The Quiet Earth (1985)
Κόντεψε να σαπίσει εκείνο το κομμάτι του σκληρού δίσκου που φιλοξενούσε αυτό το διαμαντάκι από τη Νέα Ζηλανδία, εν μέρει γιατί έπαιρνε συνεχώς αναβολή λόγω αδυναμίας εξεύρεσης υποτίτλων σε κάποια από τις γνωστές γλώσσες του δυτικού κόσμου.
Μέχρι που μάζεψα όλο το θάρρος μου ετούτη τη βραδιά των μεγάλων ανακαλύψεων, και δικαιώθηκα. Κακό ηχητικά το ριπάρισμα, κάποιοι διάλογοι είναι ακατάληπτοι, αλλά ευτυχώς το ίδιο το σενάριο δεν προβλέπει πολλούς τέτοιους, οπότε παλεύεται.
Σάης φίξον θεματολογιά με εσχατολογικό κόντεκστ που βασίζεται περσότερο στην καταγραφή συμπεριφορών παρά στη δράση και τα εφφέ. Επιστήμονας ξυπνάει(προς μεγάλη του απογοήτευση λολ) και όλοι έχουν εξαφανιστεί, είναι ο τελευταίος άνθρωπος πάνω στον πλανήτη όπως διαπιστώνει με μια γρήγορη έρευνα. Παρακολουθούμε την πορεία του από τη συνειδητοποίηση της κατάστασης, στην εξερεύνηση των προοπτικών που ανοίγονται, μέχρι την απελπισία που ακολουθεί με μαθηματική ακρίβεια.
Ο πρωταγωνιστής είναι μια δροσιά, μια ομορφιά, ωραιότατος, ενώ ο Τζέφρυ Μέρφυ - ο Τάκος Γάκος της σκηνοθεσίας - πίσω από την κάμερα κατορθώνει να μας δώσει μερικές σκηνές ανθολογίας. Με κάθε επιφύλαξη αυτό το τελευταίο, γιατί δεν ξέρω τι σημαίνει ακριβώς. Επίσης, σ'αυτόν μάλλον πρέπει να πιστώσουμε το γεγονός ότι η ταινία καταφέρνει να κυλάει υπέροχα, παρά το δύσκολο θέμα και την έλλειψη διαλόγων.
Στα συν, το τέλος που είναι αρκετά ανοιχτό σε ερμηνείες.
Όσοι ήσασταν καλοί στο λίσενινγκ, σπεύσατε. Οι υπόλοιποι, δείτε το παρόλα αυτά. Πιότητα για το λαό.
