Results 1 to 7 of 7

Thread: χορευοντας για την αρχιτεκτονικη (the βιβλια thread)

  1. #1
    nihil pop metamelia3's Avatar
    Join Date
    Mar 2006
    Location
    the city
    Posts
    8,350

    Default χορευοντας για την αρχιτεκτονικη (the βιβλια thread)

    λοιπον, απλες οδηγιες: εδω ποσταρουμε βιβλια για τις μουσικες που κανουμε κεφι.

    ξεκιναω με ενα κλασσικ ετσι για την φαση:

    επειδη ο κοουπ ειναι μεγαλο τζιμανι, εδω κανει μια καταπληκτικη παρουσιαση του kraut rock κινηματος, τοποθετωντας το στις συνθηκες που το γεννησαν στην γερμανια. εχει και μια μεγαλη λιστα με προτεινομενους δισκους, τους κατα την γνωμη του απαραιτητους του ειδους.

    πειτε κι εσεις.
    this is radio freedom.

  2. #2
    Senior Member 00i00's Avatar
    Join Date
    Jan 2008
    Posts
    11,120

    Default

    και οταν θα διαβασετε το αποπανω και θα ακουσετε τα αλμπουμς της λιστας του (ολα καλα) θα βουτηξετε στα βαθια με το...


    http://myweb.tiscali.co.uk/ultimathu...utrockers.html

  3. #3
    post modern vegetarian h2he's Avatar
    Join Date
    Jul 2010
    Location
    here
    Posts
    433

    Default

    Καταρχήν ξεκινάμε με το "31 Songs" που έχω πει αρκετές φορές ότι περιέχει μερικά από τα ομορφότερα κείμενα που έχουν γραφτει για τη μουσική γενικότερα και ας μην ενθουσιάζομαι με τα περισσότερα από τα 31 τραγούδια. Εξαιρετικά ενδιαφέρον ανάγνωσμα είναι και το "Ocean of Sound" του Toop για τις πιο avant-garde ανησυχίες σας και δείνει αρκετή τροφή για σκέψη, τόσο σε πράγματα με τα οποία θα συμφωνήσετε όσο και σε πράγματα με τα οποία θα διαφωνήσετε. Για τις jazz στιγμές σας πάμε στο "But Beautiful" του Geoff Dyer, το οποίο θα σας μαυρίσει λίγο την ψυχή αλλά οι ιστορίες του είναι ομορφότατες. Τελειώνουμε με το το "Feels like Going Home" του Guralnick, το οποίο έχει πολύ ψωμί για όσους αγαπάνε τα blues και το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον το ότι παρουσιάζει την οπτική ενός λευκού, πιτσιρικά στα 70s κατά το revival των μεγάλων blues ονομάτων και η αντίθεση με την οποία έβλεπαν τη μουσική, οι μουσικοί και οι ακροατές των 70s. Αυτά θυμάμαι για τώρα, αν πάω σπίτι μπορεί να ξεθάψω και τίποτα άλλο.

    ΕΝΤΙΤ: Και φυσικά ως βλάκας ξέχασα να αναφέρω το "Margrave of the Marshes", την βιογραφία του Peel, το πρώτο μέρος της οποίας (αυτό που έχει γραφτεί από τον ίδιο) ειδικά ειναι κάτι παραπάνω από απολαυστικότατο.
    Last edited by h2he; 21-04-2011 at 16:03.
    Can't get it down without crying

  4. #4

    Default

    μερικά απ' τα καλύτερα που 'χω διαβάσει και τα προτείνω ανεπιφύλακτα.
    κάποια επειδή είναι άρτια από ιστορική σκοπιά (π.χ. του χομπσμπάουμ και του μπαράκα), κάποια επειδή είναι άκρως ενδιαφέροντα φιλοσοφικά (π.χ. του αντόρνο), κάποια επειδή έχουν τρομερές κοινωνιολογικές παρατηρήσεις για την μαζική κουλτούρα μετά το '50 (π.χ. του πόσαρντ), κάποια επειδή είναι γραμμένα τόσο βιωματικά που δε γίνεται να μη σε γοητεύσουν.
    (στα σπόηλερ είναι τα εξώφυλλα)

    Amiri Baraka (με το ψευδώνυμο leroi jones για ευνόητους τότε λόγους, 1963 γαρ) - Blues People: Negro Music Ιn White America
    διαβάστε το οπωσδήποτε. τρομερή ιστορική ματιά. τρομερή γραφή.
    κυκλοφορεί στα ελληνικά (αν και δεν ξέρω πόσο εύκολα βρίσκεται) από τις εκδόσεις ισνάφι
    Spoiler


    Eric Hobsbawm - The Jazz Scene
    ναι αυτός ο γνωστός μαρξιστής ιστορικός. έχει γράψει ίσως την κλασσικότερη διατριβή πάνω στην αμερικάνικη τζαζ σκηνή. ογκώδες βιβλίο αλλά αξίζει.
    στα ελληνικά από τις εκδόσεις εξάντας.
    Spoiler


    Theodor Adorno - Philosophy Of New Music
    μια αισθητικοφιλοσοφική ματιά στην ιστορία της μουσικής πρωτοπορίας από το μπαρόκ μέχρι τα μισά του 20ου, τόσο μουσικολογική όσο και κοινωνιολογική. άμα σας ενδιαφέρουν αυτά, τσεκάρετέ το (φθόγκον πες αν το 'χεις διαβάσει)
    στα ελληνικά δεν υπάρχει ολόκληρο, αλλά ένα μέρος αυτών των κειμένων είχε εκδοθεί από τις εκδόσεις νεφέλη ως "η κοινωνιολογία της μουσικής" (νομίζω εξαντλημένο κι αυτό)
    Spoiler


    Ulf Poschardt - DJ Culture
    ο τίτλος δεν φαίνεται ψηστικός ίσως, αλλά είναι πολύ καλό βιβλίο. προσπαθεί ιστορικά να δείξει πώς η φιγούρα του dj στην εποχή της μαζικής κουλτούρας (από το '40-'50 ακόμα) έχει αλλάξει την λαϊκή μουσική και διασκέδαση, και κυρίως, την ίδια τη μουσική σύνθεση.
    αποσπάσματα του βιβλίου έχουν μεταφραστεί από αναρχικό εκδοτικό εγχείρημα ως "it rules ok!"
    Spoiler


    George Gimarc - Punk Diary: 1970-1979 (An Eyewitness Record Of The Punk Decade)
    γραμμένο όντως σαν ημερολόγιο, χρονικογραφεί την αγγλική πανκ δεκαετία του '70. κατατοπιστικό, λαϊκό, βιωματικό. στη θέση του θα μπορούσε να είναι και το england's dreaming, το please kill me ή το we got the neutron bomb. γενικά έχουν βγει συμπαθητικά βιβλία για το πανκ.
    στα ελληνικά γιοκ απ' όσο ξερω.
    Spoiler


    Touch and Go: The Complete Hardcore Punk Zine '79-'83"
    αυτό που λέει ο τίτλος. ένα από τα ιστορικότερα πανκ/ποστ-πανκ/χαρντκορ fanzine, όλα τα τεύχη, σε έναν τόμο. δείτε μόνο ποιοι έχουν προλογίσει!: Tesco Vee, Dave Stimson, Steve Miller, Henry Rollins, Keith Morris, Peter Davis, Henry Owings, Byron Coley, Corey Rusk, John Brannon, Ian MacKaye. πέρυσι βγήκε, και η ανάγνωσή του θα είναι αποκαλυπτική εμπειρία για έναν μύστη του ήχου αυτού. εγώ το λατρεύω.
    Spoiler


    Michael Azerrad - Our Band Could Be Your Life: Scenes from the American Indie Underground, 1981-1991
    τελευταίο για σήμερα. απ' τα βιβλία που μπορείς να καταλάβεις πλέον σήμερα ότι δεν είναι και τίποτα σπουδαίο σαν σύγγραμα (ή έχουν χάσει κάτι απ' το κύρος τους λόγω της μαλακίας που δέρνει τον συγγραφέα), αλλά που σε έχουν σημαδέψει όσον αφορά τα ακούσματα. όχι ότι τα έμαθες απο 'κει απαραίτητα, αλλά τα συμπύκνωσε και τα συνέδεσε μεταξύ τους με τρόπο που ούτε να φανταστείς δε θα μπορούσες. ε αυτό το βιβλίο, προσπαθώντας να σκιαγραφήσει την πρώτη δεκαετία της indie φάσης, πιάνει 13 απ' τις καλύτερες μπάντες που 'χω ακούσει ποτέ: black flag, minutemen, mission of burma, minor threat, husker du, replacements, sonic youth, butthole surfers, big black, dinosaur jr, fugazi, mudhoney, beat happening.
    PUNK ROCK CHANGED OUR LIVES
    Spoiler

  5. #5
    post modern vegetarian h2he's Avatar
    Join Date
    Jul 2010
    Location
    here
    Posts
    433

    Default

    Επίσης ενδιαφέρον ανάγνωσμα αποτελεί η παρακάτω συλλογή δοκιμίων που συγκέντρωσε ο Mattin (αν δεν κάνω λάθος δικιά του ήταν η ιδέα για το εγχείρημα):

    Title: Noise & Capitalism
    Publisher: Arteleku Audiolab (Kritika saila), Donostia-S.Sebastiá, Spain.
    Publication date: September 2009
    Language: English (Spanish and Basque editions will be published in 2010)
    ISBN: 978-84-7908-622-1

    Contributors: Ray Brassier, Emma Hedditch, Matthew Hyland, Anthony Iles, Sara Kaaman, Mattin, Nina Power, Edwin Prévost, Bruce Russell, Matthieu Saladin, Howard Slater, Csaba Toth, Ben Watson.
    Editors: Mattin & Anthony Iles

    PRESENTATION:

    ‘Noise’ not only designates the no-man’s-land between electro-acoustic investigation, free improvisation, avant-garde experiment, and sound art; more interestingly, it refers to anomalous zones of interference between genres: between post-punk and free jazz; between musique concrète and folk; between stochastic composition and art brut. – Ray Brassier
    This book, Noise & Capitalism, is a tool for understanding the situation we are living through, the way our practices and our subjectivities are determined by capitalism. It explores contemporary alienation in order to discover whether the practices of improvisation and noise contain or can produce emancipatory moments and how these practices point towards social relations which can extend these moments.

    If the conditions in which we produce our music affects our playing then let’s try to feel through them, understand them as much as possible and, then, change these conditions.

    If our senses are appropriated by capitalism and put to work in an ‘attention economy’, let’s, then, reappropriate our senses, our capacity to feel, our receptive powers; let’s start the war at the membrane!

    Alienated language is noise, but noise contains possibilities that may, who knows, be more affective than discursive, more enigmatic than dogmatic.

    Noise and improvisation are practices of risk, a ‘going fragile’. Yet these risks imply a social responsibility that could take us beyond ‘phoney freedom’ and into unities of differing.

    We find ourselves poised between vicariously florid academic criticism, overspecialised niche markets and basements full of anti-intellectual escapists. There is, afterall, ‘a Franco, Churchill, Roosevelt, inside all of us…’ but this book is written neither by chiefs nor generals. Here the non-appointed, not yet disinterested, practitioners in one way or another, autotheorise ways of thinking through the contemporary conditions for making difficult music and opening up to the willfully perverse satisfactions of the auricular drives.


    Μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από το www.arteleku.net/noise_capitalism
    Can't get it down without crying

  6. #6
    problem child
    Join Date
    Feb 2016
    Location
    τάξη
    Posts
    1,476

    Default

    Ωραίο θρεντ.

  7. #7
    problem child
    Join Date
    Feb 2016
    Location
    τάξη
    Posts
    1,476

    Default


    https://www.mixcloud.com/zoundmine/%...track-edition/

    Δεν το'χω διαβάσει.

Similar Threads

  1. Τα 5 καλυτερότερα βιβλία...
    By Amnesiac. in forum Literature
    Replies: 219
    Last Post: 30-05-2013, 23:28
  2. Βιβλία και Ποδόσφαιρο
    By MaX Payne in forum Literature
    Replies: 15
    Last Post: 02-09-2011, 01:29
  3. Τα πρώτα μου βιβλία
    By locust in forum PC & Games
    Replies: 29
    Last Post: 18-10-2009, 16:32
  4. Νέα βιβλία Ιστορίας
    By Odonian in forum The Politics Of Ecstasy
    Replies: 16
    Last Post: 23-06-2008, 19:08
  5. Αλλαγή στα βιβλία
    By enitharmon in forum The Politics Of Ecstasy
    Replies: 69
    Last Post: 03-11-2005, 18:17

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •