οκ, υπαρχουν και οι late bloomers, μην τρελαινεστε. Απλως, x, το να εργαζεσαι ως ανειδικευτος εργατης περιμενοντας την μεγαλη ευκαιρια σε δουλειες απο δω κι απο εκει για μικρα χρονικα διαστηματα δεν σε βοηθαει και ιδιαιτερα να στρωσεις μια κατασταση που να σε ικανοποιει και απο την οποια να ζεις ανθρωπινα.
Εγω ξεκινησα την σχολη μου χωρις να ειμαι ιδιαιτερα συνειδητοποιημενη για το οτι ηταν αυτο που ηθελα να κανω. Στην πορεια εκανα και year out με δουλεια και αρχισα να αχνοβλεπω πως το ηθελα. Επιστρεφοντας στις σπουδες αγαπησα το αντικειμενο περισσοτερο. Ισως να εφταιγε πως ημουν πιτσιρικι σε γκρουπ με μεγαλυτερους, ηδη υπομηχανικους με δουλειες και οικογενειες και ενιωθα ενα πραγμα, τι κανω γω εδω μεσα. 19 με 35 τεραστιες διαφορες.
Τεσπα, απο την στιγμη που το αποφασισα, δεν το μετανιωσα στιγμη, παρα τα σημερινα χαλια στο χωρο. Και το γεγονος οτι ειχα παντα να κανω με πολυ μεγαλυτερα ατομα, μου βγηκε σε καλο, εμαθα σημαντικες παραμετρους απο τους συναδελφους μου.
Στο τωρα, διατηρω γραφειο με τον αντρα'μ. Το οποιο ειναι οκ γιατι συννενοεισαι και υπαρχει κατανοηση και μοιραζονται οι δουλειες σωστα, απο την αλλη οταν υπαρχει ενταση θελει προσπαθεια να μην μεταφερεται και στο σπιτι. Οπως και ο Raven εχουμε support system, συνεργασια με διαφορετικα teams μηχανικων/κατασκευαστων αναλογως το εργο και κραταμε την μοιρασια οσο πιο δικαιη και αποτελεσματικη γινεται.
Αρχικως ασχολουμουν περισσοτερο με μελετες, αλλα μπαινοντας πιο βαθια στην κατασκευη βρηκα την χαρα του παιδιου.
Οταν εχεις δικια σου δουλεια οι ανασφαλειες, και δη σε καιρους δυσκολους οπως τωρα, ειναι μεγαλες. Την παλευω οσο καλυτερα μπορω, αν και μπινελικωνω τον τελευταιο καιρο περισσοτερο και απο την χ.
