Τζαζοκάτι

[GraveMiasma]

Απλά σολάρει πάνω στο ίδιο μπασοριφ συνεχώς, για αυτό σου φαίνεται εντελώς κατανοητό μάλλον. Απλή ντε και καλά τζαζ δεν υπάρχει, εκτός κι αν πατήσεις smooth jazz που είναι αυτό που λέμε elevator/soft porn music. Kαλύτερα είναι τα κλασικά χιτάκια Luis Armstrong/Frank Sinatra για να αρχίσει να σου κάθεται στο μυαλό η γλώσσα/συγχορδίες ή πήγαινε κατευθείαν στα γαμάτα άλμπουμ (Kind of Blue, A Love Supreme πχ) και άκου προσεκτικά, το ίδιο κομμάτι δηλαδή ξανά και ξανά, όχι όλο το δίσκο. Στο κομμάτι που πόσταρες στο μεταξύ τα ριφφ είναι που γαμάνε μέχρι το 1:50!

οκ θα ξαναπροσπαθήσω Coltrane που δε μου είχε κάτσει παλιότερα και βλέπουμε, θενκς

trolllevel 10/10

μισανθρωπια και διαβασμα ολη μερα.

8a proteina na mhn xekiniseis me proxwrimeno colrtane giati einai teleiws hardcore. Kalytera piase ayto
http://en.wikipedia.org/wiki/'Round_About_Midnight
kai liwse to. aples grigores melwdies prin arxisei tis modal diadromes.
Alliws peiramatisou me ta 30 kanalia tou http://www.accujazz.com/

[stam and the witches]

Spoiler

φετινά τζαζοκάτι με άρωμα ανατολής:

καταπληκτικός δίσκος του λιβανικής καταγωγής τρομπετίστα Ibrahim Maalouf.



επίσης πολύ όμορφος δίσκος του αρμένιου πιανίστα Tigran Hamasyan (ο οποίος κυκλοφόρησε φέτος κι ένα ενδιαφέρον τζαζζοειδής άλμπουν με τον Serj Tankian, ονόματι "Jazz-Iz Christ").

Δεν έσκισα και τα ρούχα μου με κανένα από τα 2. Του Maalouf μου φάνηκε πολύ γυαλισμένο σε σημεία (σε αντίθεση με την προηγούμενη μπόμπα), ενώ ο Αρμεναίος λίγο αβαντ-γκαρντ και λίγη καγκουριά μαζί, αλλά οκ μην είμαι αυστηρός. Αν σ'αρέσει η φάση με τζαζ-ανατολή κοίτα πολύ προς Ισραήλ μεριά, ειδικά την καρασιωνιστική Tzadik Records. Επίσης, τσέκαρε και τον Παλαιστίνιο (εντελώς τυχαία η σύμπτωση) Adel Salameh, και συγκεκριμένα το δίσκο Awda.

[stam and the witches]

Και μιας και πιάσαμε τα crossovers, μία φετινή υπερδισκάρα:



Dimitar Bodurov, Βούλγαρος πιανίστας. Τρελές συνθέσεις, τρελός ήχος, και τρελός Theodosii Spassov στο καβάλ. Ιδού κι ένα παλαιότερο άσμα του:



Και, φυσικά για να παινέψουμε την πατρίδα μας, Χάρης Λαμπράκης Quartet, νέυ και τζαζ:

[Ghoul]

δεν είμαι τόσο σκληροπυρηνικός ψαγμένος, οπότε κι αυτά τα γυαλισμένα μου αρέσουν. ειδικά του Maalouf, είναι στα πολύ αγαπημένα μου της χρονιάς κι όσο το ακούω τόσο πιο πολύ κολλάω. ο Λαμπράκης μ' άρεσε αρκετά, έβαλα να κατεβαίνει. Παίζει κανά λινκ για το "Adel Salameh - Awda"; ή να στο κλέψω μέσω Soulseek; δεν το βρίσκω πουθενά.

[stam and the witches]

Κλέφτο, κι αυτό το 192αρι έφτυσα αίμα για να το βρω, και ούτε που θυμάμαι πού ήταν.

[R & R]

Κλεφτάκο

[GraveMiasma]

on topic:

ethnik jazz banta apo barcelona me fusion, flamenco kai krousta ton typo apo tous ojo de brujo.



apo 2.40 to kommati gkazwnei

[stam and the witches]

Ghoul, τσίμπα επίσης το Gilad Atzmon - Exile, που χα ποστάρει κανα 2 σελίδες πίσω.

[Ghoul]

λοιπόν το "Gilad Atzmon & The Orient House Ensemble - Exile" γαμάει μανούλες, πιο κοντά στα γούστα μου και στον ήχο των Maalouf/Hamasyan χωρίς το ποπ γυάλισμα. το λιώνω από χθες, θενκς!
ο Adel Salameh είναι πιο υποτονικός, δε με χάλασε αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας.
Από Lambrakis με το νέυ και το κουαρτέτο του, τσέκαρα δυο δίσκους και μ' άρεσε, σένιος!

[stam and the witches]

Να σαι καλά. Τσεκάρουμε τη jazz των Εβραίων:

[rat_poison]

πολύ καλό το άνωθεν.

και μια που είπες για κλεσμεροειδή ακούσματα
δεν ξέρω πού να το βάλω, εδώ, στο κλασική, ή αν είχαμε θρεντ σύγχρονη να το έβαζα εκεί πέρα. Τελοσπάντων, οντόπικ ή οφφτόπικ, ρίξτε μία ακρόαση εδώ
Osvaldo Golijov / Kronos Quartet & David Krakauer ‎– The Dreams And Prayers Of Isaac The Blind
Για τον συνθέτη δεν ξέρω τίποτα, εμένα πάντως με τράβηξαν οι Kronos Quartet και είχα μια περίεργη αλλά ωραία έκπληξη

δείγμα από άλλη live εκτέλεση

Ωχριά μπροστά στην ηχογράφηση που κάνω λινκ, μιας και τα έγχορδα φαλτσάρουν πού και και πού, αλλά για να ξέρετε τι κατεβάζετε πριν κατεβάστε είναι καλό σαν ιδέα.

[chris_boss]

Ευχαριστώ για τα παραπάνω. Κάποια που πρόλαβα να ακούσω "κανονικά" είναι εξαιρετικά.
Να συνεισφέρω με κάτι πιο παραδοσιακό. Ο Brian Blade είναι περιζήτητος session drummer αλλά παράλληλα είναι και bandleader. Πρόκειται για εξαιρετικά μουσικό ντράμμερ, από αυτούς που ξέρουν να αφήσουν χώρο στη μουσική να αναπνεύσει και βλέπουν τα τύμπανα κι ως μελωδικό όργανο.

[stam and the witches]

Δεν τη λες Jazz, και ας τη βγάζει η κουλτουριάρικη καρασιωνιστική Tzadik, αλλά τελοσπάντων κάτι πολύ ενδιαφέρον που βαριέμαι να ξεθάβω το Folk θρεντ για να τη βάλω εκεί.

[GraveMiasma]

tzadikaki me ton kafe ?

[casshern]

Χωράει κάτι πιο ανάλαφρο στο τόπικ?

Το 1994 ο Al Jarreau με το Marcus Miller σε ρόλο μαέστρου στρατολόγησαν τη αφρόκρεμα των jazz sessionados της εποχής για να ηχογραφήσουν ζωντανά στο στούντιο παρουσία κοινού το άλμπουμ Tenderness και χώρεσαν μέσα κάθε πιθανό συνδυασμό της jazz με γειτονικά και μη είδη μουσικής(Soul κυρίως,λόγω και της έφεσης του leader στο souljazz ιδίωμα, funk, pop, latin κ.α.). Από τους δίσκους που ακούγονται μονορούφι, κατά προτίμηση βράδυ, με καλή παρέα, παλιό κρασί, χαμηλό φωτισμό(κατά το στρώσε τραπέζι και βάλ'ενα δίσκο να παίζει).
Παρά την τρυφερότητα του αποτελέσματος, εκτός από τζαζόφιλους που ήδη γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, είμαι σίγουρος ότι θα εκτιμήσουν και οι διάφοροι ερικανταμσαίοι και ντρημθιατεράκηδες του φόρουμ.