Originally Posted by
Dragonlord
Δεν μπορώ να το αναλύσω τώρα γιατί είμαι στη δουλειά, αλλά το "σωστό" και το "λάθος" έχει σε μεγάαααλο βαθμό να κάνει με την κουλτούρα. Αντικειμενικά και το αλκοόλ και το τσιγάρο και το χοιρινό βλάπτουν. Στην κριτική που λες ότι πρέπει να γίνει δηλαδή σε ένα βαθμό υποβόσκει η πεποίθηση ότι η δική μας κουλτούρα είναι ανώτερη από των άλλων. Και όχι, ένα παιδί που έχει σεξουαλικές σχέσεις στα 12 δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι είναι ψυχικά πιο τραυματισμένο από ένα που μαθαίνει ότι αυτό είναι αμαρτία και ότι πρέπει να μεγαλώσει πρώτα ενώ έχει ήδη σεξουαλικές ορμές. Στη δική μας κοινωνία ναι, σε κάποια που αυτό θεωρείται φυσιολογικό όχι απαραίτητα.
Απαντώντας παράλληλα και στον Parasight, το σωστό και λάθος δεν είναι καθαρά υποκειμενικό, αλλά υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης που μας βοηθούν στην λήψη αποφάσεων για θέματα που αφορούν τον τρόπο ζωής. Παραδείγματος χάριν για την λήψη της απόφασης αν οι γυναίκες πρέπει να μορφώνονται και να εργάζονται, γνωρίζουμε ότι οι προσπάθειες μόρφωσης των γυναικών στις αναπτυσσόμενες χώρες φέρνουν σημαντικά οφέλη στην υγεία, στο σύνολο της οικογένειας (διατήρηση βασικής υγιεινής, απομάκρυνση από δεισιδαιμονίες για την αντιμετώπιση ασθενειών, κλπ) - κι αυτό είναι ένα παρατηρούμενο γεγονός, όχι οπτική γωνία ή άποψη. Το γεγονός ότι το αλκοόλ μπορεί να έχει οφέλη στο προσδόκιμο ζωής σημαίνει πως η βέλτιστη τακτική δεν είναι η απαγόρευση του, αλλά μία νοοτροπία που ενθαρρύνει την περιορισμένη κατανάλωση του. Όπως φαίνεται από αυτά τα παραδείγματα, μπορούμε να κρίνουμε αν κάποιο ηθικό αξίωμα είναι καλό ή κακό για μία κοινωνία, κρίνοντας από τα (αντικειμενικά και μετρήσιμα) αποτελέσματα που επιφέρει και να εξάγουμε συμπεράσματα που βοηθούν στην δημιουργία καλύτερων (= βέλτιστα οφέλη) ηθικών αξιών.
Υ.Γ. Και, ναι, η κουλτούρα μας είναι ανώτερη, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα, ούτε ο σκοπός να γίνουμε δάσκαλοι στους υπόλοιπους. Το πρόβλημα με την άποψη πως οι πολιτισμοί δεν είναι συγκρίσιμοι (πως δεν υπάρχουν κοινώς αποδεκτά κριτήρια, κ.ο.κ.) είναι πως δεν αφήνει τα απαραίτητα περιθώρεια ώστε, μέσα από την σύγκριση, την κριτική και τον διάλογο, να οδηγούμαστε σε καλύτερες τακτικές για τον τρόπο ζωής μας.