"Από τι πάσχω; Μα δεν ξέρεις; Α...σ...φ...υ...ξ...ί...α.
Πάσχω από...Α...σ...φ...υ...ξ...ί...α...
Μα δεν καταλαβαίνεις...Α...σ...φ...υ...ξ...ί....α.
Γιατί να σου ξαναμιλήσω, εσύ δεν θάπαιρνες χαμπάρι. Δεν είσαι καν γέρος κι αλήτης. Ούτε όταν ορυόμουν “Μην πατάτε τις κάλτσες σας, είναι φρικτό αυτό που κάνετε”, κατάλαβες τίποτα. Απλώς κοίταζες ενστικτωδώς τα πόδια σου, έμπλεκες το λογικό κεφάλι σου με δαύτα, μπλεκόσουν και συνήθως έπεφτες, κι αν ήσουνα και μάγκας κι ένοιωθες τα μπράτσα σου γερά ερχόσουν για καυγά. Ή φώναζες τους μπάτσους. Λες και θα μ’ έκανες καλά ανόητε. Και όλα αυτά γιατί έθεσα ερώτημα στο τετράγωνό σου το κεφάλι “Γιατί πατάς τις κάλτσες σου”. Πράγμα που συμβαίνει."
