The Pax Cecilia - Blessed Are The Bonds [2007]
The Pax Cecilia - Blessed Are The Bonds [2007]
Label:Indie
Tracklist:
1. The Tragedy
2. The Tomb Song
3. The Progress
4. The Machine
5. The Wasteland
6. The Water Song
7. The Tree
8. The Hymn
Αυτό εδώ είναι το δεύτερο self-released album των Pax Cecilia. Πολλοί απο εδω μέσα το γνωρίζετε ήδη. Πολλοί έχετε και το cd, μιας και η ίδια η μπάντα το απέστελλε δωρεάν σε όποιον τους έστελνε τη διεύθυνση του με e-mail. Κάπως έτσι τους έμαθα κι εγώ. Άκουσα κάνα δυο κομματάκια στο myspace, τους έστειλα διεύθυνση και ήρθε στα χεράκια μου τούτο δω το αριστούργημα που ποτέ δεν περίμενα πως θα λάτρευα τόσο.
Εσείς που δεν το ξέρετε, ήρθε η ώρα να το μάθετε.
Είναι δύσκολος δίσκος. Αλλά έτσι είναι οι καλοί δίσκοι.. Δύσπεπτοι. Απαιτούν ώρες για να σου αποκαλύψουν τη μαγεία τους.
Μπορείς να τον πεις και πειραματικό, αφου αναμιγνύει (τέλεια) διάφορα είδη μουσικής αλλά και μέσα παραγωγής αυτής. Είναι και concept album κατά κάποιο τρόπο, αφού, αν και αφηρημένοι, οι στίχοι κινούνται γύρω απο κοινό νόημα σχετικό με το πνεύμα και τη μουσική.
Ξεκινά μελαγχολικά και μελωδικά, με βιολιά και πιάνα, τα οποία σιγά σιγά χτίζουν ένταση και οδηγούν στην κορύφωση και το ξέσπασμα. Και μετά πάλι ηρεμία.
Το δεύτερο κομμάτι ακολουθεί την ίδια λογική. Κυριαρχούν και πάλι τα κλασσικα όργανα, συνοδευμένα όμως απο δυναμικά drums και τελικά κιθάρες. Το πιάνο σε αυτό το κομμάτι είναι απο τα πιο επιβλητικά πράγματα που θα ακούσετε στη ζωή σας. Είναι αυτό που καθοδηγεί όλο το συναίσθημα του κομματιού. Άλλωτε μελαγχολικό, άλλωτε ελπιδοφόρο, άλλωτε εξοργισμένο. Ναι, το πιάνο. Η κορύφωση του κομματιού αυτού είναι ίσως η πιο όμορφη που έχει συντεθεί ποτέ.
Ακολουθουν 2 κομμάτια που ξεχειλίζουν οργή, μίσος και βρώμα. Blackmetal-ικά drums και κιθάρες και ουρλιαχτά που σου παγώνουν την ψυχή. 2 κομμάτια πιο κοντά στο ύφος της πρώτης δουλειάς τους (Nouveau, επίσης πολύ καλός δίσκος).
To πέμπτο κομμάτι είναι η ησυχία μετά την καταιγίδα. Ήρεμο ambient πέρασμα που δίνει τη σκυτάλη σε ένα ακόμα επικό κομμάτι του δίσκου.
Το The Tree είναι ενα Instrumental κομμάτι που παίζει πάλι με χαμηλοδυναμώματα. Η πιο Post Rock στιγμή του album θα έλεγα η οποία όμως πριν τελειώσει το κομμάτι, έχει γίνει κάτι άλλο, οδηγώντας πια στο ακουστικό outro.
Το συναρπαστικό με αυτό το album, είναι πως ενώ απο κομμάτι σε κομμάτι μπορεί να αλλάζει τελείως το ύφος και το είδος μουσικής, τα διέπει μια κοινή ταυτότητα. Δηλαδη είτε ακούσεις το The Tree είτε το Τhe Progress, ξέρεις πως είναι απ'το Blessed Are The Bonds.
Aυτά είχα να σας πω για τον καλύτερο για μένα δίσκο της τελευταίας 5ετίας τουλάχιστον και έναν απο τους αγαπημένους μου γενικά.
Για λίνκ, pm.
