Page 1 of 7 123 ... LastLast
Results 1 to 15 of 97

Thread: Μεγάλες Κυρίες, Οι

  1. #1

    Default Μεγάλες Κυρίες, Οι

    φτιάχνω αυτό το θρεντ με αφορμή δύο άλλα.
    πρώτον, κάποιος στο θρεντ για τις μπάντες με γυναίκες στη σύνθεσή τους είχε γράψει ότι τα κορίτσα δε μπορούν να νιώσουν/παράξουν μουσική όπως οι άντρες, δηλαδή (φαντάζομαι) με τρόπο αποφασιστικό, φιλόδοξο, δημιουργικό, με τρόπο που να διεκδικεί μια πρωταγωνιστικότητα, μια πορωτικότητα, μια πρωτοποριακότητα. οτί δηλαδή τους λείπει αυτό που λέμε χαρακτήρας singer/songwriter, leader/frontman. παπαριές με λίγα λόγια.
    δεύτερον, στο θρεντ που έγινε σπλιτ από το νέο ούλβερ έγινε (γίνεται?) μια ενδιαφέρουσα κουβέντα που αγγίζει σε ένα βαθμό την παράδοση του indie των 90ς και τις απολήξεις του στα 00ς. η ξεχειλωμένη αυτή παράδοση σε βάζει σε ένα βαθμό να σκεφτείς τι στον διάτανο αξίζει απ' αυτό το indie πια, με τι συνδέεται απ' όσα προηγήθηκαν κλπ.

    ενώνοντας αυτά τα δύο, το θρεντ τούτο θέλει να ασχοληθεί με τις μεγάλες κυρίες που έλαμψαν μόνες τους στα 90ς, που έγραψαν τραγουδάρες και δισκάρες, που ήταν μέρος και διαμόρφωσαν τη φάση της μοναχικής μουσικής του καιρού τους. επίσης, να βρει μερικές μικρότερες κυρίες της τελευταίας δεκαετίας, που πραγματικά διακρίνονται όμως μέσα απ' την υπερπαραγωγή/υπερπηλροφόρηση.

    θα το χωρίσω προς το παρόν σε τρία μέρη: α) τις μεγάλες μορφές των 80s συγκροτημάτων που συνεχίζουν μέχρι σήμερα (πάνω κάτω) να παράγουν όμορφη μουσική, β) τις πρωτεργάτριες του 90s indie rock/folk/pop ήχου, και γ) κάποιες που προσωπικά ξεχωρίζω σήμερα.
    δε θέλω να κάνω καμιά εκτενή αναφορά ούτε να γράψω πράγματα άγνωστα, μάλλον namedropping και σημαντικούς δίσκους. κι άμα ανοίξει κουβέντα, άνοιξε.







    Lydia Lunch
    πρώτη και σημαντικότερη για μένα (και αιώνιος έρωτας προφανώς). από σερβιτόρα στο cbgb φτιάχνει μαζί με τον james chance τους teenage jesus & the jerks και επηρεάζει όσο λίγοι το postpunk και το nowave. τρομερή ηθοποιός επίσης (δείτε την για αρχή στο βιντεο του death valley 69 των sonic youth). ακούστε οπωσδήποτε τον πρώτο της σόλο δίσκο, queen of siam (και οι πιο κάφροι ακούστε harry crews, τη μπάντα που έφτιαξε μαζί με την kim gordonστα τέλη του '80).





    Anita Lane
    απ' τις πιο υποτιμημένες καλλιτέχνιδες των τελευταίων δεκαετιών κατά τη γνώμη μου. ξεκίνησε γράφοντας στίχους για birthday party και bad seeds και κάνοντας guest φωνητικά σε die haut, neubauten και barry adamson και το 1993 γράφει τον πρώτο της -καταπληκτικό- δίσκο (dirty pearl), ενώ είχε προηγηθεί κι ένα ep το '88.





    Kristin Hersh
    ως προς το ερμηνευτικό κομμάτι, μάλλον η επιδραστικότερη (μαζί με την επόμενη που ακολουθεί). τα αβίαστα, υπνωτικά και αιθέρια φωνητικά της άφησαν μεγάλη παρακαταθήκη για τον indie rock/folk και dream pop/shoegaze ήχο των αρχών του '90. πέρα απ' τους δίσκους με throwing muses στα 80s, το hips & makers του '94 είναι ορόσημο.





    Elizabeth Fraser
    τα ίδια με την προηγούμενη όσον αφορά την επιδραστικότητα, και ως φωνή και ως μπάντα συνολικά (cocteau twins ε). με δυο διαφορές: πρώτον μιλάμε για συγκλονιστικές φωνητικές ικανότητες (για μένα επιπέδου galas), και δεύτερον ότι δεν κυκλοφόρησε ποτέ κανονικό σόλο δίσκο, με εξαίρεση το "κάτι-σαν-πρόμο" underwater που κυκλοφόρησε το 2000 σε ελάχιστα κομμάτια. αλλά δεν έχει να λέει, πρόκειται για θεά.





    Jarboe
    αυτή δε χρειάζεται συστάσεις (ούτε και τα βυζιά της!). την ξέρουμε από πολλά λημέρια, κάποια απ' τα οποία παντελώς άσχετα με τους swans και τον χαρακτηριστικό ήχο των κλασσικών σόλο της. κατά τη γνώμη μου έχει πολύ άνιση δισκογραφία, από δίσκους εξαιρετικούς μέχρι εμετικούς. ε ακούστε λίγο απ' όλα και θα βρείτε το δρόμο σας όσοι δε το 'χετε κάνει ήδη.











    συνεχίζεται.......
    (με μεγάλες κυρίες των 90s και πώς επικοινωνούν με τις παραπάνω τοτεμικές καύλες)

  2. #2
    Senior Member 00i00's Avatar
    Join Date
    Jan 2008
    Posts
    11,120

    Default



    Μαρια Φαραντουρ...εεε Thalia Zedek

    Live Skull,Come και προσωπικη καριερα
    πολυ ξυδι με τα αλμπουμ της....





    Carla Torgerson

    μερικα μεγαλα αλμπουμ με τους Walkabouts και ως ντουετο με τον χαζμπαντ της

    α ν α τ ρ ι χ ι λ ε ς



    Kendra Smith

    ενταξει τι να λεμε
    Dream Syndicate,Rainy Day,Opal,Clay Allison
    αλλα εμεις μενουμε στα δυο προσωπικα της....


    διασκευαρα...


  3. #3
    Spammity Spam rat_poison's Avatar
    Join Date
    Jul 2003
    Location
    green midget cafe in bromney
    Posts
    3,960

    Default

    να πείτε και για την Καιτούλα μας κάτι κι ας έχει μόνο ένα δίσκο στα 90s
    Well, there's egg and bacon; egg sausage and bacon; egg and spam; egg bacon and spam; egg bacon sausage and spam; spam bacon sausage and spam; spam egg spam spam bacon and spam; spam sausage spam spam bacon spam tomato and spam;

  4. #4
    Forever Failure geologiko_karoto's Avatar
    Join Date
    Dec 2006
    Location
    Toundra
    Posts
    4,474

    Default


  5. #5
    και με γεύση μέντας croissant429's Avatar
    Join Date
    Sep 2009
    Location
    σε περιπτερα και επιλεγμενα βιβλιοπωλεια....
    Posts
    579

    Default

    Quote Originally Posted by geologiko_karoto View Post
    με το που ειδα τον τιτλο του θρεντ (προτου διαβασω το περιεχομενο...) ημουν σιγουρος πως καποιος θα ποσταρε κατι τετοιο !
    don't break the fucking circle

  6. #6

    Default

    και συνεχίζουμε.......





    PJ Harvey
    ούτε εδώ χρειάζεται να ειπωθεί κάτι ιδιαίτερο. ό,τι ήταν η lydia lunch στα '80s, το έκανε η pj harvey στα '90s. μουσικά καλύτερα (ε ναι), αλλά συνολικά λιγότερα (ε ναι). όπως και να 'χει για μένα είναι η πρώτη που σταθεροποίησε τη γυναικεία φιγούρα singer/songwriter, με όλη την αισθαντικότητα, περιθωριακότητα και κρυφο-αβανγκαρντισμό που όλοι αγαπάμε στην pj harvey. να τα ακούσετε όλα. είναι τέλεια.





    Cat Power
    είναι τρομερό πράμα να συμπυκνώσεις και να ενοποιήσεις κάτι που είναι ακόμα αρκετά ασυνεχές, πόσω μάλλον να το κάνεις συνεκτικά και να το ανοίξεις σε μεγάλα ακροατήρια. η cat power το έκανε για το "indie folk/rock" (ε ας μπει σε εισαγωγικά καλού κακού), μελαγχολικό, μινιμαλιστικό/low-profile (αν και πολύ περφορματιβιστικο, αν δείτε βιντεο από λάηβ θα καταλάβετε), νεο-ρετρό χωρίς να προδίδει φάτσα φόρα επιρροές και φόρους τιμής, με έμφαση στο στυλ και τη μελωδία. μια απ' τις πρώτες avant-pop εκλάμψεις αν θέλετε. από δίσκους νομίζω το moon pix είναι αξεπέραστο, αν και κανείς δεν περίμενε το you are free να βγει τόσο καλο (αν και πολύ high-profile και σπρωγμένο σε συμμετοχές κλπ).





    Lisa Germano
    γέννημα θρέμμα της μεγάλης αγκαλιάς και παράδοσης των 4AD, Young God και Thirsty Ear Records, με ορόσημο τις φωνές των lisa gerrard και elizabeth fraser (και ειδικά στο πρώτο this mortal coil). κλασσικά καλύτερος δίσκος της θεωρείται το geek the girl, αλλά νομίζω ότι το πρώτο της (on the way down from the moon palace) είναι καλύτερο, πολύ πιο σκοτεινό και πολύ πιο περιπετειώδες.





    Beth Orton
    εδώ έχουμε μια πιο περίεργη περίπτωση (τυπική αγγλίλα). η μπεθ όρτον προέρχεται από άλλη παράδοση, απ' την ηλεκτρονική χορευτική κουλτούρα των αρχών του '90 στη βρετανία, και μάλιστα συνεργαζόμενα με σημεία αναφορά του ήχου όπως ο william orbit και oi chemical brothers. ε κι απ' το πουθενά πετάει ένα δίσκο σαν το central reservation. έχοντας ξεφορτωθεί πάνω κάτω την πλαστικοηλεκτρονική ξενερωτίλα του ντεμπούτου, φτιάχνει ένα απ' τα πιο μερακλίδικα και εμπνευσμένα αλμπουμς των 90ς. προτείνεται πολύ.






    συνεχίζουμε με άλλες τρεις κυρίες των 90ς, στο πνεύμα του 00i00..........

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2004
    Location
    the docks.
    Posts
    7,354

    Default

    δε γίνεται να παραλείψεις την:

  8. #8

    Default

    2-3 ακόμα απ' το '90, κάπως πιο αδικημένες θα λέγαμε..






    Cynthia Dall
    ήταν περίπου το 1/2 των smog κατά τα πρώτα χρόνια του '90, μέχρι που το '96 βγάζει το σόλο ντεμπούτο της, με τη συμμετοχή του bill callahan (του smog δηλαδή) στις κιθάρες και του jim o'rourke (των gastr del sol) στην παραγωγή. το πνεύμα είναι κοντά στους smog (που είναι και η πιο αγαπημενη μου sadcore μπάντα), αλλά οι ενορχηστρώσεις και οι ερμηνείες είναι ακόμα πιο παγωμένες και υπνωτικά εφιαλτικές. ένα lo-fi τρομαχτικό αριστούργημα, μιλάμε για μεγάλη αδυναμία.





    Julie Doiron
    δεύτερη μεγάλη αδυναμία. καναδέζα που στις αρχές του '90 ξεκίνησε να παίζει κιθάρα στους indie rock γίγαντες eric's trip. η αισθητική της είναι εκπληκτική, όπως και οι στίχοι της, οι μελωδίες της, τα εξώφυλλά της (που έφτιαχνε/φωτογράφιζε η ίδια), τα πάντα. ειδικά ο πρώτος δίσκος που έβγαλε στην sub pop, το loneliest in the morning, φτιάχνει μια τρομερή ατμόσφαιρα και αισθητικής συνοχής και πραγματικής έκθεσης της καλλιτέχνιδας (οι στίχοι μερικές φορές είναι βίαια προσωπικοί)..





    Juana Molina
    οκ αυτή ίσως να μην είναι και τόσο αδικημένη, με την έννοια ότι λαμβάνει σίγουρα περισσότερη αναγνώριση απ' τις προηγούμενες δύο. σχεδόν παράλληλα με τη beth orton, πειραματίζεται κι αυτή με την πρόσμιξη indie/folk στοιχείων με επιρροές/ενορχηστρώσεις/μπητ ηλεκτρονικής μουσικής. τα τρία πρώτα της άλμπουμ (rara, segundo, tres cosas) είναι πάρα πολύ καλά. ειδικά άμα σας αρέσει που τραγουδάει στα ισπανικά.





    άντε άλλο ένα ποστ, με κάποιες κυρίες των ζήροουζ που όσο πάει και μεγαλώνουν.....

  9. #9
    absent-mindedness dioulis's Avatar
    Join Date
    Oct 2009
    Location
    Beyond the Crimson Horizon
    Posts
    12

    Default

    μην ξεχνάμε το Τερεζάκι

    The Touch Of Kindness Knows No Kingdom

  10. #10

    Default

    Quote Originally Posted by rat_poison View Post
    να πείτε και για την Καιτούλα μας κάτι κι ας έχει μόνο ένα δίσκο στα 90s
    δε μας αρέσει το μαλλί της!
    αλλά κατατάλλα όντως της αξίζει μεγάλη αναφορά (χωρίς να με ενθουσιάζει προσωπικά), αν και ανήκει σε εντελώς διαφορετική μουσική παράδοση (αγγλικό art/progressive/canterbury, και το πού οδηγήθηκαν αυτά στα 80ς..) απ' τις υπόλοιπες που αναφέρθηκαν μέχρι στιγμής, παρόλο που το ύφος της κάνει κι ένα χαλαρό πέρασμα απ' τον dead can dance/this mortal coil/cocteau twins ήχο της 4AD

  11. #11

    Default

    dreamweapon ωραία τα λες

    αλλά πρέπει και να βάλεις την Bjork κάπου, το έχεις αμελήσει λίγο

  12. #12
    bosch scheducktion Yanqui's Avatar
    Join Date
    Jun 2008
    Location
    σταδιαλα
    Posts
    1,885

    Default

    σε άλλο ύφος


    σὲ ὅ,ποιον ἔχῃ τατουὰζ
    στὴ μάνα του ῥίχνω μπαρὰζ

  13. #13
    bi-curious The Good Son's Avatar
    Join Date
    Feb 2005
    Location
    κάτω μαχαλάς.
    Posts
    7,474

    Default

    Δεν έχει γίνει ακόμα ποστ η tag "η μάνα σου". Πάει το er.

  14. #14

    Default

    πάμε ένα κομμάτι ακόμα, ίσως το πιο ενδιαφέρον, για σόλο καλλιτέχνιδες singers/songwriters που ξεκίνησαν μέσα στα 00s. ε αυτές είναι παααρα πολλές. η έννοια του indie έχει ξεχειλωθεί μέχρι εκεί που δεν πάει, το φολκ και οι μινιμαλ συνθέσεις ξανάγιναν της μόδας και κουτσοπουλάνε. θα προτείνω 4-5 που νομίζω ότι πραγματικά αξίζουν. ε εδώ προτείνετε και κάνας άλλος τπτ.





    Scout Niblett
    ένα κινούμενο τριμπιουτ στην pj harvey. αγάπη για τις κιθαριστικά κομμάτια (ακουστικά και μη) με ριφάρες και μελωδιάρες, συνήθως τραχιά φωνή αλλά και απαλότατη που και που. μ' αρέσει πολύ γιατί έχει μια grungική βρωμιά που λείπει απ' την lo-fi/folk επέλαση της τελευταίας δεκαετίας. προτείνω το ντεμπούτο της (sweet heart fever).





    Shannon Wright
    λίγη ακόμα βρωμιά πριν πάμε στα πιο φλώρικα. καταθλιπτικότερη βρωμιά βέβαια. αν η niblett κοιτάει προς την harvey, η wright γνέφει προς την cat power. ο ήχος της είναι βαρύς και συνήθως αργός (μοιάζει και με την dall από πάνω, αλλά και με κλασσικά ονόματα του sadcore, βλ elliott smith). για πιο στρεητφοργουορντ κιθαριστική φάση, προτείνεται το πρώτο (flightsafety). για πιο περιπετειώδες άκουσμα (και λίγο άστοχο ίσως σε σημεία πιο καμπαρεδοαβανγκαρντ) το δεύτερο (maps of tacit).




    (φαπ φαπ φαπ)

    Joanna Newsom
    υπόδειγμα indie/πειραγμένου φολκ κατά τη γνώμη μου. κάπου εδώ συναντιέται η παράδοση της joni mitchell και της sandy denny (βλ. fairport convention) με αυτή της cat power και του indie. ο ήχος και το παίξιμο της (άρπα, πιάνο, τσέμπαλο) είναι πληθωρικός και υπνωτικός μαζί. προσωπικά την εκτιμώ πολύ και περιμένω πράγματα σημαντικά (ίσως ακόμα και να γίνει ο θηλυκός oldham!). χώρια που έχει καταφέρει να μαζέψει γύρω της ανθρώπους όπως ο albini και ο o'rourke. ακούστε και τα τρία αλμπουμ της με έμφαση στο Ys.





    Silje Nes
    άλλη μια δροσερή παρουσία (φαπ), απ' τη νορβηγία. απλά και όμορφα πραματάκια που φέρνουν στο μυαλό beth orton, mum και γενικά καταλαβαίνετε νομίζω. παίζει αρκετά με τα layers των ήχων οπότε μπορεί να ξενίσει κάποιους που δεν είναι συνηθισμένοι σ' αυτό το folktronic (!!!) υβριδικό ύφος. έχω ακούσει μόνο το πρώτο της (ames room, 2007) και είναι πολύ καλό. έβγαλε και πέρυσι έναν δεύτερο δίσκο στην fat cat records (δλδ τη μανούλα αυτού του ήχου) αλλά δεν τον έχω ακούσει ακόμα.









    θα συνεχίσουμε αργότερα με κάποιες παλιές και νέες μορφές του λεγόμενου anti-folk (πολύ γυναικοκρατούμενη σκηνή), και κάνα-δυο-τρεις θαμμένες των 90s που ξέχασα πριν........
    άντε πείτε και σεις καμία (με φωτογραφίες πάντα)

  15. #15

    Default

    Quote Originally Posted by carheart View Post
    dreamweapon ωραία τα λες

    αλλά πρέπει και να βάλεις την Bjork κάπου, το έχεις αμελήσει λίγο
    η περίπτωση bjork θέλει συζήτηση είναι η αλήθεια. εγώ παρόλο που καραγουστάρω μουσικά, ακόμα δεν έχω λήξει τι θέση παίρνω γι' αυτήν συνολικά καλλιτεχνικά, σαν αισθητικό φαινόμενο ρε παιδί μου (που είναι!).
    πάντως μιας και κάνουμε προτάσεις μικρής έκτασης, νομίζω ότι η Tujiko Noriko πλησιάζει στην υφολογία και τις προεκτάσεις το μουσικό κομμάτι της bjork με πολύ ενδιαφέροντα τρόπο. άκουσα πρόσφατα τη συνεργασία της με τον pita rehberg (το stereotypie) και έμεινα λίγο μαλάκας.

Similar Threads

  1. Replies: 45
    Last Post: 25-11-2010, 04:49
  2. Θέλω δύο (2) μεγάλες χάρες
    By The_Fool in forum PC & Games
    Replies: 5
    Last Post: 08-11-2004, 07:59

Tags for this Thread

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •