Τρίτη πρωί και αφού έχουμε εξοπλιστεί με τα απαραίτητα (καφέδες, τσιγάρα) πατάμε το γκάζι και φύγαμε για Σόφια. Ο καιρός μουντός σε όλη την διαδρομή επί ελληνικού εδάφους και η μουσική υπόκρουση ανάλογη των καιρικών συνθηκών.
Φτάνουμε στα σύνορα και σταματάμε στον έλεγχο όπου μας περιμένουν ένας Βούλγαρος τελωνειακός με έναν Ελληνα αστυνομικό. Βλέπουν τις ταυτότητες μας και μας ρωτάνε "στο Μετάλικα πάτε παιδιά?" απαντάμε καταφατικά και λέει ο αστυνομικός "καλά τι γίνεται με αυτό το Μετάλικα?". Περνάμε και το Βουλγαρικό σύνορο και σταματάμε στα ανταλλακτήρια συναλλάγματος για να κάνουμε μερικά λέβα για να φουλάρουμε βενζίνη, να αγοράσουμε vignette (το αντίστοιχο διόδιο) και γενικά να έχουμε κανά φράγκο. Την ώρα που ο Chris έχει πάει να αγοράσει vignette, πλησιάζει στο αυτοκίνητο ο κλασσικός παρμπριζοκαθαριστής. Του κάνω νόημα οτι δεν θέλω πλύσιμο, με γράφει στο καυλί του και αρχίζει. Τελειώνει και έρχεται στο παράθυρο μου, ενώ μόλις έχει μπει στο αυτοκίνητο και ο Chris. "Παιδιά καμιά γυναίκα θέλετε" θα πει, για να συνεχίσει "καμιά κόκα, κανά τσιγάρο πίνετε?". Τον ευχαριστούμε για τις προσφορές του, του δίνω ένα δίευρω και φεύγουμε.

Ο καιρός έχει αρχίσει και χαμογελάει, η διάθεση μας έχει ανέβει στο φουλ και το ίδιο και τα ντεσιμπέλ.



Συνεχίζοντας το ταξίδι μας και καθώς περνούσαμε ένα γραφικότατο βαλκανικό χωριό ξαφνικά μπροστά μας αντικρύζουμε αυτό



"Ελα οκ καμιά ψιχάλα θα ρίξει", "κλάιν, θράς ρεεεε" και λοιπές γραφικές απαντήσεις.


Μπαίνουμε στην Σόφια και με την βοήθεια του προσωπικού μας GPS φτάνουμε σχετικά εύκολα στο ξενοδοχείο μας. Κάνουμε check in, αφήνουμε τα πράγματα μας, πλένουμε λίγο τις μούρες μας, καλούμε ένα ταξί και βγαίνουμε έξω για να περιμένουμε. Το ταξί μας αφήνει ακριβώς μπροστά στο Vasil Levski Stadium και μιάς και έχουμε χρόνο μπροστά μας αποφασίζουμε να πάμε να αγοράσουμε φθηνά τσιγάρα. Δυστυχώς Lucky Strike δεν υπάρχουν στην Σόφια οπότε βολευτήκαμε με Camel. Περνάμε το ticket validation μας φοράνε τα μπασελεδάκια μας και βουρ να βρούμε την κερκίδα μας. Το επόμενο μισάωρο και ίσως λίγο παραπάνω μας βρήκε να κόβουμε βόλτες γύρω από το στάδιο μιάς και το εισητήριο με τα Βουλγάρικα γράμματα αλλά και το γεγονός πως ο καθένας μας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του μας έκανε να χάσουμε κανά κιλό.


Day 1

Την στιγμή που μπήκαμε στο στάδιο, πάνω στην σκηνή βρισκόταν μία Βουλγάρικη μπάντα (της οποίας το όνομα ακόμα δεν γνωρίζω) που έπαιζε ένα κακόγουστο Fear Factorικό πράγμα.



Δεν δίνουμε καθόλου σημασία, μας ενδιαφέρει περισσότερο να βρούμε ένα καλό σποτ και να αγοράσουμε μπύρες. Απολαμβάνουμε τις καταπληκτικές μας Kamenitza (Βουλγάρικη μπύρα που σπάει κόκκαλα) και αδημονούμε για Ανθρακα.

Anthrax

1. Caught in a Mosh
2. Got the Time
3. Madhouse
4. Be All, End All
5. Antisocial
6. Indians with parts of "Heaven and Hell" and "The Man on the Silver Mountain"
7. Medusa
8. Only
9. Metal Thrashing Mad
10. I Am The Law

Τραγούδι που μου έσπασε τον σβέρκο : Indians, Be all, end all.

Τραγούδι που ήθελα να μου σπάσει το σβέρκο : Κανένα, ότι ήθελα το άκουσα.



Μπορεί να ήταν το γενικότερο state of euphoria που βρισκόμουν αλλά οι Anthrax γάμησαν τα πάντα και αποτέλεσαν τον καλύτερο πρόλογο για ένα καταπληκτικό διήμερο. Ο Belladonna που ήταν, είναι και πρέπει να συνεχίσει να είναι για πολλά χρόνια ακόμα η φωνή των Anthrax έσπειρε με την σκηνική του παρουσία αλλά και με την φωνή του που διαρκώς μας θύμιζε την εφηβία μας. Συγκλονιστικό σέτλιστ, καλός ήχος και γενικά έβλεπα γύρω μου μόνο χαμόγελα.

Megadeth


1. Holy Wars... The Punishment Due
2. Hangar 18
3. Wake Up Dead
4. Headcrusher
5. In My Darkest Hour
6. Skin O' My Teeth
7. A Tout Le Monde
8. Hook In Mouth
9. Trust
10. Sweating Bullets
11. Symphony Of Destruction
12. Peace Sells with Holy Wars reprise

Τραγούδι που μου έσπασε τον σβέρκο : Κανένα, δεν μπορούσα να κουνηθώ !

Τραγούδι που ήθελα να μου σπάσει το σβέρκο : Κανένα, ήθελα απλά να σταματήσει η βροχή !

Δεν υπάρχουν φωτογραφίες από την εμφάνιση των Megadeth. Γιατί ? Γιατί 5 λεπτά πριν ανέβουν στην σκηνή και ενώ ο Chris έχει παέι για να πάρει επιπλέον μπύρες, αρχίζει να βρέχει. Και όταν λέω βρέχει, εννοώ ΒΡΕΧΕΙ ! Ολοι βάζουν τα αδιάβροχα τους(γνωστές και ως καπότες), οι Megadeth βγαίνουν στην σκηνή, ο Chris λείπει και έχω πελαγώσει. Να φύγω, να πάω σε υπόστεγο, να κάτσω, πως θα με βρει μετά, να κάτσω όρθιος, να κάτσω κάτω, FUCK MY LIFE ! Και ενώ εκατομμύρια survival tactics περνούν απο το μυαλό μου, καταλήγω με την ωριμότερη ιδέα. Βάζω στο κεφάλι μου το μπλουζάκι που αγόρασα απο έξω, έτσι για να προστατευτώ ! Η βροχή μετεξελίσεται σε χαλάζι και κάπου εκεί σκάει και ο Chris με 4 μπύρες στα χέρια, τα γυαλιά στα μάτια, βρεγμένος απο την κορυφή ως τα νύχια και μου λέει "ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΜΑΣ ΡΕ". Δεν γαμείς. Θρας. Για μουσική δεν θα σας πω τίποτα, γιατί δεν άκουσα τίποτα. Το μπλουζάκι είχε βραχεί τόσο που δημιούργησε ένα ηχητικό φράγμα με αποτέλεσμα ο Mustaine να ακούγεται σαν τον Χριστοδουλόπουλο.

Slayer


1. World Painted Blood
2. Jihad
3. War Ensemble
4. Hate Worldwide
5. Seasons in the Abyss
6. Angel of Death
7. Beauty Through Order
8. Disciple
9. Mandatory Suicide
10. Chemical Warfare
11. South of Heaven
12. Raining Blood

Τραγούδι που μου έσπασε το σβέρκο : Angel of death, Raining blood.

Τραγούδι που ήθελα να μου σπάσει το σβέρκο : Dead skin mask, 213.



Βρεγμένοι πατόκορφα και ενώ έχει αρχίζει και νυχτώνει και ένα απειλητικό παγωμένο αεράκι κάνει την εμφάνιση του, οι Slayer βγαίνουν στην σκηνή. Take no prisoners απλά. Ξύλο, θρας και σαματάς. Ολα τέλεια απλά το μόνο αρνητικό , οι μετριοπαθείς αντιδράσεις των Βούλγαρων. Ψόφιοι ρε παιδάκι μου. Κάναμε headbanging και μας κοιτούσαν σαν αρειανούς. Γενικά πολύ ήρεμα τα πράγματα, όχι μόνο στους Slayer αλλά όλο το διήμερο. Ούτε ένα moshpit, ούτε ένα stagediving, ούτε καμιά μανούρα, κάτι τελοσπάντων γαμώ σε thrash συναυλία είμαστε !

Metallica


1. Creeping Death
2. For Whom The Bell Tolls
3. Fuel
4. Harvester Of Sorrow
5. Fade To Black
6. That Was Just Your Life
7. Cyanide
8. Sad But True
9. Welcome Home (Sanitarium)
10. All Nightmare Long
11. One
12. Master Of Puppets
13. Blackened
14. Nothing Else Matters
15. Enter Sandman

Encore:

16. Am I Evil? with Megadeth, Anthrax and Dave Lombardo
17. Hit The Lights
18. Seek & Destroy



Η καλύτερη συναυλία που έχω παρακολουθήσει στην ζωή μου. Είχα κρατήσει αυτή την θέση για έκείνη την αξέχαστη νύχτα στο χωράφι με τους Black Sabbath για πολλά χρόνια αλλά τελικά ο James έκανε τα πάντα για να εκθρονίσει τον Ozzy. Δεν υπήρχε αυτό το σέτλιστ. Δεν υπήρχε το show. Δεν υπήρχε ο ήχος. Δεν υπήρχε τίποτα. Ηταν όλα ένα ακόμα παραμύθι, που απλά κράτησε κοντά στις 2 ώρες σε πραγματικό χρόνο γιατί στο μυαλό δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Με έκαναν να αισθανθώ άσχημα που κάποτε τους αποκαλούσα ξεγραμμένους και γραφικούς. Είναι η μεγαλύτερη μπάντα του πλανήτη και δεν νομίζω κανείς να έχει διαφορετική άποψη.