Μια φορά μόνο!!!
Γενικά συνετός, σοβαρός ποτέ εκτός ορίων και μάλλον ο μαλάκας που πάντα μάζευε τους ξύδες της παρέας.
Περνάω Κβαντομηχανική ΙΙ, Ηλεκτρομαγνητισμό ΙΙ και Στατιστική σε μια εξεταστική. Όλα αυτά ισοδυναμούσαν με πτυχίο και αποχώρηση από το νησί.
Βγαίνω με παρέα γάμα τα, τα πάντα όλα μέσα, μαλλιάδες, φλώροι, σκουλαρικάδες, τατουαζάκηδες κλπ. 6 άτομα. Όλοι φλωροποτάκηδες μπορώ να πω. Έχω φάει όμως πριν
και αυτό ενισχύει αντοχές άσχημα. Μπαρ. Και οι 6 που ήμαστουνε. Έναρξη: Dimple χωρίς πάγο, σκορ=5 σε περίπου 45'. Κεφαλάκι. Οι δύο της παρέας έκανα κούνια μπέλα. Ο ένας πέφτει από ένα ψηλό σκαμπό του μπαρ. Προσγειώνεται σαν να τον πέταξε κανείς με αλεξίπτωτο. Θέαμα; Υπέρτατο; Γέλιο; Μέχρι ούρησης φυσικά.
Έρχεται σερβιτόρος και σκάνε τα υποβρύχια. Ήταν η αρχή του τέλους. Τα υποβρύχια ήταν καμιά 10αρια και ήταν απανωτά. Άρχισα να μη βλέπω καν αλλά όρθιος ακόμα.
Χορός μέχρι θανάτου με όποιον υπήρχε μέσα στο μαγαζί, από Joy Division μέχρι δεν ξέρω και γω τι ήταν εκέινη την εποχή. Αγκαλιές, φιλιά αγάπες.
Το τέλος είναι αυτό: Έρχεται σερβιτόρος με μια γαβάθα που πιθανόν να είχε καθαρή γκαζολίνη μέσα. με κάμποσα καλαμάκια. Αναπτήρας. Το παίρνω αγκαλιά. Γελάω. Βάζω στο στόμα τα καλαμάκια
και αρχίζω και ρουφάω σα να ήταν νερό και ήμουν ερημίτης. Ήπια κάμποσες γουλιές. Δε θυμάμαι αν πρώτα έπεσα εγώ και από πάνω μου η γαβάθα με την κηροζίνη ή το αντίστροφο.
Επόμενη σκηνή στα "λιοντάρια" να με σέρνουν οι δυο της παρέας, να αράζουμε ημιλιπόθυμοι και να θέλω να φάω πιτόγυρο. Μου παίρνουν ένα και μόλις μυρίζω το κρέας ήρθε η ώρα για τη θέωση, την εξιλέωση κλπ.
Φεύγει η ρουκέτα σαν αυτές τις χαζοαμερικάνικες κωμωδίες που βγαίνει από το στομάχι κανά κυβικό εμετίλα. Σωριάζομαι και ακούω να φωνάζουν "Τι πρασινίλα είναι αυτή που έβγαλες ρε μαλάκα;" Χέστηκα πάνω μου αλλά ήμουν ανήμπορος να αντιδράσω.
Νιώθω φωνές μετά από δευτερόλεπτα.. "Εδώ βρήκες να ξεράσεις ρε παλιογρόθε, το χριστό σου κλπ, σήκω να σε γαμήσω ρε γρόθε." Λολ, ήταν ένας άλλος μεθυσμένος που του χάλασα την αισθητική. Σηκώνομαι και του πατάω ένα μπουκέτο άτσαλο
περισσότερο σα χαστούκι που πρέπει να τον γάμησε. Πέσαν οι άλλοι και μας χώρισαν. Με βάζουν οι 2 τελευταίοιθ των μοικανών σε ταρίφα .. Ξύπνησα την άλλη μέρα στο σπίτι του ενός από τους 2 το οποίο ήταν 3 όροφο χωρίς ασανσερ και κοιμόμουν σαν πουλάκι
στον καναπέ. Με το σώβρακο μόνο. Στο πάτωμα ήταν ο ένας εκ των 2, με ξεκουμπωμένο το τζην και έβλεπα τον κώλο του. Ποτέ δε διευκρινήστηκε τι έγινε όσο έχω κενό μνήμης.
Ήταν όπως ανέφερε ο carheart to OΡΙΟ.. Δεν πλησιάστηκε ποτέ ξανά. Και ούτε πρόκειται.