το συγκεκριμένο θρεντ είναι σαν εκείνο με το ζητιάνο του νεκροπεθαμένου, αλλά περίπου...αλλιώς.
έχω φτάσει Θεσσαλονικη και είμαι στο 3, περιμένω να κατέβω στη στάση στη Μητροπόλεως, και στέκομαι μπροστά στην πόρτα. Ο διπλανός μου σηκώνεται από την καρέκλα του, έρχεται στην πόρτα, αλλά δεν πάει δίπλα μου και περιμένει από πίσω, οπότε πάω εγώ δίπλα, αλλά τον ακούω να λέει κάτι, πατάω το pause και:
-Ορίστε;
-να κατεβούμε, λέω.
-ε κατεβείτε, σας εμποδίζω;
ο τύπος φουλ μεθυσμένος, οπότε απλά τον γράφω και πατάω το play, αλλά αυτός συνεχίζει να λέει και να λεει οπότε από περιέργεια ξαναπατάω το pause:
-και βεβαια με ενοχλεις, και να σου πω, και, και, και αυτη την, την, την μαγκια σου, αυτη η μαγκια σου και τα μουσια σου σε μένα δεν περνάνε, δεν περνάνε σε μένα
από τα πολλά που εκείνη την ώρα πέρασαν απτο μυαλό μου να του πω ήμουν στο τσακ να διαλέξω κάτι του στυλ "οκ, σέβομαι ότι είσαι μεθυσμένος αλλά μη μου τα σπας γιατί προσπαθώ να ακούσω gojira" αλλά απλά σκάω ένα χαμόγελο για την θεϊλα ότι τα μούσια μου δεν περνάνε σε αυτόν. ξανά play, ανοίγει η πόρτα και πριν προλάβω να κάνω βήμα, τσουπ η γνωστή κωλόγρια που σπρώχνει για να ανέβει,πατάω πάλι pause γαμω την πουτανα μου γαμω, όπως κάνω κάθε φορά την σπρώχνω κι εγώ όχι πολύ, ίσα ίσα να καταλάβει ότι κάνει μαλακία και να μπορέσω να κατέβω, αλλά είχε ήδη χωθεί πολύ, οπότε δεν μπορούσε ούτε να μπει ούτε να κατέβει. τέλος πάντων κάνω στην άκρη, αλλά είχα νεύρα. είδα και που με κοιτούσε με υφάκι και της λέω ''περιμένουμε πρώτα να κατέβει ο υπόλοιπος κόσμος και μετά ανεβαίνουμε, ζώο". Δεν είπε τίποτα, τι να έλεγε, και κάπου εκεί, αφού πάτησα πάλι το play, άρχισα να σκέφτομαι μήπως έκανα μαλακία.
Στο μεθυσμένο δεν είπα τίποτα γιατί οκ, τι να πεις, τι να καταλάβει.
Στην κωλόγρια γιατί δεν έκανα το ίδιο; Υπήρχε περίπτωση, ακόμα και ευγενικά να της το έλεγα, να καταλάβει ότι αυτό που κάνει ειναι λάθος; Μάλλον όχι, οπότε γιατί ασχολήθηκα;
Δεν ξέρω ρε γαμώ, ενώ προσπαθώ να μη χαλιέμαι με τους διάφορους πανηλίθιους, και πάντα έχω στο μυαλό μου από το Μονολογκ το "οκ, είσαι εσύ μαλάκας, δεν θα χαλάσω εγώ τη μέρα μου για σένα τον μαλάκα, έχω κι άλλα πράγματα να κάνω", ε κάποια στιγμή δεν αντέχω και ξεσπάω στον πρώτο που θα βρω, είτε τώρα η γρια, είτε την άλλη φορά στο τρένο που είχα αλλάξει 5 θέσεις γιατί κάποιοι ήθελαν να κάτσουν μαζί κι εγώ πήγαινα σαν καλό παιδί σε θέσεις άλλων μέχρι που τους είπα ότι δεν θα τρέχω εγώ από θέση σε θέση για τις μαλακίες τους, είτε στον ταξιτζή που για διαδρομή προς τα ΚΤΕΛ Χαλκιδικής με πήγε από εκεί που κάνεις κύκλο ολόκληρο για να πάρει 2ευρώ παραπάνω και του είπα ότι 2ευρώ δεν φτάνουν για να γίνει άνθρωπος κ.ά., και κάθε φορά μετά το σκεφτόμουν και έλεγα ότι έκανα μαλακία και την άλλη φορά απλά δε θα ασχοληθώ.
Για πείτε λοιπόν. Αξίζει να ασχολούμαστε με τους κάθε λογής ηλίθιους, που κατά πάσα πιθανότητα δεν πρόκειται να καταλάβουν ότι είναι ηλίθιοι, αφού θέλει να'σαι λίγο έξυπνος για να καταλάβεις ότι είσαι ηλίθιος;
ή ισχύει το "αν ασχολείσαι με 3 βλάκες είσαι ο τέταρτος";