψυριστικές στο μετρόπολις:Σκίζουμε με τρόpo τη ζελατίνα ενώ μιλάμε με τον metal buddy μας,βγάζουμε τον συναγερμό και αποχωρούμε κύριοι.

[Mitsmann]

Με τις μαλακιες που γραφετε, μαλλον δε θα ξανανοιξει.

[Reject]

Υπάρχουν 3 παράγοντες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο φτιάξιμο μιάς καλής δισκοθήκης (χωρίς να ξοδεψεις μιά περιουσία):

Α) Υπομονή.Άπλετη.Δεν είναι ανάγκη να σκάσεις 50-100ε για έναν δίσκο που είτε θεωρείς holy grail είτε απλά η τιμή του κυμαίνεται εκεί.Κάποια στιγμή, θα το πετύχεις και πιό φθηνά,είναι σίγουρο.Ψάξε.Ebay,discogs,musicstack,βάλτον στις αγαπημένες σου αναζητήσεις.Ψάξε σε Trade/Want lists,μπορεί κάποιος να τον έχει και να τον ανταλάσσει με κάτι που έχεις εσύ.Ακόμα ακόμα,περίμενε να κοπάσει το hype (πολλές φορές το hype οδηγεί τις τιμές σε δυσθεώρητα ύψη), σίγουρα πολλοί από αυτούς που αγοράζουν δίσκους για το hype και μόνο (στο εξωτερικό είναι αρκετοί) μετά από 2-3 χρόνια ο δίσκος θα είναι είναι ξεπερασμένος (για αυτούς) και θα κοιτάξουν να τον πουλήσουν.

Β) Ενημέρωση. Για να κάνεις μια καλή δισκοθήκη,πολλές φορές μπορεί να χρειαστεί να είσαι πιό ενημερωμένος από έναν μαγαζάτορα.Να προτιμάς να αγοράζεις αντίθετα είδη από εξειδικευμένα σε ένα είδος μαγαζιά.Π.χ δεν θα πάς να αγοράσεις metal από τον Steel Gallery,θα ψάξεις όμως όλους τους δίσκους του γιατί ίσως βρείς κάποιο Punk ή Alternative διαμάντι ανάμεσα τους σε πολύ χαμηλή τιμή λόγω άγνοιας του μαγαζάτορα.Τα μάτια σου ανοιχτά επίσης αν ακούσεις για κάποιον που σκοτώνει την δισκοθήκη του, ή για κάποιο παζάρι.Αν το παζάρι είναι εξειδικευμένο,έχεις πάρα πολλές πιθανότητες να βρείς κάτι διαφορετικό σε χαμηλή τιμή.

Γ) Χρόνος.Πολλές φορές το κυνήγι ενός δίσκου μπορεί να διαρκέσει χρόνια.Όσο πιό πολύς είναι ο χρόνος που αφιερώνεις στην αναζήτησή του, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες για να τον βρείς σε χαμηλή τιμή.Ναι οκ, και εγώ θα ήθελα να είχα τα 100+ δολάρια που απαιτούνταν για να πάρω το The Abused-Loud and clear, όμως μετά από επισταμένη έρευνα τον βρήκα στα 16$.Happens.

Ε αυτά.Τα παραπάνω ισχύουν μιλώντας για βινύλιο.Επίσης,στα ταξίδια που κάνετε στο εξωτερικό,μπορεί να πετύχετε εξαιρετικές τιμές σε δίσκαδικα/μεταχειρισμένα.Ειδικά σε περιοχές μακρυά από μεγάλες πόλεις.

[carheart]

όσα είπε ο Reject επί δέκα

επίσης : υπάρχουν αρκετές κατηγορίες σπάνιων δίσκων. Πχ ένας δίσκος που μπορεί να κυκλοφόρησε το 1987 σε χίλια αντίτυπα, και σήμερα να κοστίζει 200 ευρώ, και ένας δίσκος που κυκλοφόρησε χθες σε 100 αντίτυπα και έχεις πρόσβαση με 30 ευρώ, ενώ σε τρία χρόνια θα κάνει 300 ευρώ. Άλλο ένας υπερεξαντλημένος σπάνιος Lou Reed, σπάνια έκδοση Motorhead, original Septic Death, και άλλο ένα test pressing Coil σε δέκα αντίτυπα με αφιέρωση. Αν θες την πρώτη κατηγορία, περιμένεις : κάπου, κάποτε, θα το βρεις σε τιμή που δεν θα την πιστεύεις, θα αφήσεις και δέκα ευρώ φιλοδώρημα. Αν θες το δεύτερο, βάζεις βαθιά το χέρι στην τσέπη, εκτός αν αρχίσεις να συστηματοποιείς την διαδικασία, πράγμα που προσωπικά δεν έχω χρόνο να κάνω (το χω κάνει 3-4 το πολύ φορές) : είσαι στο ίντερνετ και *εκείνη* τη στιγμή βλέπεις να πωλείται κάτι που (το βλεπες...) σε λίγες βδομάδες θα χτυπάει 150άρια. Πάρε δύο. Όχι για να γίνεις αλήτης των discogs/ebay/selfpromotion, αλλά ως ανταλλακτικό μέσο για τον δίσκο που στα αλήθεια θες : στο τέλος θα σου κοστίσει αισθητά λιγότερο από όσο περίμενες, δεν θα έχεις εκμεταλλευτεί κανέναν, και σχεδόν δεν θα εμπλακούν χρήματα. Και ποτέ δεν σνομπάρουμε δισκοπωλείο, ακόμα και η ταμπέλα γράφει "αττίκ" απέξω : δεν ξέρεις τι θα βρεις στο κάτω ράφι με τα 2ευρώτα3LPs. Στο εξωτερικό λειτουργεί καλύτερα αυτό, ελλάδα υπάρχουν πια ελάχιστα -μαζικά- δισκάδικα ούτως ή άλλως. Και εξειδικευμένου δισκοπώλη δύσκολα του παίρνεις καλό κομμάτι σε τιμή ξεφτίλα

[namiroth]

prosopwika psaxnw oti agelia paizei se forums,site ageliwn,efhmerides klpklp kai malista exw parei kamposa kala.
exw gyrisei apeira diskadika synoikiaka apo dw k apo kei kai exw mazepsei kai apo kei prama.
enw sthn eparxia antistoixa magazia exoun sxedon sigoura kati pou thes, p.x loutraki to 2003 tsimpisa sta 2 eyrw to kommati kammia 50 vinilia sto asxeto.perpatousa eida to diskadiko mpika mesa kai o typos ta xe sto patari mallon gia na ta petaksei.(vinilia sealed original ekdoseis,kasetes to idio klp)
ekswteriko polles kales periptwseis me kalyterh pou mou exei tyxei na nai sto gothenburg,souidia. gyrisa me mia valitsa prama.

ayta

[wom]

Ο χρόνος που θα διαθέσεις κοστίζει, να το μετρήσεις αυτό εάν συνεχώς για 5 χρόνια ψάχνεις για να βρεις κάτι .... Όπως και η μεταπωλητική αξία / trade αξία έχει σχέση με το πόσα πρέπει να πληρώσεις ...

Για collector items οι καλές ιδέες είναι δύο Α) Αγοράζουμε από περιστασιακό και όχι πολύ σχετικό πωλητή Β) Γνωρίζουμε κόσμο που ασχολείται και κάνουμε trade
Για normal items ισχύει πάλι το Α) και Β) Αγοράζουμε από distros που καθαρίζουν stock κάθε τόσο και κατά προτίμηση με φίλους μας παρέα (== πολλά πράγματα)

Το θετικό είναι ότι με όλα αυτά τα forums, sites κτλ πραγματικά πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα βρίσκονται *τα πάντα*

[tsimpouklano]

Μιτσμανν έχει ξανανοίξει.
Ένας σημαντικός παράγοντας είναι και οι ψυριστικές στο μετρόπολις:Σκίζουμε με τρόpo τη ζελατίνα ενώ μιλάμε με τον metal buddy μας,βγάζουμε τον συναγερμό και αποχωρούμε κύριοι.

Τώρα που είπες μετρόπολις, αυτά κάνουν κατά καιρούς καλούτσικες προσφορές σε άλμπουμς,οπότε αξίζει να ρίξεις μια ματιά. Εντάξει μην περιμένεις να βρεις κατεβασμένες τιμές σε μετάλλικα, αλλά Saxon άνετα τσιμπάς με ένα 5ευρω.

[Tyler_Durden]

Δε θα πρωτοτυπήσω, κι εμένα οι τρόποι αγορών είναι
1) play (δεν ξέρω για τιμές Αθήνας, αλλά σε σχέση με τις τιμές στη Λάρισα, το play έχει νέα μεταλλοδισκάκια ακόμη και στη μισή τιμή)
2) αγγελίες σε φόρουμ με τύπους που ξεφορτώνονται πράμα
3) μαζικές παραγγελίες με φίλους από sites δισκογραφικών (με αυτόν τον τρόπο εκμεταλλεύεσαι αφενώς την χαμηλή τιμή του μαγαζιού της δισκογραφικής, αφετέρου αν είστε πολλά άτομα όσοι παραγγέλνετε γλιτώνετε ΠΟΛΛΑ μεταφορικά)
4) παζάρια δίσκων
5) επισκέψεις σε οτι δισκάδικο έχει κανείς πρόσβαση, γιατί ακόμη και στο "ακριβο" δισκάδικο θα βρεις ΣΙΓΟΥΡΑ κάτι που του "ξέφυγε"
6) αγορές όσο το δυνατόν περισσότερο από μπάντες που πουλάνε τα άλμπουμ τους στα live που κάνουν, γιατί η συντριπτική πλειονότητα πουλάει στο δεκάευρο (καμιά φορά και πιο κάτω)
7) που και που συζήτηση με κανένα φίλο για δίσκους που βαρεθήκατε ή που κάνατε μεγάλη μαλακία που τους αγοράσετε και κατα συνέπεια ανταλλαγές μεταξύ σας
8 )και τέλος ειδικά στις μέρες μας, τα μάτια ανοιχτα για δισκάδικα που κλείνουν. Έχω 2 πρόσφατα παραδείγματα που οι τύποι ξεπουλάνε όσο όσο χωρίς διακρίσεις στο τι πουλάνε

[Krux]

γενικά, πάνω σε αυτό που λέει ο Τάηλερ, αν έχετε υπόψη σας δισκάδικα που κλείνουν να ενημερώνετε εδώ.