1. Linoleum
2. Mortar Grind
3. If You Wait
4. Gone
5. Bonus Track B
6. Yellow Raven
Δεν είμαι σίγουρος τι νόημα έχει πλέον μια κριτική στους pain of salvation εδώ, όσοι δεν τους παράτησαν μετά το ΒΕ, σίγουρα θα το έκαναν μετά το scarsick. Δε γαμιέται, όποιος θέλει το διαβάζει.
Έχω ακούσει το ΕΡ πάνω από 20 φορές, και δεν είμαι σίγουρος ότι βγάζω άκρη. Ο αδερφός μου που το άκουσε πρώτος μου είπε "ό,τι πιο διαφορετικό έχει κάνει ο Gildenlow, ο οποίος δεν πάει καθόλου καλά ε", και ισχύει. Μετά την πρώτη ακρόαση, ένιωθα όπως όταν είχα βάλει το scarsick και τελείωσε το spitfall. "ε, wat?". τότε έπρεπε να μπει το cribcaged για να παρω λίγο τα πάνω μου, ενώ τώρα πήρα το booklet στα χέρια και το έβαλα να παίζει ξανά, γιατί συνήθως έτσι γίνεται, ό,τι δε μου αρέσει με την πρώτη ακρόαση το λατρεύω μετά την 3η.
Κάτι τέτοιο έγινε κι εδώ, αν και σύμφωνα με δηλώσεις φίλου εμένα θα μου άρεσε ακόμα κι αν το cd ήταν μόνο με ρεψίματα του Gildenlow. Κι αυτό ισχύει, αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση δε χρειάστηκε να πείσω τον εαυτό μου να μου αρέσει κάποιο τραγούδι όπως πχ με το Mrs modern mother Mary που ακόμα δεν το εχω πολυχωνέψει.
Τα 4 αυτά κομμάτια είναι όντως πιο διαφορετικά απ'ότι έχουν κάνει μέχρι τώρα οι PoS. Big surprise, ε; Ο ήχος είναι, δεν ξέρω ακριβώς, αυτός είπε ότι είχε βαρεθεί τις καλογυαλισμένες παραγωγές και ήθελε έναν ήχο πιο '70s, μάλλον το κατάφερε, πάντως εμένα δε με ενόχλησε πολύ, ταιριάζει άριστα με το ύφος των κομματιών.
Από τα 4 τραγούδια, αρχικά ξεχώρισα το gone, που κόλλησε στο μυαλό μου περισσότερο από τα άλλα, ενώ το if you wait στην πρώτη ακρόαση ούτε που κατάλαβα πότε άρχισε και πότε τελείωσε. τώρα μπορώ να πω ότι είναι ένα πανέμορφο τραγούδι, από αυτά που εμένα προσωπικά μου γαμάνε λίγο την ψυχολογία όταν το ακούω και διαβαζω και τους στίχους.
Στο Linoleum στην αρχή με ξένσε λίγο η μελωδία του "but now-she cries" πριν το "alive", μου φάνηκε πολύ λίγη για τους PoS, όπως λίγοι μου φαίνονται και οι περισσότεροι στίχοι του Mortar Grind, ελπίζω μέσα στο όλο concept του Road Salt να δένουν καλύτερα.
Το Βοnus Track B είναι σαν τα σχόλια στο booklet του ending themes, ή σε αυτά που γράφει σε αυτό το booklet, άλλοι μπορούν να τα βρουν τελείως κρύα, εγώ το καταδιασκέδασα, όσο για το Yellow Raven, είναι εξίσου κορυφαία διασκευή με το Hallelujah.
Κατά τα άλλα, υπάρχουν διάφορες φήμες. αν αυτά τα τραγούδια θα είναι ή όχι στο road salt, πότε θα βγει ο δίσκος, αν θα είναι διπλός ή θα βγει σε φάση Mezmerize/ Hypnotize και Deliverance/ Damnation, και φυσικά αν θα υπάρχει το TPEIII. Στο εσωτερικό της συσκευασίας, εκεί που στο scarsick έγραφε "the perfect element partIII - he" τώρα γράφει "this album however is NOT a part of the perfect element concept" και από την άλλη μεριά "but for what it's worth it easily COULD have been, right? Right?". Άντε βγάλε άκρη.
Προσωπικά όταν διάβασα τους πρώτους στίχους του ομώνυμου, με τους walls built to stand come-what-may, δάκρυσα , και ήμουν σίγουρος για το part3. Από την άλλη, υπάρχουν διασπαρτες αναφορές και στο concept του remedy lane, οπότε είπαμε, άκρη δε βγαίνει. Αυτός είναι ικανός να βγάλει το "road salt: the perfect element part3 - remedy lane II".
Τα αρνητικά τώρα. Καταρχήν, η όλη μαλακία με την eurovision. Και, επειδή ακόμα δεν υπάρχει επίσημη δήλωση άλλα μόνο κάτι ασαφείς δηλώσεις του admin στο remedy lane forum, αν η κυκλοφορία του διπλού δίσκου ακυρώθηκε και έσπασε σε 2 μέρη μόνο και μόνο γιατί το ομώνυμο δεν επιτρέπεται να κυκλοφορήσει πριν τον διαγωνισμό της γιουροβύζον, θα μιλάμε για μέγιστη κατάντια. Δεν θέλω να πω τίποτα παραπάνω ακόμα, θα περιμένω να δω τι θα γίνει και μετά θα κράξω όπως δεν το έχω κάνει ποτέ μέχρι τώρα.
Το εξώφυλλο είναι πανέμορφο, αλλά η φωτογραφία στη θήκη κάτω από το cd είναι τραγική, δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο μπήκε εκεί. Τέλος πάντων.
next stop: road salt.