Στο εύχομαι. Νόμιζα το πήγαινες σε κάτι αντίστοιχο του ότι θα έπεφτες σε κατάθλιψη βλέποντας το σχήμα του ζωντανά, κτλ κτλ. Ανάλογη με αυτή που σκεφτόμουν ότι θα πάθω, πριν την εμφάνιση του McFerrin στο μέγαρο το 2010.
Στο εύχομαι. Νόμιζα το πήγαινες σε κάτι αντίστοιχο του ότι θα έπεφτες σε κατάθλιψη βλέποντας το σχήμα του ζωντανά, κτλ κτλ. Ανάλογη με αυτή που σκεφτόμουν ότι θα πάθω, πριν την εμφάνιση του McFerrin στο μέγαρο το 2010.
"Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -
Lord Lucifer Morningstar
Ευχαριστώ. Δεν παθαίνω κατάθλιψη με τα υπεργαμάτα σύνολα. Ακούω πολλούς που λένε "θα παρατήσω την κιθάρα", "και βάλω φωτιά στα τύμπανα μου αύριο" και τέτοιες χαζομάρες. Αν οι κορυφαίοι δε σε εμπνέουν να προσπαθήσεις να ανεβάσεις το επίπεδο σου, ποιοι θα το κάνουν; εννοείται πως κάποιοι είναι ταλέντα και ιδιοφυίες που δεν πιάνονται αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Με μια προσεκτική παρατήρηση μπορεί να δει κανείς ότι έκαναν κάτι δικό τους (πόσο πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τον McFerrin?) και αυτό "καλούμαστε" να κάνουμε κι εμείς στην αναλογία της δικής μας ύπαρξης.
ΥΓ. Αυτό είναι ένα από τα καλύτερα βίντεο που υπάρχουν
Μιλούσα τις προάλλες με έναν άγγλο τζαζόφιλο που έχει δει live τους πάντες ξέρωγω και μου έλεγε για Καμάσι ότι, ενώ περίμενε πως και πως το live του(σε φάση, ότι αυτό που κατάφερε με το The Epic ως ηχογραφημένο αποτέλεσμα, δεν μπορεί να είχε γίνει καλύτερο), διαπίστωσε ότι ζωντανά το αποτέλεσμα ήταν κατώτερο των προσδοκιών του. Πολύ κατώτερο. Τώρα, δεν ξέρω και τι εισιτήριο θα παίξει ή πόσο καλή ηχητική κάλυψη θα υπάρξει στο live της Αθήνας, αλλά εγώ θα πήγαινα με μικρό καλάθη.
Resistance is useless
Έτσι είναι Chris_Boss κι αυτό ακριβώς του είπα μετά το τέλος, ότι τέτοιες εμπειρίες σε κάνουν να θες μανιωδώς να γίνεις καλύτερος.
Είναι και λογικό βέβαια να σε πιάνει η κομπλα όταν ακούς και βλέπεις ζωντανά τον κορυφαίο του οργάνου σου, δεν κατακρίνω όσους μπορεί να αισθανθούν τη συγκεκριμένη ματαιότητα. Επιβάλλεται όμως απευθείας να το δεις αντίστροφα.
Last edited by OniBocho; 28-05-2017 at 20:52.
"Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -
Lord Lucifer Morningstar
casshern, κι εγώ με τον Πατ Καλάθη πήγαινα πριν 1,5 χρόνο αλλά δεν κατάφερα να μπω στο κλαμπ (ήταν σολντ αουτ εννοείται) γιατί αναρωτιόμουν πως μπορεί να αποδοθεί πειστικά το άλμπουμ με ένα πολύ μικρότερο σύνολο.
Αντίθετα, ο Christian Scott με την μπάντα του και τη συνοδεία big band ξεπέρασαν τις προσδοκίες μου.
Είδα ένα λάιβ του από το φεστιβάλ της Νίκαιας του '13 και θα έλεγα ότι το ανατολίτικο στοιχείο υπερισχύει, αλλά μπορεί να συνέβαινε λόγω lineup (μεταξύ τους κι ο τρομπετίστας Avishai Cohen)Originally Posted by stam and the witches
Prox8es eida kai akousa tous Gogo Penguin oi opoioi hr8an gia to jazz festival ths perioxhs kai htan eksairetikoi (ta drums!).
Efxaristoume casshern gia tis protaseis.
Επί τη ευκαιρία της επικείμενης απόβασης εν Σαλόνικο(και σε άλλα Ελ λιμάνια) του παρεμφερούς τρίο, Mammal Hands, με νέο δίσκο που σφραγίζει το χιπ δασικό νεοτζάζ υβρίδιο που αγαπιέται στα μέρη μας.
Από κοντά, το ακόμα πιο χιπ Portico Quartet θα απλώσει την αρίδα του κάπου εδώ γύρω. Αναμείνατε ίνφο.
Resistance is useless
ΦΙΛΕ ΗΑΡΙΤΗ ΦΙΛΗ ΗΑΡΙΤΙΣΣΑ
Έχεις το καλοκαίρι μέσα σου; Σου αρέσει η καϊπιρίνια και θα ήθελες να βγαίνει σε μουσική; Ονειρεύεσαι εξωτικές παραλίες με σμιλεμένα φιλήδονα κορμιά να ψήνονται στον ήλιο κάτω απ' τους ρυθμούς της Bossa Nova; Διαβάζεις αυτό το post μέσα στο καταχείμωνο και θες να νιώσεις λίγο καλοκαίρι; Οργανώνεις ταράτσα πάρτυ με κοκτέλια και θες μουσικό χαλάκι για την ώρα που θα πέφτει ο ήλιος; Είναι Σεπτέμβρης και θες να γελάσεις στα μούτρα των μίζερων που εύχονται "καλό χειμώνα" πριν καλά καλά δροσίσει τόσο ώστε να χρειάζεται μπουφανάκι το βράδυ;
Μην ανησυχείς, το αγαπημένο σου φόρουμ έχει τη λύση για σένα!
Well, there's egg and bacon; egg sausage and bacon; egg and spam; egg bacon and spam; egg bacon sausage and spam; spam bacon sausage and spam; spam egg spam spam bacon and spam; spam sausage spam spam bacon spam tomato and spam;
Lafayette Gilchrist - Now (2020)
Το σπουδαιότερο δείγμα Ευρωπαϊκής τζαζ για φέτος έρχεται από τη Βαλτιμόρη () και τον Lafayette Gilchrist, πουλεν του David Simon (The Wire, The Deuce).
change my mind
(Τυχαία samples από μία κυκλοφορία συνολικής διάρκειας 2,5 ωρών με δίχως κανένα φίλλερ)
Lafayette Gilchrist - Enough
Lafayette Gilchrist - Bmore Careful
Resistance is useless
Άκουσα από δυο φορές το καθένα, μετά έβαλα το Rare Essence και νιώθω πως έφαγα γερή σφαλιάρα. Thanks for that, φίλτατε casshern!
"Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -
Lord Lucifer Morningstar
Να είσαι καλά, Ονιμποτσάρα!
Το αγαπημένο μου απ'όλο το δίσκο μάλλον είναι το The Miracle of being here (τι τίτλος!?) που κάνει και τα σίδερα να λυγάνε, αλλά και η διασκευή του "Ασούμ' δε ποζίσιον" για πιάνο τρίο είναι φοβερή.
Ας ποστάρω όμως το τηλεοπτικό edit που αναλάμβανε να απαλύνει τον πόνο από την απαλεψιά στο τέλος κάθε επεισοδίου του Deuce (2ος κύκλος)
Resistance is useless
Branford Marsalis στη μουσική επιμέλεια του "Ma Rainey's Black Bottom" (Netflix):
Chicago, 1927. A recording session. Tensions rise between Ma Rainey, her ambitious horn player and the white management determined to control the uncontrollable "Mother of the Blues". Based on Pulitzer Prize winner August Wilson's play.
All alone, or in twos,
The ones who really love you
Walk up and down outside the wall.
Some hand in hand
And some gathered together in bands.
The bleeding hearts and artists
Make their stand.
And when they've given you their all
Some stagger and fall, after all it's not easy
Banging your heart against some mad bugger's wall.
Posting Permissions
vBulletin Skin by Bluepearl Skins
Reply With Quote
