Μεγάλες Κυρίες, Οι
φτιάχνω αυτό το θρεντ με αφορμή δύο άλλα.
πρώτον, κάποιος στο θρεντ για τις μπάντες με γυναίκες στη σύνθεσή τους είχε γράψει ότι τα κορίτσα δε μπορούν να νιώσουν/παράξουν μουσική όπως οι άντρες, δηλαδή (φαντάζομαι) με τρόπο αποφασιστικό, φιλόδοξο, δημιουργικό, με τρόπο που να διεκδικεί μια πρωταγωνιστικότητα, μια πορωτικότητα, μια πρωτοποριακότητα. οτί δηλαδή τους λείπει αυτό που λέμε χαρακτήρας singer/songwriter, leader/frontman. παπαριές με λίγα λόγια.
δεύτερον, στο θρεντ που έγινε σπλιτ από το νέο ούλβερ έγινε (γίνεται?) μια ενδιαφέρουσα κουβέντα που αγγίζει σε ένα βαθμό την παράδοση του indie των 90ς και τις απολήξεις του στα 00ς. η ξεχειλωμένη αυτή παράδοση σε βάζει σε ένα βαθμό να σκεφτείς τι στον διάτανο αξίζει απ' αυτό το indie πια, με τι συνδέεται απ' όσα προηγήθηκαν κλπ.
ενώνοντας αυτά τα δύο, το θρεντ τούτο θέλει να ασχοληθεί με τις μεγάλες κυρίες που έλαμψαν μόνες τους στα 90ς, που έγραψαν τραγουδάρες και δισκάρες, που ήταν μέρος και διαμόρφωσαν τη φάση της μοναχικής μουσικής του καιρού τους. επίσης, να βρει μερικές μικρότερες κυρίες της τελευταίας δεκαετίας, που πραγματικά διακρίνονται όμως μέσα απ' την υπερπαραγωγή/υπερπηλροφόρηση.
θα το χωρίσω προς το παρόν σε τρία μέρη: α) τις μεγάλες μορφές των 80s συγκροτημάτων που συνεχίζουν μέχρι σήμερα (πάνω κάτω) να παράγουν όμορφη μουσική, β) τις πρωτεργάτριες του 90s indie rock/folk/pop ήχου, και γ) κάποιες που προσωπικά ξεχωρίζω σήμερα.
δε θέλω να κάνω καμιά εκτενή αναφορά ούτε να γράψω πράγματα άγνωστα, μάλλον namedropping και σημαντικούς δίσκους. κι άμα ανοίξει κουβέντα, άνοιξε.
Lydia Lunch
πρώτη και σημαντικότερη για μένα (και αιώνιος έρωτας προφανώς). από σερβιτόρα στο cbgb φτιάχνει μαζί με τον james chance τους teenage jesus & the jerks και επηρεάζει όσο λίγοι το postpunk και το nowave. τρομερή ηθοποιός επίσης (δείτε την για αρχή στο βιντεο του death valley 69 των sonic youth). ακούστε οπωσδήποτε τον πρώτο της σόλο δίσκο, queen of siam (και οι πιο κάφροι ακούστε harry crews, τη μπάντα που έφτιαξε μαζί με την kim gordonστα τέλη του '80).
Anita Lane
απ' τις πιο υποτιμημένες καλλιτέχνιδες των τελευταίων δεκαετιών κατά τη γνώμη μου. ξεκίνησε γράφοντας στίχους για birthday party και bad seeds και κάνοντας guest φωνητικά σε die haut, neubauten και barry adamson και το 1993 γράφει τον πρώτο της -καταπληκτικό- δίσκο (dirty pearl), ενώ είχε προηγηθεί κι ένα ep το '88.
Kristin Hersh
ως προς το ερμηνευτικό κομμάτι, μάλλον η επιδραστικότερη (μαζί με την επόμενη που ακολουθεί). τα αβίαστα, υπνωτικά και αιθέρια φωνητικά της άφησαν μεγάλη παρακαταθήκη για τον indie rock/folk και dream pop/shoegaze ήχο των αρχών του '90. πέρα απ' τους δίσκους με throwing muses στα 80s, το hips & makers του '94 είναι ορόσημο.
Elizabeth Fraser
τα ίδια με την προηγούμενη όσον αφορά την επιδραστικότητα, και ως φωνή και ως μπάντα συνολικά (cocteau twins ε). με δυο διαφορές: πρώτον μιλάμε για συγκλονιστικές φωνητικές ικανότητες (για μένα επιπέδου galas), και δεύτερον ότι δεν κυκλοφόρησε ποτέ κανονικό σόλο δίσκο, με εξαίρεση το "κάτι-σαν-πρόμο" underwater που κυκλοφόρησε το 2000 σε ελάχιστα κομμάτια. αλλά δεν έχει να λέει, πρόκειται για θεά.
Jarboe
αυτή δε χρειάζεται συστάσεις (ούτε και τα βυζιά της!). την ξέρουμε από πολλά λημέρια, κάποια απ' τα οποία παντελώς άσχετα με τους swans και τον χαρακτηριστικό ήχο των κλασσικών σόλο της. κατά τη γνώμη μου έχει πολύ άνιση δισκογραφία, από δίσκους εξαιρετικούς μέχρι εμετικούς. ε ακούστε λίγο απ' όλα και θα βρείτε το δρόμο σας όσοι δε το 'χετε κάνει ήδη.
συνεχίζεται.......
(με μεγάλες κυρίες των 90s και πώς επικοινωνούν με τις παραπάνω τοτεμικές καύλες)
Originally Posted by geologiko_karoto
