Vertigo Crime

[Parasight]

http://www.dccomics.com/dccomics/sea...2&s=na&f=10933

Η αποθέωση του noir comic και του noir storytelling γενικότερο. Ειδική σειρά της Vertigo από αυτοτελή graphic novels με διαφορετικό επίλεκτο δίδυμο writer/artist κάθε φορά, με μόνο κοινό στοιχείο το ασπρόμαυρο σκίτσο. Αρχικά με τράβηξε η συμμετοχή του Azzarello αλλά έχω διαβάσει 5 μέχρι στιγμής και το καθένα με συνεπήρε με τον δικό του τρόπο, σιγά-σιγά θέλω να τα μαζέψω όλα καθώς είναι και όμορφες εκδόσεις και φαίνονται ωραία στη βιβλιοθήκη Τσεκάρετε οι fans ASAP.

Είπα να ανοίξω και κανένα topic γιατί ψιλοαραχνιάζει το subforum

[Krux]

το πρώτο που είχα πάρει και εγώ ήταν το Filthy Rich του Azzarello. το λάτρεψα και το λατρεύω και με ώθησε να πάρω και άλλα της σειράς. οι επόμενες τρεις αγορές ήταν το The executor του Jon Evans το οποίο μου άρεσε ακόμη περισσότερο, το Dark Entries του Ian Rankin που είναι απλά συγκλονιστικό και το The Green woman του Peter Straub που κατά κάποιο τρόπο με απογοήτευσε.
Σειρά έχουν τα Fogtown, The Chill και το A sickness in the family της Denise Mina που χτες ήμουν στο παρατσάκ να το τσιμπήσω αλλά ο εθισμός μου στο στόρι των Fables δεν το επέτρεψε.

Γενικά πάντως και αυτό είναι κάτι το οποίο το συζητάμε συχνά με τον fandango, είναι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο πλέον να τσιμπήσεις κυκλοφορία της Vertigo και να μην είναι κάτι καλό. Μπορεί κάτι να μην κολλήσει τόσο καλά με τα γούστα σου ή με αυτό που ψάχνεις γενικότερα σε ένα κόμικ αλλά η ποιότητα σε κάθε δουλειά απλά χτυπάει ταβάνι.

All hail the mighty Karen Berger.


edit.
πες ποιά έχεις διαβάσει Πάρασαιτ

[Parasight]

Μέχρι στιγμής έχω διαβάσει:
Filthy Rich (εννοείται): Azzarello σε τυπικούς noir διαδρόμους. Νύχτα, σοκάκια, υπόκοσμος, φόνοι, δολοπλοκίες. Τα λόγια περιττεύουν.
Dark Entries: Η επαφή μου με Constantine είναι μηδενική μεν, αλλά εδώ έχασα το μυαλό μου με την α-π-ί-σ-τ-ε-υ-τ-η ανατροπή στη μέση του βιβλίου. Διάβασμα με κομμένη την ανάσα.
The Chill: Παγανιστικές τελετές δρυίδων με ανθρωποθυσίες από την αρχαία Ιρλανδία μεταφερόμενες στο σημερινό New Jersey. Φτάνει αυτό
Area 10: Παραϊατρικά πειράματα διάτρησης κρανίου για επίτευξη "ενόρασης" και χαμός στο ίσιωμα. Σαν ένα υπεργαμάτο επεισόδιο X-files αλλά με full noir αισθητική εννοείται.
The Bronx Kill: Φαντάσματα από το παρελθόν. Κανένα υπερφυσικό/φανταστικό στοιχείο εδώ, αλλά το storytelling είναι τουλάχιστον εφάμιλλο ταινιών στιλ Mystic River, Sleepers κλπ.

Έχω ήδη στα χέρια μου τα Green Woman, Fogtown και περιμένουν.


Επίσης, χωρίς να είναι Vertigo μεν, υπέρ του δέοντος noir δε, προτείνω ανεπιφύλακτα το παρακάτω:

Το είχα δει μπροστά μου στο Public και απλά το πήρα, και ήταν τουλάχιστον συγκλονιστικό.

[Krux]

Βασικά να αναφέρω επίσης οτι η απόφαση να επανακυκλοφορήσουν κάποιους τίτλους σε softcover και όχι στο κλασσικό hardcover με ξενέρωσε λίγο.

Με καθεαυτό το storyline του Constantine και εγώ δεν έχω ασχοληθεί αλλά έχω γενικότερη εμπειρία από τις αναμίξεις του σε διάφορα έργα. Είνα πάντως μέσα στα επόμενα projects.

Με έψησες για Chill και Area 10 και θα είναι στο καλάθι μου στην επόμενη εξόρμηση όπως και το A sickness in the family που μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον.

Θέλω να με ενημερώσεις για το Green woman. Κάτι δεν πήγε καλά με αυτό. Το βαρέθηκα γρήγορα και το διάβαζα απλά για να τελειώσει. Το σχέδιο του επίσης δεν είναι στο στυλ μου.

noted και το kickback.

[Parasight]

Θέλω να με ενημερώσεις για το Green woman. Κάτι δεν πήγε καλά με αυτό. Το βαρέθηκα γρήγορα και το διάβαζα απλά για να τελειώσει. Το σχέδιο του επίσης δεν είναι στο στυλ μου.

Χμ όντως κάτι δεν πήγε καλά μ'αυτό. Στο οπιθόφυλλο βέβαια αναφέρει ότι ο "κακός" της υπόθεσης είναι ο ίδιος που χρησιμοποίησε ο συγγραφέας και σε μια τριλογία βιβλίων του, την οποία τριλογία αγνοώ. Ίσως λοιπόν να βοηθούσε αν υπήρχε εξοικείωση με τον συγκεκριμένο χαρακτήρα, αλλά πέρα απ'αυτό, μου φάνηκε ότι ο συγγραφέας πατούσε υπερβολικά πάνω στην απεικόνιση και "πηδούσε" κάποια αφηγηματικά τμήματα εκτός από τα απολύτως απαραίτητα, με αποτέλεσμα πολλές φορές να χάνω τη μπάλα και να ξεφυλλίζω προς τα πίσω για να καταλάβω πού ακριβώς βρίσκομαι. Από την άλλη, παίζει να ήθελε επίτηδες να δώσει μια αίσθηση χάους στον αναγνώστη βάζοντάς τον στα μυαλά των δύο αντιπάλων, αλλά και πάλι πολύ μπέρδεμα. Ενδιαφέρον το γενικό concept βέβαια και ο ρόλος της "πράσινης γυναίκας" αλλά νομίζω θα το ευχαριστιόμουν περισσότερο με λίγο πιο στρωτή αφήγηση.
Το στιλ σχεδίου σίγουρα το βλέπουμε σπάνια σε comic αλλά πολύ ενδιαφέρον, μου άρεσε. Αυτά

[Krux]

όντως ψάχνοντας λίγο στο νετ είδα πως ο κακός (Fielding "Fee" Bandolier) προέρχεται από την τριλογία Koko - Mystery - The throats την οποία αγνοώ και εγώ πλήρως. γενικά δεν είχα καμία άλλη επαφή με τα γραπτά του Straub αλλά αν η πένα του είναι τόσο χαοτική όσο και στο The Green woman, μάλλον δεν θα ξανασυναντηθούμε σύντομα.
μιας και είμαι ήδη εδώ, ας πούμε και λίγα λογάκια για το The Executor του Jon Evans.

The Executor follows former NHL superstar Joe Ullen as he heads back to his falling-apart hometown when he's named executor of his high school sweetheart's will after she's killed. Having not spoken to her in fifteen years, suddenly Joe is thrust into a web of crimes that somehow all tie back into his past.

θα μείνω μόνο σε αυτό, για προφανείς λόγους.

[Parasight]

Λίγα λόγια για τα εναπομείναντα της σειράς που ξεπέταξα στις διακοπές, με φθίνουσα σειρά προτίμησης:

1. Aaron and Ahmed, a Love Story: Μεγάλο trip. Μου θύμισε Philip Dick η έμπνευση και η ροή της ιστορίας. Γλαφυρή περιγραφή μιας θεωρίας σχετικά με το τι μπορεί να συμβαίνει στο μυαλό ενός μουσολμάνου suicide bomber. Οράματα, ψυχαναγκασμοί, γενικά πολλά ναρκωτικά

2. Fogtown: Ξεκινάει σε τυπικούς ρυθμούς αστυνομικού noir (San Francisco 1953) και περιμένεις προβλέψιμη εξέλιξη, αλλά έχουμε πολύ ωραία ανατροπή περίπου στα μισά και καταλήγει άκρως ενδιαφέρων ξεφεύγοντας από τα όρια μόνο του whodunnit της υπόθεσης, δίνοντας στίγμα κοινωνικών αντιλήψεων της εποχής και σχόλια επ'αυτού.

3. A Sickness in the Family: Μάλλον το πιο παρανοϊκό απ'όλα, με αλλοπρόσαλλους χαρακτήρες και τέλος που φέρνει τα πάνω-κάτω.

4. Noche Roja: Στιβαρή αστυνομική περιπέτεια που θυμίζει κάπως LA Confidential. Μεξικό, εκμετάλλευση φτηνών εργατικών χεριών, σεξουαλικά φετίχ, ένοχοι υπεράνω υποψίας.

5. Rat Catcher: Κι αυτό στην LA Confidential πλευρά του είδους, με καλούς μπάτσους, κακούς μπάτσους και σκιώδεις μπάτσους. Με καλό cast και σκηνοθέτη, άνετα γινόταν ταινία με επιτυχία.

6. The Executor: Mystic River φάση (σαν και το Bronx Kill παραπάνω περίπου). Επιστροφή στις ρίζες, εφηβικές αναμνήσεις, ξεσκέπασμα παλιών μυστικών και όλα αυτά. Συγκριτικά με τα υπόλοιπα μπορεί να μη με ενθουσίασε τόσο πολύ η ιστορία, αλλά εδώ έχουμε το καλύτερο σκίτσο από κάποιον Andrea Mutti.


Στο μεταξύ, ψάχνω τα "99 Days" και "Cowboys" της σειράς και δεν τα βρίσκω πουθενά στο νετ. Για σφυρίχτε αν τα πετύχετε πουθενά.

edit:
Αχα, σύμφωνα με wikipedia:

The following original graphic novels are planned for publication under the Vertigo Crime imprint:

Aaron and Ahmed by Jay Cantor and James Romberger
99 Days by Matteo Casali and Kristian Donaldson
Cowboys by Gary Philips and Brian Hurtt
Return to Perdition by Max Allan Collins

Και το 99 Days κυκλοφορεί 23/8, ήδη είναι για preorder στο cdwow.com
ΟΚ το λύσαμε κι αυτό

[Parasight]

Τελείωσα και Cowboys χθες, το είχα βρει Amazon στο μεταξύ. Καθαρό αστυνομικό/μαφιόζικο θρίλερ, με πλειάδα χαρακτήρων η οποία απαιτούσε προσεκτικό διάβασμα και συνεχείς αναδρομές στις προηγούμενες σελίδες για να την αφομοιώσεις. Ωραίο, όχι όμως το καλύτερο της σειράς.

Σήμερα ήρθε και το 99 Days, οπότε είμαστε πλήρεις όσον αφορά τη σειρά προς το παρόν. Από δω και πέρα, όπως βγαίνουν

[Krux]

αν με αξιώσει κάποιος καλός θεός και καταφέρω να τελειώσω το black dossier, το επόμενο στην σειρά είναι το Fogtown το οποίο βρήκα πριν από 2 βδομάδες περίπου στο public σε half price και το τσίμπησα με συνοπτικές στα 7-8€. αυτό το a sickness in the family επίσης με στραβοκοιτάει εδώ και κανά μήνα στην Σπηλιά αλλά αυτή την εβδομάδα σκάει η παραγγελία μου (northlanders όλα, swamp thing vol.5, the walking dead vol.1 και vol.2 σε hardcover, promethea book 3 και book 4) και δεν βλέπω να συναντιόμαστε σύντομα.

[Krux]

2. Fogtown: Ξεκινάει σε τυπικούς ρυθμούς αστυνομικού noir (San Francisco 1953) και περιμένεις προβλέψιμη εξέλιξη, αλλά έχουμε πολύ ωραία ανατροπή περίπου στα μισά και καταλήγει άκρως ενδιαφέρων ξεφεύγοντας από τα όρια μόνο του whodunnit της υπόθεσης, δίνοντας στίγμα κοινωνικών αντιλήψεων της εποχής και σχόλια επ'αυτού.

λοιπόν το διάβασα και αυτό και έτσι όπως τα λες είναι Πάρασαητ αλλά αυτός ο πλήρης αποπροσανατολισμός από την υπόθεση εμένα δεν μου άρεσε. το τελειώνεις και έχεις συνειδητοποιήσει οτι δεν διάβασες ένα crime novel, μιας και η πλοκή του για τέτοιο είναι σχεδόν ανύπαρκτη αλλά ουσιαστικά ένα άρλεκιν με νουάρ υποδομή. οκ κάποιος άλλος θα έλεγε οτι είναι μια ανατρεπτική ιστορία σε σχέση με τα υπόλοιπα του είδους αλλά ανατρεπτική ως προς τι; μετριότατο σχέδιο επίσης και "τσαπατσούλικη" γραφή.

Spoiler

ΟΞΩ ΠΟΥΣΤΗΔΟΙ

[Parasight]

Το σχέδιο μου άρεσε πολύ σ'αυτό! Δεν επιζητώ την τελειότητα εγώ γενικά βέβαια, αλλά την ιδιαιτερότητα περισσότερο.
Κατά τα άλλα, όπως είπα, το λάτρεψα. Ε καλά ρε, άρλεκιν δεν το λες , κοινωνικό στίγμα της εποχής δίνει κατά τη γνώμη μου.

[Parasight]

THE CHILL wins ANTHONY AWARD!

Και δεν είναι ούτε κατά διάνοια ανάμεσα στα καλύτερα της σειράς για μένα

[Krux]

670 φορές το κράτησα στα χέρια μου, διάβασα την περίληψη, το ξεφύλλισα, διάβασα 2-3 καρέ και ποτέ δεν το πήρα...

δεν γλυτώνει την επόμενη φορά.

[Parasight]

Πάει και το 99 Days. Καταπιάνεται με ενδιαφέροντα θέματα (ρατσισμός και δη 90's Ρουάντα σε αντιπαράθεση με αμερικανικές συμμορίες του δρόμου) αλλά δε με ενθουσίασε πολύ το ξεδίπλωμα της ιστορίας. Γενικά δε συνδέθηκα πολύ με τους χαρακτήρες, λίγο τυπικοί στη δομή τους. Μέσα στα υψηλά Vertigo Crime επίπεδα βέβαια, αλλά σίγουρα από τα λιγότερα καλά.

[Krux]

area 10 και aaron and ahmed δηλαδή τα αγαπημένα ?

χτες ξανάπιασα το the green woman.