kalytero melvins album

[rudie]

Dialegoume me sthenos alla kai wrimothta.

[LokiTricksterGod]

bullhead δαγκωτό. έχει απόλα, και την ασήκωτη γκρίζα σλαντζιά (boris), και τα πανκοπερίεργα (anaconda), και ΔΕΝ έχει τις μαλακίες νοιζοπειραματισμούς που καναν αργότερα.

[ikonoklast]

Houdini εδώ, σχετικά εύκολα κιόλας.

[Helm]

Bullhead επίσης.

[Ra Pariah]

On/off topic: αγαπημένο μου Big Business είναι με μεγάλη διαφορά το ντεμπούτο. Το θεωρώ υπόδειγμα μουσικού δίσκου.

[ikonoklast]

Γελάω με την έκφραση «υπόδειγμα μουσικού δίσκου».

Τώρα που το σκέφτομαι, οι Big Business έχουν βγάλει τον καλύτερο Melvins δίσκο και αυτός είναι με διαφορά το Here Comes the Waterworks.

[Kaserinos]

Stoner Witch.

Δεν πρωτοτυπω, αλλα ηταν η πρωτη μου επαφη με αυτους.
το'χα λιωσει εκεινο το καλοκαιρι, συνδεοντας το με ωραιες αναμνησεις κατω απο την τεντα.

Επισης η τριλογια The Maggot, The Bootlicker, The Crybaby για μερακληδες.

[ikonoklast]

Γελάω με την έκφραση «υπόδειγμα μουσικού δίσκου».

Τώρα που το σκέφτομαι, οι Big Business έχουν βγάλει τον καλύτερο Melvins δίσκο και αυτός είναι με διαφορά το Here Comes the Waterworks.

Μην τρώω μούτζες γι' αυτό παρακαλώ. Είναι διάφοροι από το φόρο που ήταν εκεί στο Tilburg στην ΣΟΠΕΔΩΣ του 2007 και καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ.

[dreamweapon]

χαχ το θρεντ θα μπορούσε να είναι στημένο όσον αφορά την αντιστοιχία του με το καλύτερο μέηντεν άλμπουμ: δηλαδή πόσα λιγότερα έχουν να ειπωθούν και να συγκρουστούν στον λόγο περί melvins απ' ότι στο λόγο περί maiden, παρά το ασύγκριτο μέγεθος και των δύο στην ιστορία (όσον αφορά τους δεύτερους) και την αντι-ιστορία (όσον αφορά τους πρώτους) της σκληρής μουσικής.
κάποιος είπε στο άλλο θρεντ ότι μια σύγκριση maiden και metallica δεν έχει νόημα. σωστό, αλλά μια σύγκριση maiden και melvins έχει, απ' την άλλη! μιλώντας για τους πρώτους συναντιούνται παιδικά βιώματα, μουσικές αναφορές, αποδομούνται και ανασυντάσσονται εφηβείες και άλλα τέτοια όμορφα αναστοχαστικά και αυτοστοχαστικά που διαδραματίζονται στο "καλύτερο μέηντεν αλμπουμ" thread. σε ένα βαθμό μάλιστα, μουσικολογικά και θεματολογικά η ουσία των maiden συναντίεται με το εφηβικό βίωμα: το εξωτερικευμένο, uncool, χύμα, ανωριμα σεξουαλικό.
τουναντίον, ένας τέτοιος λόγος, βιωματικός παθιασμένος και μουσικολογικός παράλληλα είναι δύσκολος για τον καλύτερο melvins δίσκο: είτε γιατί αυτόν τον δυνάμει λόγο τον έχει ρουφήξει ένας λακωνικός, υπερ-κουλ, ειρωνικός εκλεκτικισμός (το namesdropping του ψαγμένου τύπου, σα να λέμε), είτε γιατί συνδέεται με ένα βίωμα πιο "ενήλικο" (π.χ. ανάπτυξη του εύρους μουσικών αναφορών, σταθερή ενασχόληση με το underground κλπ) ή περιθωριακό (π.χ. πρέζα).
βέβαια όλα αυτά κολλάνε περισσότερο στο θρεντ για τους liturgy, όπου βαριόμουν να γράψω.
επί του πρακτέου, ozma.

[ikonoklast]

χεχε, πολύ εύστοχο ποστ. Παρ' όλα αυτά το «ώριμο βίωμα» παραμένει βίωμα, ο κανσερίνος ήδη μίλησε έτσι (έχω κι εγώ ένα λυκειακό καλοκαίρι με stoner witch btw) και εγώ -πάνω κάτω- για εκείνο το roadburn. Αυτό που ίσως θα είχε ενδιαφέρον στο παρόν θρεντ είναι οι εξομολογήσεις μεταλλάδων για την πρώτη τους επαφή με τους μελβινς, πως προέκυψε και τι σήμαινε. Προσωπικά δεν έχω ανιχνεύσει ποιά ακριβώς είναι η σχέση των μελβινς με το μεταλ ακροατήριο και θυμάμαι μου είχε κάνει πολύ εντύπωση ένα παλιότερο τυπικό αφιέρωμα μεταλχαμμερ στις «100 μεγαλύτερες μεταλ μπάντες έβερ» που τους περιλάμβανε με διθυραμβικά σχόλια μαζί με τους kyuss ενώ έλειπαν άλλα κι άλλα πράγματα (νομίζω εκείνο το αφιέρωμα είχε και τον τζιμι χεντριξ βέβαια αλλά ας το προσπεράσουμε αυτό). Οι μελβινς σαν μουσική καταγωγή κανονικά είναι «νιρβάνα» και τζιζ κακό αλλά ταυτόχρονα έχω διαπιστώσει από διάφορες κουβέντες ότι είναι αρκετά αγαπητοί και από ανθρώπους που -ας πούμε- δεν έχουν και την φοβερή οικειότητα με τον ήχο των καταβολών τους όπως φερ' ειπείν οι swans ή οι sonic youth ή γενικά το noise rock και το πανκ μεταλ που λέγαμε και στο μεηντεν θρεντ. Είναι όντως παράδοξο; Μπορεί να λέω και μαλακίες και να μην έχω καταλάβει καλά.

[Snorkmaiden]

Houdini εδώ, σχετικά εύκολα κιόλας.

[Helm]

Αρχικά νομίζω ο dreamweapon (τι ωραίο όνομα) νωρίς το άδειασε επειδή θα έπαιζε εικάζω οπαδιστικό τζέρτζελο ανάλογο του iron maiden θρεντ αν κάποιος δεν έκανε την υποψιασμένη αντίθεση. Τώρα που έχει γίνει, πιο δύσκολο επειδή τα ειρωνικά ρεφλεξ ενεργοποιήθηκαν (και ο μόνος λόγος που το λέω αυτό ξεκάθαρα είναι μπας και πεισμώσει κανείς και ανάγει στην δευτέρα την ειρωνεία του και όντως κάνει κάνα οπαδιστικό για το σπάσιμο). Πιστεύω ότι θα γινόταν το τζέρτζελο επειδή αρκετοί πρώην-μεταλλάδες ακούνε οτιδήποτε άλλο σαν μεταλλάδες. Αλλά αυτή είναι άλλη συζήτηση.

Αυτό που ίσως θα είχε ενδιαφέρον στο παρόν θρεντ είναι οι εξομολογήσεις μεταλλάδων για την πρώτη τους επαφή με τους μελβινς, πως προέκυψε και τι σήμαινε.

Δυο αναμνήσεις μιας που είμαι ακριβώς αυτής της γενιάς. Όταν πρωτοάκουσα Melvins ήταν συνάμα πιο αθώος αλλά και πιο απεγνωσμένος ο τρόπος που προσέγγιζα την μουσική επειδή ήμουν α) πιτσιρικάς και δίψαγα για καινούριο πράγμα σαν αυτοσκοπό, δεν είχα ακόμα χαρτογραφήσει τον ροκ εντ ρολ χώρο αρκετά και γενικά ως νερντ ήθελα να μάθω και β) ακριβώς επειδή ήμουν νέος είχα μια ανησυχία για την βιταλιτέ της μουσικής σκηνής που παρακολουθούσα: έψαχνα για το καινούριο επειδή είναι ζωντανό. Οι Iron Maiden, Black Sabbath κτλ ανήκαν, ένιωθα, στις γενιές πριν από εμένα ότι και να γίνει ενώ τους Melvins και άλλα τέτοια στον κοινωνικό μου κύκλο δεν τους ήξερε κανείς, λευκός χάρτης. Έτσι παρακολούθησα τότε στο τέρμα των 90's και το προοδευτικό μεταλ, το ατμοσφαιρικό κτλ, ήταν πράγματα που γινόντουσαν in real time.

Οπότε προσπάθησα να καταλάβω τους Melvins με τον ποζιτρονικό μου εγκέφαλο, σαν μια περίεργη πανκ μπάντα με μεταλλικό ηχόχρωμα (ποτέ δεν τους ένιωσα σαν κανονικό Heavy Metal, όπως ούτε τους Neurosis τότε που αγόρασα το Times of Grace 500 δραχμές από το rock city επειδή μου άρεσε το εξώφυλλο) και να τους νοηματοδοτήσω σαν κάτι δικό μου αλλά με τα χρόνια έγιναν μερικά πράγματα: α) οι Melvins εκ φύσεως αντιστέκονται στο να σημαίνουν οτιδήποτε οπότε σιγά σιγά ξεχαστήκαν τα προσωπικά που είχα βάλει πάνω τους / μεταβιβάστηκαν σε πιο δεκτικές μπάντες και β) πέθανα λίγο και δεν με ένοιαζε πια το καινούριο σαν ταυτότητα, επέστρεψα με φυσική ροπή προς αυτά που μου μίλησαν περισσότερο από το ταξίδι του νερντ στον μουσικοκόσμο και έκτοτε ασχολούμαι με αυτά, επειδή έχει ακομα ζουμί.

Αν είναι χρήσιμο κάποτε είχα δισκογραφία στο PC και 6 από αυτά ήταν αγορασμένα, τώρα έχω κρατήσει Stoner Witch, Bullhead, Houdini και πολύ μου πέφτει.

[dreamweapon]

(και ο μόνος λόγος που το λέω αυτό ξεκάθαρα είναι μπας και πεισμώσει κανείς και ανάγει στην δευτέρα την ειρωνεία του και όντως κάνει κάνα οπαδιστικό για το σπάσιμο)

απ' την ώρα που έκανα το ποστ ακούω μέλβινς και το πρωί δουλεύω

how's that for irony²?

[Helm]

Και εγώ ακούω λίγο το Gluey Porch Treatments μήπως το έχω αδικήσει. Α ναι είναι 5 το πρωί!