Υπάρχει ολόκληρη στρατιά γραφιάδων/οπαδών-συνδεσμιτών που προσπαθεί να παρουσιάσει τα αμερικανάκια ως έχοντα μαύρα μεσάνυχτα σε ό,τι αφορά τον σκληρό ήχο, μέχρις ότου να ακούσουν το Number of the Beast (το δε Number of the Beast ως τον απόλυτο δυναμίτη στην ιστορία του heavy metal). Διαφωνώ και στα δύο σημεία: το πρώτο είναι απλώς αναληθές, στο δεύτερο υπεισέρχεται και το προσωπικό γούστο, συνεπώς δεν μπορώ να πω πολλά παραπάνω.