Έχουμε μια ομαδούλα, τους "Υποστηρικτές του Μεσογειακού Black Metal ήχου", όπου απαραίτητη προϋπόθεση για να μπεις είναι να πεις απνευστί κι απ' έξω όλους τους τίτλους των Mortify τραγουδιών και των Desulphurize (ή των Jackal's Truth). Μέλη μέχρι στιγμής είναι εγώ, ο Καφρονίκος κι ο John Dk. Σε όσους δεν άρεσε το Θεογονία να ξέρουν ότι ποτέ δεν πρόκειται να μπούνε στην ομάδα μας. Κι ότι, αν σ' αρέσει το τελευταίο Necromantia κι όχι το Θεογονία, είναι σαν να σ' άρεσε το Final Answer κι όχι το "Ample Destruction". Σε φίλους του μη κιθαριστικού ήχου προφανώς και δε θα τους αρέσει ποτέ (το Θεογονία). Πάει αυτό.
Tο νέο πόνημα το 'χω ακούσει γύρω στις 11 φορές, ενώ το outro πάνω από 20 (αν δεν έχεις διαβάσει "Το νούμερο 31328", δύσκολα θα το κατανοήσεις, Dopefiend... ). Ξέρετε ποιο είναι, όμως, το μεγάλο του πλεονέκτημα;
Ότι δεν κλέβουν samples από Μπρέγκοβιτς για να το παίξουν μαυρομέταλλοι σωτήρες, όπως ο Funeral Mist, αλλά το παλεύουν με δικές του μουσικές κι ό,τι καταφέρουν.
Το στοιχείο ότι ανακυκλώνονται διάφορες ιδέες από το r.c. παρελθόν με χάλασε στις πρώτες τρεις ακροάσεις. Μετά άρχισα να την βρίσκω, επειδή ακούω αυτήν την μπαντα ΦΑΝΑΤΙΚΑ για 12 συναπτά έτη. Το γεγονός ότι έχει σχετικές απλές δομές δε με χάλασε ποτέ. Μόνον άνθρωποι που προκρίνουν Antithesis έναντι Helstar, το παθαίνουν αυτό (ακούς, Φθόγγε; ). Κατά τ' άλλα, το παραδοσιακό στοιχείο είναι εντονότερο από ποτέ και σε αρκετά σημεία το αποτέλεσμα είναι καλό. Ωστόσο, μάλλον οι Δαιμονία Νύμφη (μην ακούσω κανέναν να λέει Δαιμόνια, επειδή σημαίνει ότι δεν ξέρει που παν τα 4) κλέβουν την παράσταση κι όχι το πολυφωνικό θεσσαλονικιώτικο σχήμα.
Καλυτερο κομμάτι "Pyr Threontai".
Και εις άλλα με υγεία.