Κολλήματα παππουδογιαγιάδων.

[Amnesiac.]

Στο τόπικ που μόλις άνοιξες φίλε ηαρίτη γράφουμε για διάφορα κολλήματα που έχουν/είχαν (ζωή σε λόγου μας) οι αγαπημένοι μας παππούδες/γιαγιάδες. Είτε απόψεις ("θα έρθει ο Βασιλιάς ξανά"), είτε συνήθειες, είτε ό,τι άλλο θέλεις.

Για παράδειγμα, ο δικός μου ο παππούς που πολύ τον αγαπούσα δε μπορούσε με τίποτα να δεχτεί ότι σε άλλες χώρες η ώρα είναι διαφορετική απότι εδώ.

Το οποίο δε θα είχε καμία πρακτική σημασία αν δεν είχε το άχτι να ταξιδέψει στο εξωτερικό πριν πεθάνει (και καλά έκανε). Οπότε, κάποια στιγμή που ο αδερφός μου σπούδαζε στα ξένα, τον πήρε η μάνα μου και πήγαν στο Μπράιτον για μια βδομάδα, την οποία βδομάδα ακόμα θυμάται και περιγράφει σαν "κόλαση" ο αδερφός μου γιατί ο παππούς αρνούταν να αλλάξει το ρολόι του με την τοπική ώρα ("τι βλακείες είναι αυτές, πώς αλλάζει δηλαδή η ώρα; "). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να τρώνε μεσημεριανό ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ στις 10 το πρωί, οι συγκάτοικοι να χέζονται πάνω τους γιατί ξυπνούσαν για τουαλέτα στις 4 το πρωί και έβλεπαν μια σκιά να κυκλοφορεί στο σπίτι, ενώ λίγο αργότερα οι σκιές γίνονταν 2 γιατί ξυπνούσε και η μάνα μου για να προλάβει να έχει έτοιμο φαγητό στις 10. Και εννοείται ότι το απογευματάκι επικρατούσε αναγκαστικά ησυχία στο σπίτι γιατί είχε πέσει για ύπνο ο παππούς.

Η γιαγιά μου από την άλλη πέρασε τα (πολλά) τελευταία χρόνια της ζωής της με τη βεβαιότητα ότι σε λίγους μήνες θα πεθάνει. Τη θυμάμαι πολλές φορές να με πηγαίνει στο σχολείο στην πρώτη δημοτικού και να μου λέει "του χρόνου δε θα είμαι εγώ εδώ να σε πηγαίνω" και να βάζει τα κλάμματα. Και γενικά κάθε συνάντηση με τη γιαγιά μου είχε τη συγκίνηση του τελικού αποχωρισμού. Για την ιστορία, να αναφερθεί ότι αυτό κράτησε 25 χρόνια, μέχρι πρόπερσι που η γιαγιά μας άφησε σε ηλικία 98 ετών σύμφωνα με την ταυτότητα, 101 για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις.

Πείτε και εσείς.

[Jimmy]

Εμενα η γιαγια μου κλεινει συνεχως το φως απο τα δωματια στα οποια δεν ειναι κανεις, γιατι ΕΙΝ' ΑΚΡΙΒΟ Τ' ΡΕΥΜΑ ΠΙΔΑΚΙ Μ'. Ακομη οταν ειναι μονη της τα κλεινει ολα και αφηνει ανοιχτη μονο μια τηλεορασιτσα στη γωνια του δωματιου να παιζει Ανιτα Πανια και Πρετεντερη. Τερμα Creepy.

[Nasum]

Ο παππούς μου είχε ένα ρολόι/ξυπνητήρι στο οποίο αρνούνταν πεισματικά να αλλάξει μπαταρία όταν αυτή τα έφτυνε σιγά σιγά.Αυτό είχε ως αποτέλεσμα κάθε απόγευμα να ανεβαίνει στο σπίτι μου με το ξυπνητήρι στο χέρι και να με ρωτάει την ωρά για να το ξαναρυθμίσει.Επίσης ήταν μια με την ΑΕΚ και μία με τον ΠΑΟΚ,δεν τον έπιανες πουθενά σε αυτό.Αναλόγως πως θα ξύπναγε το πρωί.Εξάλλου,έχω ακούσει πραγματικά unique βρισιές απο το στόμα του,ιδιαίτερα σε περιπτώσεις κρασοτύφλας του τύπου "Γαμώ τα Ιεροσόλυμα","Γαμώ τα καρφιά σου","Να καούν' οι Άγιοι Τόποι" και άλλα τέτοια ρομαντικά,βρισιές οι οποίες δεν είχανε κάποιον αποδέκτη,απλώς τις έλεγε γιατί έπρεπε να τις πει.Αξέχαστος!

[carheart]

Amnesiac, όταν άλλαζε η ώρα τι φάση;

[Amnesiac.]

Amnesiac, όταν άλλαζε η ώρα τι φάση;

Δεν είχε θέμα με αυτό, μια χαρά σε τέτοιες περιπτώσεις, το κόλλημα του ήταν το να είναι διαφορετική η ώρα σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη.

"Στην Αυστραλία βραδιάζει στις 2 το μεσημέρι και ο κόσμος τρώει πρωινό τα μεσάνυχτα" φάση.

[Drumsick]

Εγώ δε γνώρισα παππουδογιαγιάδες, καταραμένη ξενιτιά, και πάντα ζήλευα τα άλλα τα παιδάκια =(

[Amnesiac.]

Εμενα η γιαγια μου κλεινει συνεχως το φως απο τα δωματια στα οποια δεν ειναι κανεις, γιατι ΕΙΝ' ΑΚΡΙΒΟ Τ' ΡΕΥΜΑ ΠΙΔΑΚΙ Μ'. Ακομη οταν ειναι μονη της τα κλεινει ολα και αφηνει ανοιχτη μονο μια τηλεορασιτσα στη γωνια του δωματιου να παιζει Ανιτα Πανια και Πρετεντερη. Τερμα Creepy.

Δεν είναι κόλλημα αυτό βρε άνθρωπε, ειδικά για ανθρώπους που έχουν περάσει και μια Κατοχή (και άλλα πολλά) είναι απολύτως φυσιολογικό να το κάνουν, όπως και το να πονάνε να πετάξουν ακόμα και αποφάγια.

Για πράγματα που δεν έχουν κάποια "λογική" εξήγηση γράφουμε εδώ.

[Jimmy]

Ναι αλλα η κατοχη τελειωσε πριν απο 60τοσα χρονια. ΚΑΙ ΠΩΣ ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΕΤΑΕΙ ΤΑ ΑΠΟΦΑΓΙΑ

[BlackiE]

Ο ένας ο παππούς μου κουβαλάει πάντα μαζί του ένα σουγιά και μ' αυτόν τρώει (όχι σούπες εννοείται).
Η μια γιαγιά μου κρύβει σε σεντούκια ότι ρούχα στέλνει η κόρη της απ την Αμερική γι αυτήν και τον παππού (κυρίως γι αυτόν) και δεν τα φοράνε ποτέ, δεν ξέρω για πότε τα φυλάει.

[HAVOC]

H γιαγια μου ειναι υποχθονια δυναμη και απο εκει πηγαζουν ολα της τα κολληματα και οι καμμενες και μη συνηθειες της.
Οι μανες της (μικροσωμα κατα κανονα βαμπιρια, χαμηλων τονων, ξεγελανε και τον πιο εμπειρο αρχηγο) και εν συνεχεια και αυτη ειναι τελομεραση ουμπεραλες, βρυκολακες.
Ειναι ακομη μαζι μας, στα 95 (επισημως, για οσους ξερουν καταστασεις την κατοσταρα την εχει), σε αψογη -για τετοια ηλικια-σωματικη κ πνευματικη φαση. Σηκωνεται απ'τ'αξημερωτα, αγοραζει ψωμι-γαλατακι, μαγειρευει, πλενει, σιδερωνει, ταπανταολα. Βασικα πλεον δεν πρεπει να κοιμαται ποτε. Αν της πεις κοιμησου, ξεκουρασου, σταματα δεν θελω να κανεις δουλειες, απανταει, δεν πεθανα ακομα. Το αγαπημενο της μερος του σπιτιου ειναι η βεραντα (αχ, παιδι μου, δεν ειναι η αυλη μου αλλα ενταξει, κατι ειναι και αυτο) την οποια σαρωνει απειρες φορες ημερησιως και με τον αδερφο μου την λενε αεροδιαδρομο. Την μαλωνω τωρα με το κρυο, σταματα παιδι μου, και κλασικα απανταει, γιατι θα απογειωθω νομιζεις? Εκανα κ εμβολιο, ασε τωρα. Ειναι τρελος ραδιοφωνακιας και δεν παει πουθενα χωρις το τρανσιζτορ της.
Εαν δεν εβαζε φρενο η μανα μου (και κορη της) θα ζουσαμε, θα τρωγαμε, θα κοιμομαστε, θα συζητουσαμε οπως καταχθονια θα επεβαλε το λατρεμενο μας βριλ.
Στα 30φευγα χρονια που την ξερω, δεν εχει σηκωσει μια φορα τη φωνη της, και ομως η ρουφιανα ειναι ετοιμολογη σε καθε περισταση, ψυχραιμη και σε κανιβαλιζει με χαρακτηριστικη ανεση.
Π.χ. της ειπε προσφατα ενα ζωαδι στην τραπεζα (θελει να παιρνει την συνταξη μονη της για να παιρνει τον αερα της) δεν μας χεζεις ρε κωλογρια (και αυτο το ομορφο για την τηρηση της σειρας) και του απαντησε χαμογελωντας, το μονο ευκολο καλε μου κυριε.
Το καλοκαιρι με χαζευε που δοκιμαζα ενα καινουριο ρουχο, με κοιταξε καλα-καλα και παρολο που εχω κληρονομησει την γαλατιλα της μου λεει: κοριτσι μου, καλη εισαι, αλλα κατσε λιγο στον ηλιο, σαν ασπρο σκουληκι εγινες. (την πνιγεις η οχι?!!!)
Κλασικα εχει συνομωσια με τον γαμπρο της και σπανε αρχιδια στη μανα μου.
Α, ξεχασα να πω, πως ζει στην πατρικη στεγη εδω κ 15 χρονια απο τοτε που εφαγε τον παππου (τον οποιο εζησα μεχρι που τελειωσα το σχολειο και λατρεψα, αλλα ηταν απιστευτα κουλ για να εχω τετοιες ιστοριες). Τον οποιο πηρε και μερικα χρονια μικροτερο. Τον οποιο πηρε απο μονη της και εκανε τη μανα μου στα 30φευγα. Ενα παιδι, για να μη του λειψει τιποτα (οπως σε αυτους που ορφανεψαν απο παιδια και ταλαιπωρηθηκαν σε μεγαλες οικογενειες) και να σπουδασει (οχι οπως αυτοι που εμαθαν να γραφουν και να διαβαζουν μονοι τους). Ποσο προγκρεσιβ το βαμπιρ.
Το παρατσουκλι της λοιπον το θασιτικο (απο το νησι της δηλαδη) ειναι Σκαλουμπακας (ενας παλιος και αυστηρος "χωροφυλακας").
Οχι, δηλαδη, πειτε πως μπορει καποιος να βαλει φραγμο σε τετοιο νουμερο.
Αυτα.

[Mitsmann]

χαβοκ εισαι τριανταφευγα? ποτε θα γινεις μανα?

[nikolasfluxus]

ο δικός μου έσπαγε τους λαιμούς απ'τα κουτάβια και τα πετούσε σ'ένα τσουβάλι στο ποτάμι

[HAVOC]

χαβοκ εισαι τριανταφευγα? ποτε θα γινεις μανα?

Εαν μοιαζω εστω και λιγο στο αγαπημενο μου βαμπιρι, εχω καιρο ακομα, δεν χανω κατι

[Mitsmann]

ο δικός μου έσπαγε τους λαιμούς απ'τα κουτάβια και τα πετούσε σ'ένα τσουβάλι στο ποτάμι

τραγικος.
ενω αν ηταν γατακια......

[Marillion]

o παπους μου είχε κατι μπιζνες μεσα στην δεκαετία του 80 με αρχες 90 όπου εσφαζαν αλεπουδες και εκαναν γουνες (βεγκαν και ανιμαλ ραιτς σαπορτερ μεγαλος)
του εμειναν απούλητα φυσικα μεχρι και το τελος οταν δεν καταλαβαινε πως η μοδα ειχε αλλαξει και δεν περνουσαν πλέον αλλα κατεβαινε καθε βδομαδα για 10-15 χρονια στη θεσσαλονικη μπας και βρει αγοραστη (μιλαμε για 300 κομμάτια ετσι ; ). ακομα και στα τελευταια του έλεγε να παρουμε τα μετρα της κοπελας μου για να της δωσουμε μια αλεπου να τη φοραει.