Red dead redemption

[SpiritCrusher]

Μεγάλες στιγμές

Η 1η του στιγμή είναι να απειλεί ότι θα με ΕΚΤΕΛΕΣΕΙ, εγώ τρομάζω και μετά παραδέχεται ότι κάνει πλάκα και μου δίνει την αποστολή

δεν απογοητεύει πουθενά ο καριόλης.

[Abruzzi]

χαχαχαχα αυτα ειναι

[EyeOfTheVoiD]

Spoiler

Μεγάλη σεναριακή αδυναμία όμως ο θάνατος στο τέλος του Marston και η συνέχεια με τον γιο.

[SpiritCrusher]

Ευχαριστούμε πολύ που μας το είπες χωρις κανένα spoiler ή τίποτα. Μιας και όλοι μας το έχουμε ήδη και μάλιστα περάσαμε το συγκεκριμένο σημείο οπότε δεν μας χάλασες και τίποτα βρε αδερφέ.

[Apokalipsis]

Spoiler

Δεν είναι σεναριακή αδυναμία. Είναι σίγουρα κλισέ, το ότι πεθαίνει από τους πράκτορες, ενώ προσπαθεί να ζήσει ήρεμα στο ράντσο του. Όμως ο υιός εκδικείται το θάνατο, σκοτώνοντας τον αρχιπράκτορα.

[Abruzzi]

ξεκολλατε με τα σποιλερ ρε.καποιοι δεν το εχουμε ξεκινησει καν.

[H.]

Για pc πότε βγαίνει ετούτο?

[Marillion]

έχει βγει από την παρασκευή για κονσόλες αλλά αναμείνατε για πισι.
το τέλειωσα και θα κάνω ένα γιγαποστ μόλις καθαρίσω το σπίτι.

[Abruzzi]

ποτε προλαβες ρε;
εγω λογικα τελος αυτης,αρχες της επομενης βδομαδας θα το εχω.

[Marillion]

21 ώρες μου πήρε. από παρασκευή απόγεμα μέχρι σήμερα το μεσημέρι.

[SpiritCrusher]

Αφού είναι λιωμίδι για κάτι τέτοια ρε, τι ρωτάς κι εσύ.

[cynic]

To tsibisa paraskevi alla de to xw valei sto drive akoma.Arxisa alan wake pou einai mikrotero, alla mallon to mario galaxy 2 8a me kolisei mexri na to teliwsw.

[EyeOfTheVoiD]

Spoiler

Ναι, είχες δίκιο ρε Apokalypsis. Όντως η εκδίκηση του γιου, όταν σκοτώνει τον πράκτορα Ross είναι καλό σκηνικό. Όσο για το Alan Wake, ντάξει δεν είναι τόσο καλό όταν στο τέλος αποκαλύπτεται ότι η γριά απλά τον χρησιμοποιούσε για να απλώσει το σκοτάδι παντού. Όμως ο Alan το κατάλαβε και την κέρδισε.

[Kelldorain]

Το Red Dead εγώ το έλιωσα από το σημείο που βλέπεις τον De Santa και πέρα, το main story όντως δεν είναι και τεράστιο. Σεναριακά είναι στα επίπεδα των GTA, ίσως και καλύτερο για μένα με όλη την πολιτική διαμάχη στο Μεξικό και το τέλος του. Από 'κει και πέρα για την ατμόσφαιρα τα έγραψα και πιο πριν, η δουλεία που έχει γίνει είναι εξαιρετική και παρά το ότι στις πόλεις έπρεπε να υπάρχει περισσότερο interactivity, δεν βαριέσαι ποτέ. Το μόνο που ίσως χάνει λόγω διάρκειας είναι οι τεράστιες εκτάσεις που δεν υπάρχει τίποτα και από ένα σημείο και μετά εγώ τουλάχιστον χρησιμοποιούσα αρκετές φορές το fast travel.
Η μάχη είναι πάρα πολύ προσεγμένη, ειδικά όσο προχωράει το παιχνίδι και δυσκολεύει, καθώς πρέπει να σκεφτείς πως να χρησιμοποιήσεις ιδανικά το bullet time, αν πρέπει να πας για χτύπημα στον εχθρό ή στο άλογο κλπ. Εκεί που απογειώνεται όλη αυτή η στρατηγική προσέγγιση είναι στα bounties, που αν καταφέρεις και συλλάβεις ζωντανό τον αρχηγό παίρνεις διπλάσια αμοιβή.
Γενικά πάρα πολύ καλό παιχνίδι, μπορεί κάτι 10ρια που βλέπω να είναι υπερβολικά αλλά αυτό που κατάφερε η Rockstar είναι όντως άξιο θαυμασμού.

Επίσης στα quests:

Spoiler

μόνο εμένα μου πήρε μιση + ώρα η αποστολή με τα γαμωκοράκια στο τέλος;

[Marillion]

Ο σπιριτ θα φρακάρει τώρα με το γιγαποστ. Αμπρούτζι για σένα θα το γυρίσω σε βίντεο γιατί ξέρω. Μην διαβάζεται τα ποστ του EYEOFTHEVOID. Γιιχα

Όταν η ροκσταρ ανακοίνωσε πως θα επανέλθει στο red dead δίνοντας του μια φρέσκια οπτική γωνία δεν μπορώ να πω πως ψιλοενθουσιάστηκα. Ούτε μεγάλος φαν των γουέστερν ύπηρξα (+ γενικότερα των ταινιών εποχής), αλλά ούτε μεγάλος φαν του revolver (το πρώτο παιχνίδι στην σειρά). Μία ακόμη ακαδημαική ανησυχία μου, ήταν πως η rockstar sandiego δεν είχε δημιουργήσει έναν εφάμιλλο sandbox τίτλο όπως η rockstar vancouver και η rockstar north, για παράδειγμα. Πίστευα όμως πως η δυναμική που απέκτησε η εταιρεία μετά το λανσάρισμα της rage engine (όπου σύμφωνα με τους housers, έσπρωξε της δημιουργίες τους σε ένα νέο, πιο ρεαλιστικό επίπεδο) και η κυκλοφορία του αριστουργηματικού GTA, δεν επέτρεπαν λάθη. Και τελικά οι μήνες πέρασαν, οι ανησυχίες μετριάστηκαν (δίχως όμως να εξαφανιστούν κ εντελώς), το hype έδινε κ έπαιρνε (χαρίζοντας μας άπειρες στιγμές εκνευρισμού καθώς και μία σειρά αδιανόητων μπαρούφων) κ τα πρώτα δεκάρια άρχισαν να πέφτουν αφειδώς. Ας αφήσουμε όμως λίγο την pop culture υπόσταση του εγχειρήματος και ας βουτήξουμε λίγο βαθύτερα.

Το Red dead redemption είναι ένα άκρως κινηματογραφικό παιχνίδι, που χρησιμοποιεί κινηματογραφικές πρακτικές με τον ίδιο τρόπο που ο κινηματογράφος χρησιμοποίησε το θέατρο σαν βάση δημιουργίας. Η rockstar είναι η μοναδική εταιρεία αυτήν την στιγμή που δεν πέφτει στην επίμαχη παγίδα της 'ταύτισης'. Προσεγγίζει τις τέχνες και επηρεάζεται από αυτές αλλά έχει την έμφυτη ανησυχία κ το ταλέντο να γνωρίζει πως το μέσο με το οποίο ασχολείται, αδυνατεί να περιγράψει μια ιστορία δίχως το απαιτούμενο interactivity. Δημιουργεί χαρακτήρες συνεπείς, με βάθος, humour, έντονες προσωπικότητες με τον τρόπο που θα το πετύχαινε ένα καλό μυθιστόρημα. Οι ολοζώντανοι κόσμοι της δε (ειδική μνεία στους art designers) διηγούνται τις δικές τους ιστορίες χωρίς σενάρια και αφηγήσεις. Οι παραλληλισμοί ταινίων κ videogames, ή σφαιρικότερα videogames-τέχνη δεν την αφορούν. Η τέχνη πολλές φορές μπορεί να είναι απόμακρη και σχεδόν ελιτιστική, οπότε ας παίξουμε με τα συναισθήματα κ ότι βγεί.

Αν μου ζητούσατε να βαθμολογήσω το red dead redemption πριν καν δείτε τι έχω να γράψω γι'αυτό, θα σας έλεγα πως κάτι τέτοιο είναι πρακτικά αδύνατο. Έχω φτάσει στο συμπέρασμα πως τα πολλά εννιαροδεκάρια, είναι η έυκολη λύση. Πρωταπόλα, ξόδεψα περίπου 20 ώρες σε ένα χρονικό διάστημα τριών ημερών και δεν έχω κάτσει να αφομοιώσω αυτά που βίωσα. Εδώ να υπενθυμίσω σε κάποιους την μανία μου να ξανατερματίζω παιχνίδια της εν λόγω εταιρείας και να κατανοώ το αρτιστικό τους υπόβαθρο πλήρως, μήνες μετά απ'την πρώτη μου επαφή με αυτά. Κάποια έχασαν πολλούς πόντους (το san andreas για παράδειγμα), άλλα ανέβηκαν απρόσμενα (το δεύτερο manhunt) και κάποια άλλα γαμάνε σταθερά και σχεδόν μηχανικά σαν πορνοσταρ ένα πράγμα. Τέσπα, η αλήθεια είναι πως δεν πρόκειται να γράψω μια τυπική κριτική του τίτλου αλλά δίχως χαρακτήρα στο κείμενο η δόμηση θα είναι κομματάκι χαοτική. Πάμε :

Η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα. Θα έλεγα πως είναι ένα τυπικό Dan Houser script (το τυπικό βάλτε το σε νοητά εισαγωγικά) που δεν βασίζεται στις μεγάλες σεναριακές ανατροπές ή στους ανεπάλληλους επαναπροσδιορισμούς της καθημερινότητας-στόχων του πρωταγωνιστή. Είναι προσγειωμένο, είναι βατό, βασίζεται σε εποχές με τις οποίες δύσκολα ταυτίζεσαι, αλλά έχει καταστάσεις και χαρακτήρες που θα αναγνώριζες και σήμερα. Το μεγάλο σεναριακό ατού είναι το setting που σε τοποθετεί στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και στα τελευταία χρόνια της Άγριας Δύσης πριν επιβληθεί η γραφειοκρατία και φυσικά η τεχνολογία! Οι διάλογοι είναι φυσικά απολαυστικοί, καλογραμμένοι & άρτια σκηνοθετημένοι (καμμία έκπληξη εδώ).
O John Marston θα μπορούσε να παραλληλιστεί με τον Νiko Bellic. Έντονο παρελθόν, αβέβαιο μέλλον, ανθρώπινος, ετοιμόλογος & γενικότερα συμπαθής. Αν θα έπρεπε να το περιγράψω με δύο λέξεις θα έλεγα πως είναι αναμενόμενα απολαυστικό. Εδώ ας μπει ένα μικρό αστεράκι και το συνεχίζω σε σπόιλερ για το φινάλε. *
Συνεχίζουμε.

Αναφέρθηκα πριν στους art designers. Μπορεί το μάτι μου να μην έχει συνηθίσει σε σχετικές εικόνες αλλά και η ιστορική ακρίβεια του φυσικού περιβάλλοντος και των πόλεων να τίθεται υπό αμφισβήτηση, αλλά όπως και να το δεις το παιχνίδι έιναι ένα οφθαλμόλουτρο. Η πανίδα και η χλωρίδα αλλάζει αναλόγως με τα region, οι δρόμοι, τα φυσικά φαινόμενα, οι καβαλάρηδες που συναντάς, τα σαλούν, τα άλογα, τα γελάδια, όλα δείχνουν άρτια τοποθετημένα και με φοβερή άποψη. Αν μια εικόνα είναι 1000 λέξεις, τότε εδώ θα χρειαστείτε πέντε ζωές για να περιγράψετε αυτό που συμβαίνει επί της οθόνης σας.

Η ηχητική επένδυση του παιχνιδιού είναι μεν πλούσια αλλά δείχνει τις πραγματικά μεγαλειώδεις διαστάσεις της σε δύο μονάχα σημεία του παιχνιδιού τα οποία φυσικά κ δεν πρόκειται να σας τα αποκαλύψω. Θυμηθείτε μονάχα τον αριθμό. Και παλι πάντως, δίχως να έχω σχετική εμπειρία στα γούεστερν ή σε παρεμφερή τοπία γενικότερα, μπορώ να πω πως είναι ταιριαστή. Το καλύτερο σαφώς μέρος της ηχητικής επένδυσης είναι το voice acting που μπορεί να συνδυαστεί και με το τι βλέπουν τα μάτια σας ελέω motion sensoring. Ήταν από τις μεγαλύτερες μου επιθυμίες ένα σωστό κ πειστικό voice acting και το βρήκα κ με το παραπάνω. Πλέον παύω να ανησυχώ.

Πάμε πλέον ελεύθερα στα του gameplay. Το red dead redemption εδώ θα χάσει λίγους πόντους. Αρχικά μου έκανε μεγάλη εντύπωση η ευκολία. Autoaim & άγιος ο θεός. Μου φαίνεται πολύ δυσκολότερο να πιάσω πέντε άλογα με το λάσσο παρά να φάω 250 στρατιώτες ενώ γκαζώνω. Ένα ακόμη πρόβλημα είναι η παρόμοια θεματολογία των αποστολών. Δηλαδή πας κάπου, βαράς, πας αλλού, βαράς (σε γενικές γραμμές πάντα). Ποτέ δεν αποτέλεσε ΤΕΡΑΣΤΙΟ πρόβλημα βέβαια, αφού παρά την ευκολία το καθαρά shooting μερός είναι απολαυστικό (συμβάλλουν κ τα τοπία που είναι παιδότοποι πάντως) αλλά όσο ναναι μετά το Βallad of gay Tony ο πήχης είχε ανέβει ψηλά. Για να μην γκρινιάξω και πολύ πάντως, το μεγάλο παιχνίδι έχει στηθεί έξω απ'το βασικό στόρυ. Σαλούν για χαρτοπαίκτες, random duels, random αποστολές (στο στυλ Bully), φανταστικές side missions (με τα cutscenes & όλα τους, μιαμ), συστήματα αγοραπωλησιών, δουλειές & ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Ο κόσμος δείχνει πλουσιος κ ΕΙΝΑΙ πλούσιος. Οι αποστάσεις μπορεί να ήταν μεγάλες (υπάρχει η δυνατότητα να στήσεις campsite και στην συνέχεια να κάνεις fast travel) αλλά ποτέ δεν βαριόμουν να πάρω το άλογο και να ξεκινήσω ένα δεκάλεπτο ταξίδι μέχρι τον προορισμό μου ας πούμε, αφού ήμουν σίγουρος πως κάτι καλό θα μου συνέβαινε.

Το τελειώνω δίχως συνολική αποτίμηση γιατί θέλω να είμαι ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΣ (αν και στο μυαλό μου γνωρίζω καλά την απάντηση σε εκείνη την επίμαχη σύγκριση που προσπαθώ να ΜΗΝ κάνω τόση ώρα). Όσοι είχατε το κουράγιο να το διαβάσετε και με αγαπάτε πολύ ξέρετε πως μπορώ να γράψω και μεγαλύτερο κείμενο αν κάποιος ζητήσει διευκρινήσεις ( )


Γενικότερες σημειώσεις :

Δεν θα αναφερθώ εκτενώς στο honour-metre που διαθέτει το παιχνίδι διότι απέτυχε οικρά και δεν είναι διόλου ρεαλιστικό. Για την ιστορία, το τέλειωσα καλός, αλλά πολύ αμφιβάλλω αν παίζει και ρόλο σε μία τόσο σκριπτεντ εμπειρία. Άσε που σκοτώνεις δέκα άτομα και μετά βοηθάς πέντε και είσαι στα ίδια ξέρω γω.

Τελευταίες αποστολές και φινάλε :

Spoiler

Αφού έφαγα τον dutch φρίκαρα όταν είδα πως το παιχνίδι συνεχίζει και θυμήθηκα πως είχα διαβάσει ανάλογο σποίλερ. Το έβαλα στο πίσω μέρος του μυαλό μου μέχρις οτου ξεκίνησα να κάνω απλές και καθημερινές δραστηριότητες με τον Jack & την Αbigail. Τότε έπεσε η κεραμίδα και απ'την μία ξενέρωσα που καταλάβαινα προς τα που πήγαινε αλλά ταυτόχρονα
ξετρελάθηκα με την ιδιαίτερα πρωτότυπη ιδέα της ροκσταρ (στην δόμηση του σεναριού αναφέρομαι και όχι στην κλισαρισμένη κατά πολλούς έκβαση του). Όπως και να χει, πρέπει να το ξαναδώ για να καταλάβω τι παίχτηκε γιατί είχα κοκκαλώσει σε κάποια φάση. Δεν αμαυρώνει σε καμμία περίπτωση την ποιότητα της ιστορίας, απλά πρέπει να δω αν αποδόθηκαν τα πάντα ομοιόμορφα ξανά.