η δικη μας ιστορια εχει ως εξης, τον Νοεμβρη μας αφησε χρονους η ιδιοκτητρια, η οποια δεν εχει κανενα συγγενη να κληρονομησει το σπιτι κι εκτοτε απλα κραταμε στην ακρη (της τραπεζης) τα ποσα και συλλεγουμε γνωμες (θα το παρει το κρατος, θα το παρει η εκκλησια, βαλτε τα στο παρακαταθηκων κλπ), αναφερω ενδεικτικα την καλυτερη
κατσε Παυλο κ γραψε ενα γραμμα που και καλα σας αφησε η κυρα Ποπη, οτι "οσο ζουσα ο Παυλος και η Αργυρω με φροντιζαν και επειδη ειναι καλα παιδια, αγαπιουνται και θα παντρευτουν τους αφηνω το σπιτι ...."
(Ποπη/Αργυρω τα ειπε στην τυχη ο συμβουλατωρ)