live αυτό κ ατελείωτα δάκρυα
Spoiler
live αυτό κ ατελείωτα δάκρυα
Spoiler
My Mission will save the World.
But I'm still chasing time.
Vanity...definitely my favourite sin.
ααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα
guardian σε ευχαριστω
Παροτι σε πινκαρα, αν σου πω οτι γαμιεσαι πατοκορφα, μη το παρεις προσωπικα ε.
Haze One ρε μαλακα.
.
Και μια headline περιοδεία σύντομα!!
Brotherhood Without Banners
Power of Metal Tour, 12.03.11
Wien, Gasometer
Τα 2 πρώτα support δεν τα προλάβαμε, και όση ώρα έμεινε μέχρι να βγουν οι θεοί αφιερώθηκε σε αγορές και ψυχική προετοιμασία για αυτό που επρόκειτω να δω. Τι προετοιμασία και παρλαπίπες, γίνεται να προετοιμαστείς για κάτι τέτοιο, όταν το ονειρεύεσαι για πάνω από δέκα χρόνια? Ε όχι, δε γίνεται. Πετυχαίνοντας το τέλος του soundcheck και για λίγο τους Brian και Dan πάνω στη σκηνή η καρδιά μου άρχισε ήδη να χτυπάει πιο γρήγορα. Η ώρα πλησίαζε τις 20:40 όταν ακούστηκε από τα μεγάφωνα το “Sleeping Dogs”, βγαίνουν σιγά σιγά στη σκηνή και – τι καλύτερη εισαγωγή θα μπορούσαν να έχουν – “Ashes”. Γεια σου κόσμε. Έπαψα να έχω επαφή με την πραγματικότητα, βρισκόμουν κάπου αλλού. Τρίχα κάγκελο και συγκίνηση στο τέρμα. Δεν θα μπορέσω να είμαι και πολύ αντικειμενικός, να με συγχωρέσετε. Οι 2 κιθαρίστες ήταν απλά τέλειοι, αλάνθαστοι και σκέτη απόλαυση, ο Norm φανταστικός και ο Ward μια χαρά στο ρόλο του, αλλά το μεγαλύτερο credit πάει στον Buddy. Ο άνθρωπος αυτός είναι γεννημένος performer και frontman, δεν κάνει να παίζει κιθάρα, τον περιορίζει απίστευτα. Είναι ο νέος Ian Anderson (ακόμα και χωρίς τη φλογέρα όπως τις προάλλες). Και αν παίζουν έτσι μετά από τόσο μεγάλη αποχή (που σε σημεία φαινόταν, ιδίως στη αρχή), είμαι πολύ περίεργος να τους δω όταν θα έχουν καραδέσει μεταξύ τους. Άντε, τέρμα τώρα οι αντικειμενικότητες γιατί τα συνασθήματα δε μετρίουνται με αυτά. Και το feeling ήταν εκεί ρε γμτ, το έβλεπες, το ένιωθες. Και δεν ήθελα να τελείωσει. 45 λεπτά ήταν λίγα, πολύ λίγα, αλλά και πάλι, μένω όχι μόνο ικανοποιημένος, αλλά λέω και ευχαριστώ. Είπαμε, όνειρο ζωής.
Αρνιόμουν πεισματικά να δω στο Internet setlist, η έκπληξη τη στιγμή της συναυλίας δε συγκρίνεται με τίποτα. Οκ, είχε πάρει το μάτι μου από δω και από κει το “Morbid” και το “Halo of Thorns”, το “Ashes” ή το “I of the Storm” το ψιλοπεριμένεις, αλλά ρε πούστη μου, όταν σου σκάει από το πουθενά αυτή η υπερκομματάρα το “Haze One” (το πρώτο σοκ) και σε στέλνει, σε ταξιδεύει κανονικά, οκ, δε θες και πάρα πολύ μετά από αυτό...και να το, ο θεός προλογίζει το – πώς, άκουσα καλά, τι, όχι, δε γίνεται – “Into the Everflow”, γαμώ όλους τους θεούς του κόσμου και του υποκόσμου και του Lovecraft μαζί. Τέλος, δεν λέω τίποτα άλλο....ψάξτε στο youtube να το βρείτε. Για την ιστορία ξαναγράφω το setlist, νομίζω ήταν με αυτή τη σειρά:
Ashes
Spiral Tower
Haze One
Morbid
Into the Everflow
Nothing
Halo Of Thorns
I Of The Storm
Μετά από τα παραπάνω δύσκολα θα μπορούσα να ταρακουνηθώ πολύ με τις υπόλοιπες 2 μπάντες. Όχι ότι δεν μ’ αρέσουν, απεναντίας. Απλά, ήμουν ακόμα αλλού. Οι Symphony X ήταν παραπάνω από απολαυστικοί. Έχουν ένα μεγάλο προτέρημα, Βάζουν πρώτα μπρόστά τη σύνθεση και μετά την τεχνική, από την οποία έχουν μπόλικη. Πάρα πολύ καλή εμφάνιση, όλοι τους φανταστικοί, αν και η μεγαλύτερη μορφή είναι μάλλον ο Michael LePond (τον οποίο πέτυχα και μετά και πιάσαμε κουβεντούλα, πάρα πολύ φιλικός, και χάρηκε όταν του ανέφερα Distant Thunder και Heathen’s Rage). Μου άρεσαν αρκετά και τα 2 νέα κομμάτια που έπαιξαν, παράλληλα με τα: “Of Sins and Shadows”, “Set the World on Fire”, “Domination”, “The Serpent's Kiss”, “Paradise Lost” και ένα από το Mythology Suite που μου διαφεύγει.
Ομολογώ ότι ο καιρός που άκουγα τους Nevermore πολύ συχνά έχει περάσει. Ακόμα απολαμβάνω τη μουσική τους, ιδίως τα πρώτα τους άλμπουμ, απλά όχι με την ίδια συχνότητα και όχι στον ίδιο βαθμό. Μπορεί την εμφάνισή τους να μην την απόλαυσα όσο είχα απολαύσει τις εμφανίσεις τους στο Ρόδον το ’99 ή το 2000, αλλά σίγουρα πέρασα καλά. Οι ίδιοι έπαιξαν επίσης πολύ καλά, αν και χωρίς τον Sheppard, που αναρρώνει από μία αρκετά σοβαρή εγχείρηση. Ο φίλος μας ο Dane τα είπε και αυτός μια χαρά, ιδίως μετά από κάνα 20λεπτο, αν και σαφώς η φωνή του δεν είναι με τίποτα στα ίδια επίπεδα με παλιά. Βέβαια, ελπίζω να μην ξέχασαν και οι ίδιοι ότι έχουν βγάλει και ορισμένες δισκάρες πριν το 2000 και η απουσία τραγουδιών από τους δίσκους αυτούς να οφείλεται στον περιορισμένο χρόνο που είχε κάθε μπάντα. Αφήνοντας αυτό στην άκρη, ακούσαμε τα : “Inside Four Walls”, “The River Dragon Has Come”, “Enemies of Reality”, “Burn”, “This Godless Endeavor”, “The Termination Proclamation”, “Your Poison Throne”, “Moonrise”, “The Obsidian Conspiracy”.
Last edited by GuardianOfIvorytower; 14-03-2011 at 23:24.
My Mission will save the World.
But I'm still chasing time.
Vanity...definitely my favourite sin.
Μπορει να τους φερει καποιος στο An; ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΕΧΕΙ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΠΟΛΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ.
Αν τους φέρει στο Αν είναι που θα είναι αστείο. Κακόγουστο.
Γιατί δε με θες κυρά μου; Επειδή είμαι ψαράς;
Μα εδω μιλαμε να εχεις Dan Rock στο μισο μετρο. Χωρια το ανυπερβλητο πρωτο live των DST στο An που ακουσαμε το μεγαλυτερο τμημα αυτου του επους. Τα ζουμια μας πηραν που ειχαμε τον Μπαντιλακι σε αποσταση αναπνοης.
Τι λες βρε ανθρωπε.
Το αν έχει πουτσοήχο 99 στις 100 φορές. Gagarin νάρθουν.
Γιατί δε με θες κυρά μου; Επειδή είμαι ψαράς;