For the love of god, δεν το ρίχνω πασόκ.
For the love of god, δεν το ρίχνω πασόκ.
Originally Posted by FIXXXER
αυτο να το ποσταρεις στα ανεκδοτα
Κι άλλος big brother από δω.
Είπε ο άνθρωπος που ξέρει πώς λένε το σκύλο μας.
to xono edo,de gamniete
Το γύρο του κόσμου κάνει η είδηση ότι ένα εστιατόριο στη Θεσσαλονίκη, του οποίου οι ιδιοκτήτες ανακοίνωσαν στο προσωπικό ότι θα το κλείσουν, διαχειρίζεται πλέον από τους εργαζόμενους, οι οποίοι αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και προσφέρουν στους πελάτες ακόμη και έκπτωση 30%.
Δύο βδομάδες πριν οι εργαζόμενοι του εστιατορίου "Barcelonica" πάρουν τη κατάσταση στα χέρια τους, οι ιδιοκτήτες τους δήλωσαν ότι η επιχείρηση δεν πάει καλά και ότι θα κλείσει για τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες με την πιθανότητα να μην ξανανοίξει ποτέ.
Έτσι, οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να αναλάβουν από τις 7 Ιουνίου την αυτοδιαχείριση του εστιατορίου της Θεσσαλονίκης προκειμένου να μη μείνουν χωρίς δουλειά.
Σύμφωνα με ανακοίνωση των εργαζομένων στο εστιατόριο, που εδρεύει στην οδό Βενιζέλου (Στοά Ρογκότη), οι ιδιοκτήτες ανακοίνωσαν επίσης στο προσωπικό ότι θα απολυόταν άμεσα, ενώ οι αποζημιώσεις θα καταβάλλονταν τον Οκτώβριο, αν υπήρχαν διαθέσιμα χρήματα.
Όπως αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους:
"Το εστιατόριο Barθelonica θα το διαχειριζόμαστε εμείς οι ίδιοι με την γενική συνέλευσή μας. Οι αποφάσεις για την λειτουργία του θα παίρνονται με πλειοψηφία και όλοι οι συνάδελφοι θα τις εφαρμόζουμε. Ότι περισσεύει από τα έσοδα αφού αφαιρεθούν τα έξοδα, θα μοιράζονται ισότιμα σε όλους τους συναδέλφους. Όλοι οι συνάδελφοι θα δουλεύουμε τις ίδιες ώρες εργασίας στις ίδιες θέσεις εργασίας που ήμασταν και πριν.
Επιπλέον αποφασίσαμε να προσφέρουμε 30% έκπτωση σε όλους τους πελάτες του εστιατορίου.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τη νεολαία και το λαό της Θεσσαλονίκης να μας στηρίξουν ενεργά σε αυτή μας την προσπάθεια να σώσουμε τις δουλειές μας για να μην πεταχτούμε στην ανεργία και την εξαθλίωση".
Candiru περιμενουμε ανταποκριση.
Πράγματι, ο καιρός ήτο θαυμάσιος. Ένας καιρός ηδονικός και, όπως λέγουν, θείος. Ο ήλιος έλαμπε καταυγάζων και θερμαίνων τα πάντα – τον ουρανόν, την θάλασσαν, το υπερωκεάνειον, τους επιβάτας. Όλοι σχεδόν ήσαν χαρούμενοι.
καλό , αλλά κάποιος δεν πρέπει να είναι νομικός υπεύθυνος για το μαγαζί? και κάποιος αγορανομικός ?
http://www.businessweek.com/magazine...5052527111.htm
αυτο το δωδεκασέλιδο άρθρο υπάρχει στο τελευταίο businessweek που το έχει και εξώφυλλο.
να πιάσουν και αυτόν τον κόσμο βρε αδερφέ ...
Πριν απ'το Γκάνταλφ το χε πει η κυρία:
ονλαιν η εφημεριδα της κυβερνησης, μην ανοιγουμε αλλο θρεντ
http://www.et.gr
Vielen Dank für alles was mal war
Ε μωρέ, τους πήρε καμιά δεκαετία... νομίζω υπήρχαν ήδη ψηφοποιημένα πάντως εδώ και μερικά χρόνια, αλλά ήθελε συνδρομή για να αποκτήσεις πρόσβαση.
No trees were killed to send this message, but a large number of electrons were terribly inconvenienced.
Ενας ακροατής αναρωτιέται «για την έλλειψη κοινωνικής διάστασης στις σημερινές ευρωπαϊκές οικονομικές πολιτικές». Ο Τσόμσκι του προτείνει μια διαφορετική ανάλυση της κατάστασης.
- Στην πραγματικότητα η ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική υπακούει σε ένα κοινωνικό εγχείρημα. Οπως όλα τα κοινωνικά εγχειρήματα, αυτό που προωθεί η Ευρώπη είναι σχεδιασμένο για να ευνοεί ορισμένους ανθρώπους σε βάρος των υπολοίπων. Το παρατήρησε και ο ίδιος ο Μάρτιν Γουλφ, ένας φιλελεύθερος οικονομολόγος: το πρόγραμμα αυτό ευνοεί τις τράπεζες και βλάπτει τους λαούς. Από καθαρά οικονομική σκοπιά, βέβαια, προκαλεί προβληματισμό. Ξέρουμε πολύ λίγα πράγματα για την οικονομία, αλλά, τουλάχιστον, γνωρίζουμε το μάθημα του Κέινς: όταν η ζήτηση είναι αδύναμη και ο ιδιωτικός τομέας δεν επενδύει, ο μόνος τρόπος για να τονωθεί η ανάπτυξη είναι οι δημόσιες δαπάνες. Πρέπει να στηριχθεί η οικονομία, να γίνει αποδεκτή η δημιουργία ενός προσωρινού ελλείμματος για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Είναι καλό για τον κόσμο, καλό για την οικονομία και, σε τελική ανάλυση, επιτρέπει και την κάλυψη του ίδιου του ελλείμματος. Προφανώς, υπάρχει ο κίνδυνος του πληθωρισμού.
Στους τραπεζίτες, όμως, δεν αρέσει ο πληθωρισμός. Θέλουν να τον κρατούν όσο γίνεται χαμηλότερα. Ακόμη και όταν είναι πολύ χαμηλός, όπως σήμερα. Ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται ότι η οικονομία θα επιβραδυνθεί και ο κόσμος θα υποφέρει. Ομως, όλα αυτά αποτελούν σαφώς ένα κοινωνικό πρόγραμμα. Για μια χώρα σαν την Ελλάδα, μια εναλλακτική λύση θα ήταν να αρνηθεί να πληρώσει το χρέος της. Υπάρχει, άλλωστε, η έννοια του «βρόμικου χρέους» που περιγράφει ένα χρέος που δεν έχει νομιμοποίηση, που δεν συνάφθηκε από το λαό αλλά από μια μικρή κλίκα προς όφελος των πλουσίων: αυτών που δεν πληρώνουν τους φόρους τους. Λογικά, αυτοί θα έπρεπε να εξοφλήσουν το χρέος.
Γιατί δε με θες κυρά μου; Επειδή είμαι ψαράς;
Κι ένα κείμενο ενός φίλου για το ευρώ:
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ; ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΡΙΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ . ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ;
Ακόμα και οι πιο φανατικοί υποστηρικτές του παραδέχονται ότι το ευρώ υποχωρεί όπως-όπως. Βέβαια οι ευσεβείς πιστοί του αποδίδουν το γεγονός σε επιθέσεις κερδοσκόπων, υποχθόνια Αμερικανικά σχέδια (μην ξεχνάμε και τον διαχρονικά βολικό για κάθε ρατσιστή αποδιοπομπαίο-…τους «Εβραίους») και λοιπά σπαρταριστά συνωμοσιολογικά.
Αλλά από τεχνικής και κοινωνιολογικής πλευράς, βασικά από πλευράς της ίδιας της ζωής, τα πράγματα έχουν αλλιώς : Αν ένα νόμισμα αποδειχτεί αρκετά ευαίσθητο σε διαταραχές των αγορών φταίνε οι βάσεις στις οποίες έχει φτιαχτεί. Το αρμένισμα είναι στραβό δηλαδή και όχι ο γιαλός (δηλ. οι οικονομίες)
Το ευρώ δεν δημιουργήθηκε για να εκφράσει την πραγματική οικονομία βάσει της κατά τόπον παραγωγής, των εισοδημάτων και των συναλλαγών όπως γινόταν με τα εθνικά νομίσματα. Ανάποδα, το ευρώ υπήρξε ευθύς εξαρχής μια επινόηση των τραπεζών προς διευκόλυνσή τους.
Έτσι το νόμισμα έπαψε να είναι εργαλείο της οικονομικής πολιτικής για εξυπηρέτηση της οικονομίας, αλλά ακριβώς το ανάποδο. Δεν έπρεπε το νόμισμα να προσαρμοστεί στην πραγματική οικονομία αλλά η οικονομία όφειλε ντε φάκτο να υποταχτεί στο νόμισμα.
«Η ουσία της νομισματικής ζώνης συνίσταται στην απεριόριστη πρόσβαση από όλες τις εμπορικές τράπεζες στην ρευστότητα της κεντρικής τράπεζας από την ΕΚΤ. Το Ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα συλλέγει τις αποταμιεύσεις από παντού στη Ζώνη του Ευρώ και τις επενδύει οπουδήποτε βρίσκει κερδοφόρες ευκαιρίες.» (Στέφαν Κολινιόν επικεφαλής της επιστημονικής επιτροπής του Centro Europa Ricerche, Eurointelligence, 22.04.2010)
Έτσι το χρήμα που ήταν σε κυκλοφορία, συγκεντρώθηκε στις τράπεζες πνίγοντας την πραγματική οικονομία, επιχειρήσεις και νοικοκυριά, και έδωσε μια εκπληκτική ευκαιρία στους τραπεζίτες να κερδοσκοπήσουν ασύστολα γεμίζοντας κυριολεκτικά την αγορά με δάνεια και χρέη. Οι ανάγκες χρηματοδότησης της οικονομίας, των επιχειρήσεων, των νοικοκυριών και των κρατών έγιναν τίτλοι χρέους και οι τράπεζες κερδίζαν έλκοντας κάθε κερδοσκόπο από τη διεθνή αγορά.
Επομένως, η δύναμη του ευρώ, και η συναλλαγματική τιμή του, συνδέθηκε άμεσα με τη δυνατότητά του να αποδίδει τεράστια κέρδη στα κοράκια της αγοράς, και στη δυνατότητα των τραπεζών να ρίχνουν στην αγορά νέους τίτλους, με ομόλογα και παράγωγα χρέους.
Έγινε μια θύελλα τιτλοποιήσεων πλούτου μέσα στην Ευρωζώνη, και οι ευρωπαϊκές τράπεζες απόκτησα αξιόγραφα πάνω από 30 τρισ. ευρώ το 2008, δηλαδή 3,5 φορές το ΑΕΠ ολόκληρης της Ευρωζώνης τότε.
Οι τράπεζες μεγέθυναν τόσο που θα μπορούσαν άνετα να απορροφήσουν ακόμη και τα μεγαλύτερα κράτη….
Η σταθερότητα του ευρώ σήμαινε σταθερές αποδόσεις για τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών αλλά δεν ήταν εφικτή βάσει πραγματικής οικονομίας, γιατί οι οικονομίες της ευρωζώνης ήταν άνισες μεταξύ τους, κι έτσι επιλέχθηκε η εικονική σταθερότητα με τα κριτήρια του Μάαστριχτ και αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία
Για να διατηρηθεί η εικονική σταθερότητα του ευρώ και συνεπώς οι μεγάλες αποδόσεις για τις επενδύσεις σε τίτλους του χρέους, έπρεπε όλη η εξ αρχής αστάθεια να αντιστραφεί από την υποτίμηση της πραγματικής οικονομία και των εισοδήματων των πολλών. Από τη στιγμή που δεν μπορούσε να υποτιμηθεί το νόμισμα, έπρεπε συνεχώς να υποτιμάται η πραγματική οικονομία και κυρίως το «εργατικό κόστος».
Έτσι τη δεκαετία του ευρώ η παραγωγική βάση της ευρωζώνης αναπτύχθηκε ελάχιστα, ενώ οι εργαζόμενοι σε όλες τις χώρες του ευρώ έχασαν σημαντικά από το εισόδημά τους και την κοινωνική ασφάλισή τους. βρέθηκαν σε πολύ χειρότερη θέση απ’ ότι πριν. Κανένας λαός της ευρωζώνης δεν είναι ικανοποιημένος από το ευρώ σήμερα.
οι τράπεζες κέρδιζαν όλο και περισσότερα μέσα από την τιτλοποίηση των πάντων όσο το ευρώ έμενε σταθερό. Οι δε κερδοσκόποι ασχολούνταν ανενόχλητα με όλο και μεγαλύτερη παραγωγή «χαρτιών» χρεογράφων, κερδίζοντας από το χρέωμα του κοσμάκη. Η απαξίωση εργαζομένων και πραγματικής, ρεαλιστικής (και όχι εικονικής) οικονομίας δεν πείραζε τότε τους ευρωπαίους «ηγέτες».
Γιατί δε με θες κυρά μου; Επειδή είμαι ψαράς;
Posting Permissions
vBulletin Skin by Bluepearl Skins
