Ambient

[ikonoklast]

Το άκουσα. Υπάρχει επαφή στο ritual/dark ambient στοιχείο αλλά δεν έχει άγριο κρουστό, που είναι και αυτό που με καυλώνει στην παραπάνω δουλειά. Ελαφρώς σχετικές είναι οι κρουστές δουλειές του Aidan Baker με τους ARC. Χωρίς όμως τέτοια ένταση.

[phthoggon]

Πολύ ωραίο αλλά one of a kind είναι αυτό που πόσταρες, έχω ακούσει αρκετά από τα ambient/tribal πρότζεκτ των "κλασικών" (roach, rich, alio die κλπ) και συνήθως τα ρυθμικά είναι αρκετά φλώρικα και new age. Πιο δυνατά και γενικά σκοτεινή φάση είναι στην τριλογία του Δάντη τoυ Vidna Obmana (Tremor, Spore, Legacy) αλλά όχι και τομ τομ των ζουλού

[ikonoklast]

O Byron Metcalf πλησιάζει επίσης, χωρίς να ξεφεύγει. Στο The Serpent's Lair με Roach συμμετέχει σε κάποια κομμάτια και ο Momodouh Kah.

[phthoggon]

Όχι ambient με την αυστηρή έννοια εδώ. Μάλλον clapton-ισμοί πάνω σε arpeggiators, problem?

Δύο μουσικοί που καταφέρνουν και φτάνουν σε κάτι δυνατό ακόμα και μέσα από τα φαινομενικά όρια ενός ξεπερασμένου στυλ (berlin school, κλπ).

Ian Boddy έχω ξαναποστάρει, οι τυχόν ενδιαφερόμενοι να ακούσουν το Slide (εδώ και εδώ) και να προσέξουν την χρήση των πολλαπλών μελωδιών, συγκριτικά με αυτά που γίνονται στην πιο σύγχρονη ελεκτρόνικα. Προτάσεις σαν το δεύτερο "εδώ" καλοδεχούμενες (ιδιαίτερα σε πιο καινούργια πράγματα που δεν κατέχω)

[Kingdom Gone]

μια που λέμε για τύμπανα πόσο ΘΡΙΑΜΒΟ κερνάει αυτό:

[zeo]

Όχι μόνο εξαιτίας ονόματος, αλλά κι επειδή και τα δύο αναδίδουν κάτι το αλλόκοτα μακρινό, αυτό που έβαλες, Kingdom Gone, μου θύμισε τον Akira Rabelais που πρωτοάκουσα πρόσφατα.
Με θρησκευτικό θρίαμβο -χωρίς τύμπανα όμως!

[VidnaObmana]

Ψαξτε τους, ομορφα δεμενα ηχοτοπια, της σχολης Geir Jenssen/Biosphere , αρκτικο αμπιεντ κτλπ

http://www.last.fm/music/Pjusk

[00i00]

ικονοκλαστς αν ακομα θες τετοια τοτε ακου Rapoon
ενας τυπος απο τους Zoviet France ειναι, οποτε εγγυησις

[VidnaObmana]

κορυφαιος ο Rapoon

συνεχιζοντας με tribal ambient

[pitsirikos]

[ikonoklast]

Αυτός είναι ο Laszlo Hortobagyi.



Πολύ μεγάλος σατανισμός. Τελείως ανισόρροπη δισκογραφική δράση που εκτείνεται πίσω από το 1994 σε κάτι που δεν μοιάζει με τίποτα εκτός ίσως από μια στοιχειώτικη υπόκρουση για το τελειότερο βαμπιρικο platform game που δεν υπήρξε ποτέ. Μετά το 1994 αποτρελαίνεται με τις ινδικές/μυστικιστικές επιρροές και τους Gāyan Uttejak Orchestra και κάνει χλιαρά new age με σποραδικές μεγάλες στιγμές tribal ritual ambient ή ηλεκτρονική ψυχεδέλεια. Απίστευτος τύπος, δείτε απλά φάτσα.

[phthoggon]

Που τον βρήκες ρε αυτόν? Μεγάλη ομπσκιουρίλα. Πολύ ωραίο ιδιαίτερα το 2ο αν και με χαλάει λίγο ότι έχει δανειστεί ολόκληρες ηχογραφήσεις να παίζουν από πίσω από τι κατάλαβα (στυλ Muslimgauze) αλλά ντάξει, σιγά. Κοίτα κάτι εξώφυλλα στο μεταξύ.

[VidnaObmana]

του φωτος :

[The Good Son]

Δεγκουντσαν, σε έβλεπα που έλεγες και κάτι παπαριές για τους velayat faqih και σκεφτόμουν: διακόσα χρόνια ακούς και παίζεις μουσική, γιατί να γίνεσαι μπαντιλάκης;

Διακόσα χρόνια μετά, τα τελευταία 2 περίπου δλδ, εκτίμησα την δύναμη του ambient. Χωρίς πολλά πολλά και για να μην μπαίνουμε στη διαδικασία να ποστάρουμε κλασσικά πράματα, παραθέτω μερικές πρόσφατες κυκλοφορίες που θεωρώ δυνατές:

[Ra Pariah]

Δεν με χάλασε ο Akira Rabelais. Well done, zeo!