Dol Ammad - Star tales

[nikolasfluxus]

για τα πανηγύρια.

[Krux]

Δηλαδή είναι δυνατόν κάποιος να λέγεται Thanasis Ligthbridge και να βγάλει καλό δίσκο;

Μπροστά στην μαλακιάρα που πέταξες ο King Diamond φαντάζει το ισχυρότερο επιχείρημα.
Για να μην αναφέρω και κάτι άλλους τυπάδες που κυκλοφορούν στο προσκήνιο με nicks όπως Count Grishnach και έχουμε ερωτικές περιπτύξεις στο thread.

[phthoggon]

Οκ, το παραδέχομαι, υπάρχει πρόβλημα.

Υπάρχει επίσης ένα πολύ ωραίο quote σε ένα μέταλ χάμμερ που ο κρουξ φαντάζομαι ότι δεν έχει διαβάσει, το οποίο είναι το εξής: [Φένριζ] Οι μεταλλάδες δεν έχουν ιδέα είτε από ηλεκτρονική μουσική είτε από ηλεκτρονικό εξοπλισμό, και όταν κάνουν τέτοιες προσπάθειες γίνονται ρόμπες ξεκούμπωτες προσθέτω εγώ.

Δηλαδή όχι, αυτό έχει και πίου πίου ρε παιδιά. To κατεβασμένο plug in πήρε φωτιά λέμε.

Βτς, το σωστό λινκ είναι το

[GG*]

κρουξ στο ε μην ξεχασεις καιτους εξοριστους,ενταξει?

[Krux]

Θα γράψω και για τους επιστήμονες στο Ε έτσι για να αισθάνεσαι περισσότερο πρωταθλητής .

[Krux]

για τα πανηγύρια.

Btw εσυ λες οτι οι Dol Ammad είναι για τα πανηγύρια και αυτό που παίζεις εσύ είναι κυριολεκτικά και με όλοι την σημασία της λέξης για τα πανηγύρια. Surfer rocker απο την Πολίχνη.

[LokiTricksterGod]

αυτό εδώ είναι ο πρωτοποριακός ήχος που δεν έχουμε ξανακούσει δηλαδή;

[ikonoklast]

Tο τολμηρότερο εγχείρημα που έχει γίνει ποτέ στην ιστορία του metal.

[Amnesiac.]

αυτό εδώ είναι ο πρωτοποριακός ήχος που δεν έχουμε ξανακούσει δηλαδή;

Αυτό είναι από το δεύτερο άλμπουμ που αντιγράφει την πρωτοπορία του πρώτου.

Είναι κακό να βγαίνει τόση εμπάθεια, το παραδέχομαι, τον αδικούμε τον Thanassis Lightbridge, αλλά τον φαντάζομαι να ηχογραφεί και να του φωνάζει ο ηχολήπτης "είσαι τρελός;;; μη το κάνεις!!" και δε μπορώ παρά να χαμογελάσω μέσα στη μιζέρια μου.

[LokiTricksterGod]

η προφανής σύνδεση του metal με την klassikh φτάνει στο αποκορύφωμα της. guest star η xanandra thunderbird και η milicza firefox (μια που δεν έγιναν ποτέ κανονικές σοπράνο).

[12 stars circle your brow]

Η δεύτερη έκανε καριέρα σαν internet browser όμως.

[phthoggon]

1939.

αλήθεια, το διάβασες αυτό ή το πέταξες επειδή γράφει marxist στην εισαγωγή και κατάληξη επιθέτου συγγραφέα -berg? Το κείμενο είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά είναι όντως του 1939, και αφορά μια έννοια που είναι πολιτιστικά ορίσιμη, και επομένως παραλλάσεται διαρκώς. Το κιτς για τον Γρίνμπεργκ συγκεκριμένα είναι μία αισθητική δημιουργία με συγκεκριμένους οικονομικούς και πιθανόν πολιτικούς φαντάζομαι σκοπούς, συνειδητούς. Με άλλα λόγια, η περιγραφή της εσωτερικής λογικής του κιτς είναι ακόμα η ίδια όπως πολύ ωραία γράφει εδώ

All the verities involved by religion, authority, tradition, style, are thrown into question, and the writer or artist is no longer able to estimate the response of his audience to the symbols and references with which he works. In the past such a state of affairs has usually resolved itself into a motionless Alexandrianism, an academicism in which the really important issues are left untouched because they involve controversy, and in which creative activity dwindles to virtuosity in the small details of form, all larger questions being decided by the precedent of the old masters. The same themes are mechanically varied in a hundred different works, and yet nothing new is produced: Statius, mandarin verse, Roman sculpture, Beaux-Arts painting, neo-republican architecture.

αλλά σήμερα δεν έχουμε μόνο συντηρητικούς ακαδημαϊστές και νοβελίστες τύπου Στέινμπεγκ (!!) που πάνε για τα λεφτά, έχουμε πλέον υποκουλτούρες κλειστές οι οποίες ορίζονται (όχι μόνο από, αλλά και) δια της απόρριψης του (περισσότερου) διαφορετικού και του έξω. Να, τα παραδείγματα εδώ στο θρεντ.

Αυτούς τους απενεχοποιημένους φιλόμουσους κάποια στιγμή αρχίζω και τους βαριέμαι, αλλά εσύ πού και πού πετάς και κανά Digital Ruin και σάχνει λίιιγο το πράγμα.

Αν δεν μπορείς να συζητήσεις για μουσική, μην το κάνεις. Τσάμπα χαλιέσαι και εσυ, τσάμπα χαλιόμαστε και εμείς. Ας κάτσουμε όλοι μαζί λοιπόν ταμπουρωμένοι στα ακούσματα μας, να συνομιλούμε μόνο με τους ομοίους μας και να κουτσομπολεύουμε με ανάλαφρη διάθεση και περιπαικτικό ύφος τους κολλημένους μεταλλάδες.

Οι μεταλλάδες είναι όντως κολλημένοι, (όπως σίγουρα θα παραδεχτεί με χαρά ο Ρα!) γιατί πολύ απλά ακούνε τουλάχιστο 90% χέβι μέταλ και 10% οτιδήποτε άλλο. Η τουλάχιστον, ακούνε πολύ περισσότερο το στυλ που τους αυτοορίζει, παρά ένας άλλος "τζαζίστας" "ποστροκάς" πιστεύω. Και αυτό είναι που προκαλεί την αισθητική του κιτς στους Ντολμαδάς πως το λένε, στα άμπιεντ πρότζεκς μπλακμεταλλάδων, στους νεοκλασικούς δίσκους παουεράδων, στις μπαλάντες, ακόμα και στο Operation Mindcrime, πως δε γίνεται ξαφνικά να σηκώσεις το κεφάλι να δεις ένα διαφορετικό κόσμο όταν το έχεις χωμένο μία ολόκληρη ζωή μες το ατσάλι του us power. Προσέξτε ότι ο Dol Ammad γράφει στο myspace του Ζαν Μισέλ Ζαρ πρώτη πρώτη επιρροή, θα μπορούσε να είναι τυχαίο ότι και ο Ρα Παρία ακούει Ζαν Μισέλ, αλλά δεν είναι. Ωραίος ο Ζαν, ωραίο και το Σταρ Γουόρς και η άλλη η ταινία με τον τύπο που έπαιζε ένα κοιν άπ και έκανε high score και ήρθαν οι εξωγήινοι να τον πάρουν να πολεμήσει στη μεγάλη διαγαλαξιακή μάχη, αλλά έγιναν 30 χρόνια πριν, δείχνουν μία αφέλεια, ο κόσμος γελάει πλέον με αυτά όπως και γελάει με τους Ντολ Αμάντ. Αυτό είναι κιτς που προέρχεται από την αφέλεια και τη κλειστομυαλιά και την ατολμία να δεις παραέξω. Όσο ωραίες αρμονίες και να έχει ο Ντολμαδάς (που δε πέθανα κιόλας, πάντως) ο κόσμος δεν ακούει μόνο τις αρμονίες και τις χορωδίες Κρούξ, ο κόσμος ακούει και τα άλλα.

Για αυτό χεβιμέταλ και αυτό ατσάλι μόνο, γιατί εκεί είμαστε καλύτεροι.

[Ford Prefect]

Ε, εμένα δεν μου άρεσε αυτό και συμφωνώ με αυτούς που το βρήκαν πολύ λίγο για μίξη ηλεκτρονικής/μέταλ/Θέριον, είναι τόσο εύκολο να ακουστείς ερασιτέχνης σε αυτά που δεν κρύβονται από την ποιότητα του πλαγκίν και του καλού σάμπλερ και συνθ. Ο Ζλαντ είναι λίγο κακιούλα, αλλά είχε πλάκα και έχει μια δόση αλήθειας. Σωστά συστατικά (εντάξει, Holzwarth είναι σέσιον από το πάνω ράφι) αλλά πολύ μέτριος μάγειρας και δε νομίζω ότι είχε τα ούμπαλα να συνδυάσει τσαχπίνικα ηλεκτρονική (ένα τέρας πράμα) με μέταλ (ένα άλλο τεράστιο και πολυποίκιλο πράμα). Και να το ντύσεις όλο αυτό χορωδία και Λάιτμπριτζ, δε σε βοηθάει, σου κόβει βαθμούς.

Από την άλλη, αν γουστάρει ο ίδιος και κόσμος, εντάξει ρε πούστη, αφήστε να το χαρεί και να εκφραστεί όπως θέλει, τι μανία είναι αυτή να την πεις στον άλλο για τα γούστα του και πώς εκφράζεται για αυτά; ΟΚ, ΟΚ, ER και shit happens, αλλά το ΕΡ δεν είναι και απρόσωπο, άνθρωποι γράφουνε σε αυτό και τελευταία (λέμε τώρα) όλο γράφουνε ειρωνεία και χολή και "πόσο μαλάκας είσαι;". Άνισο, δεν μιλάμε για εταιρικό πισί και Αιγέα, γουστάρει το παιδί. Τι πάρτι πούπερς είστε σεις;

Και ο King Diamond είναι τιτανοτεράστιος και είστε όλοι τσουτσέκια μπροστά του και αμα σας δώσει μία μπουνιά θα πάτε στο Βόρειο Πόλο. Καθρεφτάκι από τώρα.

[Ford Prefect]

Ο φθόγγος τα λέει ωραία πάντως, γενικά και ειδικά.

[SpiritCrusher]

Ah ο Dol Ammad που κάνει και παραγωγές.
Όταν μάλιστα μια μπάντα πάει για Porcupine/Radiohead φάση κτλ. πιστεύει πως κάνουν κάτι το ξεπερασμένο/κορεσμένο και όταν τον ρωτάς τι παίζει σου λέει για πρωτοπορίες με χορωδίες, δικασίδια κτλ και του λες: "Therion δηλαδή"