Πρωινός καφες στην πλατεία της κομοτηνής και με κόπο ρουφάω γουλιές λύτρωσης μπας και καταφέρω να ξυπνήσω/απαλλαγώ από τα χθεσινά ξύδια. Ήσουν το τελευταίο άτομο που περίμενα να δω, να πω την αλήθεια. Πρώτα σε είδαν οι υπόλοιποι να πλησιάζεις σιγά-σιγά, καθώς σου είχα γυρισμένη πλάτη. Γυρίζω και σε αντικρύζω. Ήσουν με παρέα, αλλά και πάλι κατάφερνες να είσαι στο επίκεντρο. Συνέχιζες να πλησιάζεις, νόμισα πως μας είδες και ερχόσουν προς τα εμας. Οταν ήσουν σε απόσταση πια πολύ κοντινή, σε φωνάζω, με κοιτάς και μου χαρίζεις ένα ανεπαίσθητο μειδίαμα.
Spoiler