While Heaven Wept - Vast Oceans Lachrymose
While Heaven Wept - Vast Oceans Lachrymose
Cruz Del Sur, 2009
1. The Furthest Shore 15:50
2. To Wander the Void 06:27
3. Living Sepulchre 04:00
4. Vessel 07:47
5. Vast Oceans Lachrymose 05:01
6. Epilogue 03:12
ΣΟΚ!!!!
Ούτε στα καλύτερά μου όνειρα δεν περίμενα τέτοιο δίσκο. Η αναμονή των 6 χρόνων που μεσολάβησε από το επίσης πολύ καλό αλλά διαφορετικό “Of Empires Forlorn” άξιζε και με το παραπάνω!!! Τι να λέμε τώρα...πραγματικά τεράστιος δίσκος, και πιθανότατα ότι καλύτερο έχω ακούσεσι τα τελευταία 2-3 χρόνια. Είμαι υπερβολικός? Δεν ξέρω..ακούστε τον. Εγώ πάντως δύσκολα προβλέπω να αλλάζω γνώμη.
Ας κάνω μία προσπάθεια περιγραφής λοιπόν. Ο δίσκος δεν είναι doom. Ή μάλλον, είναι και αυτό και πολλά περισσότερο. Και αυτό γίνεται άμεσα κατανοητό με το άκουσμα της πρώτης νότας. Το εναρκτήριο 15λέπτο τραγούδι “The Furthest Shore” (ή μήπως να πω ήδη έπος?) περιέχει όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία του δίσκου. Ξεκινάει με τρομερά US metal ριφφ, σε γρήγορες ταχύτητες. Προσπαθώντας (λέμε τώρα) να ξεπεράσεις το πρώτο σοκ (γιατί εγώ προσωπικά περίμενα να ακούσω σαφώς κάτι πιο αργό), σφυροκοπιέσαι συνέχεια από τη μία ριφφάρα μετά την άλλη και δεν ξέρεις που να κρυφτείς. Τα φωνητικά δένουν άψογα με την ατμόσφαιρα και τη μουσική. Πραγματικά φανταστική δουλειά. Και εκεί που έχεις πιάσει το νόημα του κομματιού, τσουπ, πάρε στα καπάκια κόψιμο στις ταχύτητες, ακουστική κιθάρα, πανέμορφο σόλο, στίχοι που σου μένουν με την πρώτη στο μυαλό και ένα αργό epic doom τελείωμα στο τραγούδι.
Τα επόμενα 2 “To Wander the Void” και “Living Sepulchre” κινούνται αποκλειστικά σχεδόν σε γρήγορες ταχύτητες. Και με το που μπαίνουν τα φωνητικά στο πρώτο, παραδέχεσαι τελικά αυτό που είναι ήδη προφανές από το πρώτο τραγούδι. Το τραγούδι είναι λες και ξεπήδησε από κάποιο session “The Spectre Within” ‘η του “Awaken the Guardian”. Ή λες και ο Tom Phillips το βούτηξε από κάποιο ξεχασμένο συρτάρι του Matheos. Η δε μελωδία των φωνητικών είναι το τελειότερο tribute στον Arch που έχω ακούσει. Και όλα αυτά χωρίς να είναι στείρα αντιγραφή. Τεράστιο και δύσκολο εγχείρημα, αλλά στα αυτιά μου πέτυχε 100%.
Στο “Vessel” οι ταχύτητες έχουν πέσει και άλλο, σε mid tempo, μη φανταστείτε τίποτα άλλο, για να φτάσουμε στα 2 τελευταία, τα οποία, ναι, είναι ίσως τα μόνα που από την αρχή θυμίζουν While Heaven Wept και τον προηγούμενο δίσκο. Ιδίως το εξαιρετικό τρίλεπτο keyboardικό instrumental “Epilogue”, που θα μπορούσε κάλλιστα να κλείνει τον προηγούμενο δίσκο.
Δεν έχω να πω πολλά ακόμα, θέλω να τον ακούσω ακόμα πολλές φορές το δίσκο, έχει πολύ ζουμί και συνέχεια ακούς και κάτι που αρχικά δεν το είχες προσέξει. Προσφέρεται για συνεχόμενα repeat και δε χορταίνεται. Άψογη δουλειά!!!
και 
να σε αφήνει, το pnakotic demos δεν το φτάνει σε αυτόν τον τομέα.
