Originally Posted by
hello_earth
με απασχολεί εδώ και καιρό ενα ερώτημα που γενικά πάει και έρχεται, αναλόγως με τις σχετικές καταστάσεις και μερικές φορές διαταράσσει την ψυχολογική μου ισορροπία.. (καθότι ισορροπιμένος άνθρωπος κατα τα άλλα) όχι, δεν είναι ερώτηση περί θανάτου, αλλά κάτι πιο πρακτικό. έχουμε προσέξει όλοι μας σκυλιά να γαυγίζουν σε ανθρώπους.. π.χ. σε κανένα Θησείο να περνάει τίποτα άστεγος ή απ'αυτούς τους περίεργους υποχθόνιους αόρατους τύπους που ξαφνικά γυρίζουν όλοι και τον βλέπουν επειδή τον πιάσανε τα 3-4-5 σκυλιά του τόπου και τον άρχισαν στα πειράγματα. έχω ακούσει διάφορες απόψεις, οι πιο κλασσικές απο τις οποίες είναι 1) ότι νιώθουν κάποια έκκριση αδρεναλίνης στον οργανισμό του ανθρώπου, με άλλα λόγια νιώθουν τον φόβο σου και το (δικός μου αυτοσχεδιασμός τώρα) βλέπουν σαν ευκαιρία να επιβληθούν 2) μυρίζουν γενικά και τους πειράζουν συγκεκριμένες μυρουδιές, όπως το αλκοόλ ή γενικά συγκέντρωση βρώμας, μπύχλας και υδρώτα 3) κατά κάποιο τρόπο νιώθουν την αύρα του ανθρώπου ή τίποτα τέτοιο, και νιώθουν αμα είναι τίποτα πολύ κουρασμένος ή κάτι τέτοιο - κάποιοι λένε και το εξής, ότι μπορεί να νιώθουν όταν έχεις κάποια αρρώστεια 4) γαυγίζουν σε κακούς ανθρώπους (η οποία η άποψη με είχε πάει πολύ κάτω γιατί μπήκα στον κόπω να αναρωτηθώ αν είμαι κακός και δεν το ξέρω, και μήπως πρέπει να το παραδεχτώ..)
τα σκυλιά δεν τα πάω και πολύ.
μια φορά ενα σκατούλι μαυρο μικρό και μαλιαρό με μαύρα μάτια (the black devil) παρκαρισμένο σε ενα περίπτερο με πέρασε λίγο απο το δάχτυλο, γιατί ο μλκς πήγα να το χαιδεψω ενώ με προειδοποίησε ότι δεν ήθελε να το αγγίξω - σαφώς και είχε δίκιο και δικαιολογώ πλήρως την συμπεριφορά του γιατί ποιός είμαι εγώ να νομίζω ότι οποιοσδήποτε, και σκύλος να είναι, είναι διατεθημένος να δεχτεί ενα χάδι.
απο τότε για κάποιο λόγο κατά καιρούς μου κολλάνε διάφορα σκυλιά, ιδίως όταν είναι σε αγγέλες και ιδίως όταν έχω πιεί λίγο (αλλά επειδή πίνω συχνά, έχει πάψει να είναι ιδιαίτερος παράγοντας).. γενικά επιτίθονται άλλες φορές προειδοποιόντας, και άλλες φορές ύπουλα, και γενικά για κάτι τέτοιους λόγους δεν τα πάω και δεν τα αγγίζω και τα απογεύγω εφόσον δεν έχω σιγουρευτεί ότι δεν θα "μου την πούνε".. και γι'αυτό μ'αρέσουν οι γάτες πιο πολύ γιατί μερικά σκυλιά σαν να έχουν υπέρτατο στόχο τον καθαρισμό της περιοχής τους απο γατιά, και αφου δεν πεινάνε ρε γμτ, τι τους φταίνε;
αλλά γενικά δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα να περπατάς σε μια πλατεία με κόσμο, και να σου ορμάει κανένα σκυλί, και να σε κοιτάνε όλοι, άλλοι να γελάνε γιατί εννοείτε πως θα αντιδράσεις όπως σου προστάξει το ένστινκτό σου, και εκεί τρόποι δεν υπάρχουν - αλλά σκέφτεσαι WTF! γιατί εγώ; τι είχα εγώ και με βρήκε το άτιμο; ευτυχώς δεν μου έχει συμβεί ποτέ έτσι, πιο πολύ σε δρόμο, και γενικά έχει να τύχει καιρό - αλλά βλέπω τους κακομοίριδες που τους ορμάνε και τους κυνηγάνε, και αναρωτιέμαι, τι γίνεται..
τείνω προς την άποψη πως απλά ότι πιο ευάλωτο και ίσως αντιπαθητικό = απειλιτικό (σε αυτά πάντα) βρίσκουνε, το δείχνουνε, και παίρνουν θάρρος απο το περιβάλλον (όσο τους είναι πιο οικείο και δικό τους, και όσο πιο πολλά συναδελφικά σκυλιά υπάρχουν γύρω) αλλά ρε παιδιά, δεν έχει να κάνει με evilness.. έτσι δεν είναι;
λέμε τώρα.. ίσως να κάνει με αδρεναλίνη, γιατί όταν πλησιάζω σκυλιά ιδίως όταν είναι σε ομάδα, αρχίζω και προσέχω πολύ μην κάνουν καμια λλκία, αλλά μου έχει τύχει και την ώρα που άκουγα μουσική σε walkman και δεν είχα πάρει χαμπάρι τίποτις να μου ομράει ενα σπιτικό κιόλας και να μου γρατζουνάει την γάμπα, πάλι καλά που φόραγα τζιν.
αντε είπα και τον πόνο μου. έναν πόνο. αχ βαχ.
επιθετικά σκυλιά
ενα τσεκούρι θέλω και ενα infrared γυαλί για να περάσω απο την πικρ.. ουπς.. πιν.. πυκνή ειρωνία που ξεπήδησε μπροστά μου άπλωσε τα κλαριά του εκεί που πρόσεχα τα σκυλιά.. 
