HOUSE music
δεν το βάζω στα ηλεκτρονικοπερίεργα γιατί θα σκιαχτούν από τα τερατώδη μπάσσα και θα φύγουν.
ακούμε τα 2 άσματα λοιπόν και προτείνουμε ανάλογα πράγματα. θέλω φωνάρες,όμορφα μπιτ και διακριτικές μπασσογραμμές.ας το πάμε από το πιο τρύπιο προγκρέσιβ μέχρι σόουλφουλ χάους για άσπρους καναπέδες.
βοηθήστε να ανακαλύψομε ένα άκρως παρεξηγημένο είδος μουσικής.
ΟΥ, τύμπανα πολέμου σαν ΖΟΥΛΟΥ
daft punk
λοκ
Well, there's egg and bacon; egg sausage and bacon; egg and spam; egg bacon and spam; egg bacon sausage and spam; spam bacon sausage and spam; spam egg spam spam bacon and spam; spam sausage spam spam bacon spam tomato and spam;
To σιχαίνομαι όταν χάνω μεγάλα ποστς μου. Είχα ετοιμάσει ένα πολύ soulful με αναφορές και τα όλα του. Θα επανέλθω κάποια άλλη στιγμή.
Ο Solomun έχει φάτσα ανατολικογερμανού οδηγού λεωφορείου που τα πιασε καλά με την πτώση γι' αυτό απλώνει την στιβαρή γερμανική minimal techno παράδοση σε μια λαμπερή house που μπορεί να παιχτεί και το καλοκαιράκι, στην ακρογιαλιά, φίλα με λιγάκι, έλα πιο κοντά. Εδώ σε ένα κλασικό ρεμιξ, ενός κλασικού deep house track:
Στο δε Love Recycled, Μάρτιος 2011. Στρώνει πάνω σε έναν υπέροχο Curtis Mayfield, κοιμάται σε βαθιά kicks, πυκνά μπάσα, λαμπερά μεταλλικά πλήκτρα. Σωστή house.
Από ένα παλιότερο ποστ μου για κάτι άσχετο:
Spoiler
ps. rat_poison, καμία αντίρρηση γενικά για dp αλλά στο τοπικ είσαι άκυρος.
Μεγαλά soundtracks, με πολλά διαμαντάκια μέσα είναι τα groove και it's all gone pete tonge, η όπως αλλιώς ονομάζεται ο τύπος.
Το δευτερο περιεχει και το παρακάτω με φουλ αλητεία videoclip.
Ναι οκ, αλλά φουλ αλητεία ήταν το ίδιο το μεγα-κλασικ.
ikonoklast σ'ωραίος,πε κι'άλλα και κάνε και το ποστ περι σόουλφουλ χαους κάποια στιγμή.
ΟΥ, τύμπανα πολέμου σαν ΖΟΥΛΟΥ
Πάμε λίγη detroit-άρα, λίγη μαυροπανθηρέικη σκοτεινή old-school δύναμη.
O Kenny Dixon Jr aka Moodymann (ναι, όπως mitsmann), ομολογεί ότι δεν έκανε ποτέ house για το dance μεγάλο κοινό αλλά πιο πολύ για την «μικρή πλειοψηφία που ακούει». Αν έδινε συνεντεύξεις, δεν κρυβόταν πίσω από τα αστεία γυαλιά του, δεν φόραγε τα black panther μαντίλια του, δεν έβγαζε μανιφέστα ανάμεσα στα κομμάτια του για την μαγεία του βινυλίου που γυρνάει, πάλι μια κλασική φιγούρα του underground θα παρέμενε και μόνο. Γιατί πράγματι η deep house του είναι μια soul/funk/jazz βραδιά με έναν ντίρλα barry white στο πλοίο της αγάπης με τη συνοδεία decks αντι για μπάντας, βουτηγμένα στην βαθιά σκοτεινή βιομηχανίλα του detroit, υπνωτικός, σχεδόν ambient, μαύρος μέχρι το κόκκαλο.
Mαύρος όπως στο det.riot '67 (2008), τίτλος αναφορά στις φυλετικές εξεγέρσεις του 1967,
Κλασικός στο Black Mahogani (2004), χτίζει το κλασικό house trademark πυκνό four-on-the-flour runaway μέσα από το jazzy (sic) πονοψυχιάρικο i need you so much,
Και για το κλείσιμο, ένα για τις ΠΟΥΤΑΝΕΣ,
Last edited by ikonoklast; 23-04-2011 at 00:48.
Σπυρέτο ωραία πράματα γράφεις και το κατέχεις φαίνεται το αντικείμενο.
Πες και κανά δυο δίσκους να τσεκάρουμε γιατί καλά τα γιουτούμπς αλλά να δούμε και τους δίσκους.
Εγώ θα ποστάρω πάλι όταν φτάσω στας Αθήνας γιατί τώρα είμαι Ναύπακτους και είμαι για το διάολο τελείως. Πάρτε ένα Jestofunk κομμάταρο να'χετε.
ΟΥ, τύμπανα πολέμου σαν ΖΟΥΛΟΥ
θέλω την εφηβεία μου πίσω
I'll bury you in your god's fucked garden
Εγώ έχω ακούσει μέχρι στιγμής από Moodymann τα Silence in the Secret Garden και Black Mahoganni II (δίσκοι είναι αυτά) και έχω λιώσει, μας έφτιαξε άσχημα ο ikonoklast. Έχω κατεβάσει και καναδυο ακόμη, αλλά τσέκαρέ τα οπωσδήποτε αυτά!Originally Posted by my_troubled_Mind
πιο κλαμποειδές φάση. Γενικά καλούλης ο r3hab άμα έχεις κέφια. Επίσης μοιάζει και λίγο με τον Ησαϊα Ματιάμπα
Last edited by Esteban; 25-04-2011 at 19:46.
Bump! Κι αυτός ο κύριος είναι πολύ ενδιαφέρων, και νομίζω τηρεί τις προδιαγραφές του θρεντ.
μινιμαλτέκνο δεν είναι ο parrish;
κατέχει κανείς από the orb επίσης; σε φάση, κάποιον απαραίτητο δίσκο τους, πρέπει να ενημερωθώ.
o theo parrish είναι χαρακτηριστικό δείγμα του detroit deep house ήχου των τελών του '90, και ο ίδιος είναι ένα ζωντανό tribute στον man parrish, έναν απ' τους προπάτορες του πρωτο-house/electro-funk ηλεκτρονικού ήχου των αρχών του '80 (ακούστε το hip hop be bop του 1982).
από the orb σίγουρα το the orb's adventures beyond the ultraworld του 1991, πρόκειται για δίσκο που καθόρισε το ambient house και άνοιξε ακόμα περισσότερο το εύρος των επιρροών και των "δανείων" του ήχου (θα βρείτε μέσα από ψυχεδέλειες και ρέγκε μέχρι ποστ-πανκ!).
τέλος, ειδική μνεία στον bill drummond των the klf (νωρίτερα ως timelords ή justified ancients of mu mu) που τα έκανε όλα πουτάνα στην βρετανική acid house στα τέλη του '80. γνήσιο τρολλ και πούρος χιουμορίστας, απλά διαβάστε τη σελίδα της wikipedia για πάρτη του και θα καταλάβετε, δεν εξηγείται ούτε σε 25642 ποστς.
(μια γέυση, λολ: Their most notorious performance was a collaboration with Extreme Noise Terror at the February 1992 BRIT Awards, where they fired machine gun blanks into the audience and dumped a dead sheep at the aftershow party.)
στο μουσικό κομμάτι τώρα, ακούμε τη χαρά του τρολλ-ο-σάμπλινγκ (πολύ πριν τον breakcore μανιερίστικο κομφουζιονισμό) και τον αρχετυπικό ορισμό του ACID!
πείτε με πούστη,πείτε με φελλό,αλλά
Posting Permissions
vBulletin Skin by Bluepearl Skins
