Liturgy - Aesthethica (2011)

[Ra Pariah]

Αν καταλήξουμε στο ποια είναι η μπάντα του Shirime, στείλτε και σε μένα ένα λινκάκι.

[12 stars circle your brow]

το καλύτερο τρολλ του κόσμου

[phthoggon]

Θα έλεγα ότι είναι ανούσιες και πολύ κουραστικές πλέον οι διαμάχες/συζητήσεις περί κουλτούρας και σκηνής αλλά αφού ονομάζουν aesthethica (η ηθική της αισθητικής? η αισθητική της ηθικής?) τον δίσκο αυτοί και γενικά έχουνε απόψεις αξίζει να παραθέσουμε ένα σημείο από συνέντευξη

So much of the message of traditional black metal explores themes of individuality — the individual’s hatred, his sorrow, his isolation, his triumph over god and government. As the founder and creative force behind Liturgy, does any of black metal’s individualist bent resonate with you?

My view is that the individual is epiphenomenal, a mirage, and that attachment to individuality is a disease. Especially when I’m, say, making music, I am not an individual; I’m not responsible for what I do – I’m channeling social, cultural, technological forces which work through me in ways I don’t understand. Liturgy is more interested in subjectivity than individuality. The Subject listens to himself, to the urges he has but doesn’t understand, and he follows what’s interesting to him with courage and fidelity. That’s when new things are created. So Liturgy is an opponent of the Individual and a proponent of the Subject.

Εδώ είναι πιστεύω το κέντρο του ζητήματος, αυτού που διαφοροποιεί τα αισθητικά και υπαρξιακά θέλω του "χίπστερ" και του "μέταλ", του λόκι και του ρα, και είναι ένα χαρακτηριστικό που ενώνει όλες αυτές τις μπλακμέταλ μπάντες που μισούνε οι μεταλλάδες ας πούμε (wolves in the throne room και όλη η αναρχολεσβιακή σχετική σκηνή). Μέταλ= εγωιστικό, περήφανο, individualist, αρσενικό, left hand path, σατανάς, χίπστερ=κολλεκτιβιστικό, σεμνό, φλώρικο/θηλυκό, εύθραυστα συναισθηματικό, δεν είμαι "εγώ", είμαι όλος ο κόσμος, right hand path. Μέταλ=ΕΓΩ θα κυριαρχήσω/ξεπεράσω/γίνω θεός, χίπστερ=όλοι μαζί θα ενωθούμε, ίσοι, λουλούδια, αγάπη - (ο τυπάς των liturgy είναι θετικά προσκείμενος προς χριστιανισμό αναφέρει κάπου αλλού χεχ). Είναι αυτός ο υπέρμετρος εγωισμός που ΜΙΣΟΥΝ και κοροϊδεύουν οι χιπστεράδες του πίτσφορκ πχ. όταν έρχονται αντιμέτωποι με μία "πραγματική" μέταλ μπάντα, και αντιστοίχως ο λόγος που κράζουν ως ΠΟΥΣΤΗΔΟΙ μία μικρόπουτση μπάντα με μικρά ή σεμνά, intellectual θέλω οι μεταλλάδες! Φυσικά δεν είναι μαύρο και άσπρο έτσι τα πράγματα (για τον μαρίλλιον που έφερνε αντιρρήσεις σε τέτοιες ερμηνείες) αλλά όλοι είναι και είμαστε different shades of grey. Αυτό δε σημαίνει ότι δε μπορούμε να ορίσουμε αφαιρετικά/θεωρητικά το άσπρο και το μαύρο.

(Ενδιαφέρον ακούγεται το άλμπουμ, ικόνοκλαστ χιπστερά το χειρότερο κομμάτι έβαλες. Οι krallice βέβαια παίζουν κάπως έτσι και είναι είκοσι φορές καλύτεροι - και οι barn owl που είναι επίσης στη thrill jockey παίζουν πολύ πιο αργά αλλά είναι το ίδιο και περισσότερο τρανσεντένταλ

[12 stars circle your brow]

έχεις γίνει ο αγαπημένος μου σοφός

Οι krallice βέβαια παίζουν κάπως έτσι και είναι είκοσι φορές καλύτεροι - και οι barn owl που είναι επίσης στη thrill jockey παίζουν πολύ πιο αργά αλλά είναι το ίδιο και περισσότερο τρανσεντένταλ

ό,τι ακριβώς είπε. ακούστε ρε μαλάκες το καινούριο Krallice λέμε και διαμορφώστε άποψη σωστή.
φθόγγ, αν θυμάμαι σ'άρεσαν οι Liturgy όμως λίγο ε... :/

[phthoggon]

μου αρέσουνε βρε! ε απλά δεν είναι από τις Μεγάλες μπάντες, τι να γίνει. Σκατά, πόσταρα και ψιλομέτριο κομμάτι Barn Owl, να ένα τέλειο (το krallice το νιού ακόμα δε το κατέβασα, φαντάσου κιόλας)

[12 stars circle your brow]

δεν έχω ακούσει το καινούριο Liturgy, από τον περισσότερο κόσμο ακούω πολύ καλά λόγια, απλά μου κάνει εντύπωση που σ'αρέσε το Renihillation γιατί ήταν από τα πιο βαρετά/pretentious (πάει σαν συνισταμενη αυτό) πράγματα που έχω ακούσει ;p

Krallice ουτε εγώ έχω κατεβάσει, άκουσα streaming μονοκοπανιά όμως ΜΙΑ ΦΟΡΑ, και σου λέω ότι θα γουστάρεις περισσότερο απ' οτιδήποτε έκαναν πριν, πηγαινε στο music offtopic.

[ikonoklast]

Εδώ είναι πιστεύω το κέντρο του ζητήματος, αυτού που διαφοροποιεί τα αισθητικά και υπαρξιακά θέλω του "χίπστερ" και του "μέταλ", του λόκι και του ρα, και είναι ένα χαρακτηριστικό που ενώνει όλες αυτές τις μπλακμέταλ μπάντες που μισούνε οι μεταλλάδες ας πούμε (wolves in the throne room και όλη η αναρχολεσβιακή σχετική σκηνή). Μέταλ= εγωιστικό, περήφανο, individualist, αρσενικό, left hand path, σατανάς, χίπστερ=κολλεκτιβιστικό, σεμνό, φλώρικο/θηλυκό, εύθραυστα συναισθηματικό, δεν είμαι "εγώ", είμαι όλος ο κόσμος, right hand path. Μέταλ=ΕΓΩ θα κυριαρχήσω/ξεπεράσω/γίνω θεός, χίπστερ=όλοι μαζί θα ενωθούμε, ίσοι, λουλούδια, αγάπη - (ο τυπάς των liturgy είναι θετικά προσκείμενος προς χριστιανισμό αναφέρει κάπου αλλού χεχ). Είναι αυτός ο υπέρμετρος εγωισμός που ΜΙΣΟΥΝ και κοροϊδεύουν οι χιπστεράδες του πίτσφορκ πχ. όταν έρχονται αντιμέτωποι με μία "πραγματική" μέταλ μπάντα, και αντιστοίχως ο λόγος που κράζουν ως ΠΟΥΣΤΗΔΟΙ μία μικρόπουτση μπάντα με μικρά ή σεμνά, intellectual θέλω οι μεταλλάδες! Φυσικά δεν είναι μαύρο και άσπρο έτσι τα πράγματα (για τον μαρίλλιον που έφερνε αντιρρήσεις σε τέτοιες ερμηνείες) αλλά όλοι είναι και είμαστε different shades of grey. Αυτό δε σημαίνει ότι δε μπορούμε να ορίσουμε αφαιρετικά/θεωρητικά το άσπρο και το μαύρο.

Καιρό είχα να διαβάσω τόσες ΠΑΠΑΡΙΕΣ μαζεμένες.

[Krux]

κλασσική περίπτωση ικόνοχλατς που με τις εξαιρέσεις, ορίζει τον κανόνα.

[ikonoklast]

Ο άλλος όρισε το «ΜΕΤΑΛ» και το «ΧΙΠΣΤΕΡ» από MIA απάντηση του HUNTER HUNT-HAMSTER των liturgy από όπου «προέκυψε» ότι υπάρχει ιδεολογική αντιπαράθεση μεταξύ των δύο στην βάση individualism/collectivism. Εγώ μιλάω με εξαιρέσεις που ανέφερα τους Barren Cross που ήταν παντοτινή εξαίρεση λες και δεν υπήρξε ποτέ White Metal και τελοσπάντων λες και ΟΛΟ ΤΟ ΜΕΤΑΛ ΜΑΣ λειτουργεί έτσι γιατί του 'ρθε τώρα του φθόγκου να διαφοροποιηθεί από το «χιπστερ». Θα σκοτίσετε πάλι αρχιδάρες και πραγματικά βαρέθηκα ήδη όμως.

[Dythor]

Βαριέμαι θανατερά. Συνεχίστε.

[phthoggon]

τίγκα χέβι μέταλ οι barren cross. Ο τραγουδιστής δεν αναφέρει ντελεούζ και αποδομιστικές ερμηνείες του εγώ, σου λέει ΠΙΣΤΕΨΕ, δυναμικά, προπαγανδιστικά, αλλιώς θα καείς στη κόλαση. Αντικειμενικά, ετσιθελικά, μουσική αρχιδάτη, στεντόρεια, ποιό είναι το ποιντ σου? Στις στυλιστικές επιλογές των 80'ς?

πσ. ικόνοκλαστ, είναι σκέψεις εμπειρίας πολλών χρόνων αυτά, και δεν προκύπτουν από τον απάντηση του χάντερ χέντριξ μόνο.

[Krux]

βασικά εδώ που έφτασε το θρεντ το μόνο που περιμένω τώρα είναι να βγει κάποιος και να ανεφέρει τους Antestor (ex-Crush Evil), να κάνει μια ανάλυση σεντόνι για το unblack metal και το πως ο Euronymous προσπαθούσε να τους αφανήσει από τον μουσικό χάρτη.
περίπου στην σελίδα 5-6 θα μιλάμε πάλι για τους Manowar και το Operation Mindcrime να μου το θυμηθείς.

[ikonoklast]

Πράγματι, οπότε εγώ σας αφήνω μόνα σας απο τώρα.

[phthoggon]

αυτά τα "εδώ που έφτασε το θρεντ" και "σας αφήνω μόνους σας τώρα" είναι εξαιρετικά ηλίθια, συγνώμη, λες και κάθε φορά που κάποιος αναφέρει κάτι κοντροβέρσιαλ είναι ντετερμινιστικά σίγουρο ότι δε θα κατανοήσουμε ο ένας τον άλλον, θα κοιτάει ο καθένας να υπερασπίσει την "μεριά" του με absurd επιχειρήματα και θα καταλήξουμε να μας λένε οι άλλοι "τελειώνετε, βαρεθήκαμε να σας διαβάζουμε". Να προσπαθείτε περισσότερο, αλλιώς τίποτε δε κερδίζετε ούτε που διαβάζετε είτε που γράφετε (να, εγώ γουστάρω που ποστάρω, και φαίνεται! Χα!)

[Ra Pariah]

Ας μου πει κάποιος τι είναι το pitchfork.