Ευχαριστώ για την απάντηση (ο Mourning Apocalypse φαντάζομαι παραείναι προχωρημένος πολιτικώς για να απαντάει σε τέτοια πράγματα). Καταρχήν μόνο η πραγματική κοινωνία υπάρχει, οτιδήποτε ιδεατό είναι χρήσιμο μόνο όταν το χρησιμοποιείς για να επαναπροσεγγίσεις την πραγματικότητα, πιστεύω. Με αυτή τη λογική, οι υποθέσεις περί μιας εποχής που η απόλυτη προσωπική ευθύνη θα αντικαταστήσει το σύστημα δικαιοσύνης ωραίες είναι, αλλά για την ώρα, φανταστικές. Συμφωνώ ότι το επίπεδο του σωφρονιστικού συστήματος (!) όπως είναι τώρα κάνει περισσότερο κακό παρά καλό στους εγκληματίες (άλλωστε η σημαντικότερη λειτουργία του μάλλον αποτρεπτική είναι) και ότι πρέπει να διακατέχεται από πολύ διαφορετική λογική, σωστή ποιότητα ζωής, μικρότερες ποινές κλπ. Παρ΄όλα αυτά, δε σε καταλαβαίνω όταν λες (όπως και ο mourning apocalypse) ότι η τιμωρία είναι εξ' ορισμού μη αποτελεσματική/δεν πρέπει να υπάρχει, δεδομένου ότι ακόμα και η "ενθάρρυνση και ο παραδειγματισμός" μπορούνε να γίνονται μόνο υποχρεωτικά, άρα σε ένα καθεστώς περιορισμού (δηλαδή τιμωρίας), ας πούμε στο περίπου όπως στα αναμορφωτήρια ή τα κέντρα τοξικομανών, αλλιώς ο άλλος μπορεί να φύγει οποιαδήποτε στιγμή χωρίς να παραδειγματιστεί, έτσι? Οπότε τότε θα μιλάμε για "καλές φυλακές", όχι για "καθόλου φυλακές". Για αυτό είμαι περίεργος αν υπάρχει καμιά σύγχρονη θεωρία κλπ που δε γνωρίζω, η οποία να δίνει μία σοβαρή εναλλακτική.
τυχαία στο μεταξύ τώρα βρίσκω ένα σχετικό άρθρο του χαϊνη, καμία τιμωρία δε φέρνει πίσω έναν νεκρό, κατά της έννοιας της φυλακής, αλλά και "με ενδιαφέρει να μην υπάρξουν νέα θύματα", το πώς το γαμημένο να μας το 'λεγε και αυτό. Όταν ωριμάσουν οι καιροί I guess.