METALLICA - Madison Square Garden - 11/15/2009

[FIXXXER]

πουτανα ολα.

[Parasight]

Άσε μας ρε, είδες Metallica στο Madison Square Garden και χεστήκαμε κι η βάρκα έγειρε.

[Κέβιν Σόρμπο]

15/11 γαμωτοκερατο

[jack the ripper]

περιμενω περισσοτερες πληροφοριες
αν και η αληθεια ειναι οτι μου αρεσε που μπηκα και ειδα το πουτανα ολα για ριπορτ μεταλικα

[FIXXXER]

Φευγω για μαθηματα και υποχρεωσεις, αλλα θα επιστρεψω με φουλ συγκινητικο ριβιου σημερα ή αυριο. Μονο ενα θα πω προς το παρον. Τρια μαλλον, οχι ενα.

Trapped Under Ice.
Shortest Straw.
Dyers Eve.-

[Abruzzi]

@$!%%!$@ * *&#!##!%%@@!

[Leech]

Dyers Eve.-

asdsaasdffsagdiasudgasdf!!!!!!!!!!!!!11111!!!@@@!!!

[FIXXXER]

Οι Metallica εχουν παιξει συνολικα 5 φορες στο Madison Square Garden της Νεας Υορκης, εναν συναυλιακο χωρο απο τους πλεον καταλληλους και πιθανοτατα εναν απο τους πιο γνωστους παγκοσμιως. Δυο απο αυτες ηταν κατα την περιοδεια του Load οταν εκαναν το show που μπορει να δει κανεις στο Cunning Stunts. Αλλη μια ηταν η εμφανιση με την ορχηστρα για την προωθηση του S &M (εκτος απο τις δυο συναυλιες στο San Francisco ειχαν εμφανιστει και σε Νεα Υορκη και στο Βερολινο αν θυμαμαι καλα). Αλλες δυο ηταν το Σαββατοκυριακο που μας περασε. Φυσικα η συναυλια ηταν sold out απο τις πρωτες μερες της διαθεσης των εισιτηριων, οπως και σχεδον καθε συναυλια της περιοδειας.

Μην εχοντας εισιτηριο, πηγα κατα τις 7 και μιση εξω απο το Madison Square Garden περιμενοντας να βρω καποιον που πουλαει. Ηταν ηδη αρκετα αργα, οποτε οποιος ειχε εισιτηρια προς πωληση αρχισε να απελπιζεται (ευτυχως για μενα) και υπηρχε δυνατοτητα παζαριων, οπου το παζαρι φυσικα ηταν να παρεις το εισιτηριο στην κανονικη του τιμη κι οχι πιο ακριβα. Με πλησιαζει ενας τυπος λοιπον, μου λεει "hey man, want a ticket?", του απανταω "sure, how much?" και μου λεει 150 δολλαρια. Του απανταω βεβαια "no way man" οποτε το ριχνει στα 100 δολλαρια. Η κανονικη τιμη ηταν 74 δολλαρια, η οποια φανταζομαι θα ανεβαινε λιγο λογω του οτι τα αγοραζεις απο το ticketmaster που χρεωνει convenience fees 'n shit. Του λεω οτι εχω μονο 80 πανω μου, μου το κανει 90, του λεω οτι δε λεω ψεμματα κι οτι εχω μονο 80 και αν θελει να το δωσει σε αλλον εκτος κι αν δε βρει, οποτε θα το παρω με 80. Ε μετα απο περιπου 45 δευτερολεπτα ηρθε και μου το δωσε με 80, οποτε δε με χαλασε καθολου. Παντα υπαρχει ο κινδυνος πλαστων εισιτηριων φυσικα οποτε ενα μικρο μου κομματι ετοιμαζοταν να παει να ποσταρει στο FML ετσι ωστε να γελασει ο καρχαρτ κι ο αμνιζιακ που τους εκλεψαν τα τσαντακια χωρις να παρουν πρεφα, ομως τελικα ευτυχως ηταν γνησιο.

Ανεβαινω τη μια κυλιομενη σκαλα μετα την αλλη λοιπον, το μερος ειναι απροσδοκητα καλοσχεδιασμενο, εχει απειρες εισοδους και εξοδους και βρισκεις υπερανετα το δρομο σου για εκει που καθεσαι (ναι, οι θεσεις ηταν αριθμημενες και ολοι καθονταν στις θεσεις τους). Καθως μπαινω μεσα ακουω τους Lamb Of God που ηταν το support group (ειχε κι αλλο ενα αλλα δεν θυμαμαι ποιοι ηταν καν) οι οποιοι εχωναν αρκετα μπορω να πω. Δεν εδωσα και πολλη σημασια, οχι τοσο γιατι ημουν ενθουσιασμενος για τους Metallica οσο γιατι ημουν κουρασμενος τρεχοντας ολη μερα απο δω κι απο κει και απλα αραξα να χαλαρωσω. Οσο προσεχα ηταν πωρωτικοι και ειδικα λογω φωνητικων μου θυμιζαν τους Pantera, αλλα και λιγο τους Machine Head (κριμα να μην εχω πετυχει συναυλια με αυτους, τους ειχαν περσι). Ο χωρος της συναυλιας ηταν απλα ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ και παρολο που περιμενα το εισιτηριο μου να ειναι στο πανω πανω επιπεδο (πεμπτο), ευτυχως ηταν στο τριτο και εβλεπα μια χαρα τη σκηνη, οχι τοσο κοντα, αλλα ουτε τοσο μακρια. Το σκηνικο γενικα ηταν ακριβως οπως στο Cunning Stunts, με μια ορθογωνια σκηνη στο κεντρο, πανω στην οποια οι Metallica πηγαιναν μια απο δω μια απο κει, οποτε ολος ο κοσμος ειχε την ευκαιρια να τους απολαυσει.

Κατα τις 21:15 λοιπον σβηνουν τα φωτα και ακουγεται το Ecstasy Of Gold ενω καμποσες χιλιαδες ζητωκραυγαζουν σαν τρελοι και εχουν σηκωθει φυσικα ορθιοι (ειχα ενα μικρο φοβο οτι θα αραξουν ολοι καθιστοι, αλλα ευτυχως οχι). Μεσα μου νιωθω λιγακι αυτη τη γαμημενη εφηβικη πωρωση που ενιωθα στη Ριζουπολη παρολο που εχουν περασει 10 χρονια απο τοτε που τους ειδα για πρωτη φορα. Καπου εδω κανω μια μικρη διακοπη για να αναφερω κατι σχετικο με τις περιοδειες των Metallica απο το 2003-2004 και μετα. Ολα τα χρονια λοιπον απο την κυκλοφορια του Metallica το 1991 και μετα, ενω το σετλιστ των Metallica αλλαζε απο περιοδεια σε περιοδεια παρα πολυ, παντα βασιζοταν στα "greatest hits" τους, και ενας βασικος λογος ειναι η αντιμετωπιση που ειχε ο πολυς κοσμος απεναντι στα Load/Reload και στο St. Anger (αδικα κατα τη γνωμη μου για τα δυο πρωτα, καθως εχουν τα πλεον καταλληλα τραγουδια για συναυλιες). Εκτος απο αυτο, το σετλιστ σε καθε περιοδεια ηταν πανω κατω το ιδιο οποτε αρκουσε να εχεις ακουσει τι επαιξαν σε καποια απο ολες τις πολεις. Εδω και λιγα χρονια ομως οι Metallica εχουν αρκετες διαφοροποιησεις στη λιστα με τα κομματια τους απο συναυλια σε συναυλια, ετσι ωστε στο τελος καθε περιοδειας καταληγουν να εχουν παιξει τα περισσοτερα κομματια απο ολη τους τη δισκογραφια με εξαιρεση τα τρια προαναφερθεντα αλμπουμς. Ειδικοτερα, στην τωρινη περιοδεια ΔΕΝ εχουν ακουστει μολις 12 κομματια απο τα πρωτα 5 αλμπουμ.

Μετα απο αυτην την geek/nerd παρενθεση, συνεχιζω καθως τελειωνει το Ecstasy Of Gold και αρχιζει να ακουγεται η καρδια που ακουγεται στην αρχη του Death Magnetic. Ακολουθει υπεργρηγορη εκτελεση του That Was Just Your Life αλλα αυτο που κλεβει την παρασταση ειναι τα laser και το light show. Δεν εχω ξαναδει κατι παρομοιο, φανταζομαι καποιοι απο εσας θα ειχατε την τυχη να δειτε κατι παρεμφερες ειτε σε Pink Floyd ειτε σε Roger Waters ισως. Ολα τα φωτα ειναι σβηστα καθολη τη διαρκεια του τραγουδιου και οι γραμμες φωτος κανουν απειρα σχεδια στον τεραστιο χωρο του MSG σε διαφορα χρωματα, πρασινο, μωβ, κοκκινο, μπλε και η μπαντα παιζει για καποιο λογο κολασμενα γρηγορα. Η πωρωση πιανει μεγιστο στο δευτερο μισο του κομματιου που ειναι βγαλμενο απο τα παλια. Στα καπακια ξεκινανε με το The End Of The Line που ειναι σαφως πιο καταλληλο για συναυλια, αφου εχει αυτο το γκρουβατο ριφφ και το κοψιμο στο τελος που τα σπαει. Κι αυτο πιο γρηγορα, τα φωτα κανουν διαφορα κολπακια συγχρονισμου με τις δυναμικες της μποτας και των κιθαρων και εκεινη τη στιγμη τρωω φλασια και καταλαβαινω οτι βλεπω τους Metallica ακριβως οπως πρεπει για πρωτη φορα. Με ολο τον τεχνικο τους εξοπλισμο, σε τεραστιο γηπεδο και με πολλη ορεξη. Ωραιος ο εφηβικος ενθουσιασμος, αλλα μερικες φορες εκτιμας πραγματικα το να βλεπεις κατι σωστα και να το απολαμβανεις. Στη συνεχεια ακουγεται ενα απο τα "μεγαλειωδη" κομματια των Metallica. Creeping Fuckin' Death. Τα λογια ειναι περιττα, die die κτλ, το μονο που πρεπει να αναφερω ειναι τα τεραστια φερετρα με φωτα που κρεμονται πανω απο τη σκηνη και κανουν διαφορες κινησεις πανω κατω δεξια αριστερα και παντου. Καπου εκει κι ενω ο ηλιθιος redneck Αμερικανος που καθεται στα αριστερα μου, ο Βραζιλιανος καλλιτεχνης που καθεται στα δεξια μου και αλλοι περιπου 20000 κοσμος εχουμε ζεσταθει ολοι για τα καλα, σκαει η πρωτη εκπληξη. Χτυπανε οι πρωτες νοτες του Shortest Straw και επαληθευω το οτι ο πολυς κοσμος σε συναυλια Metallica δεν πολυξερει κομματια απο το And Justice For All, σκεψη που ειχα πρωτοκανει το 2007 οταν παιζαν στη Μαλακασα το τεραστιοτατο απο καθε αποψη ομωνυμο και μονο ενας εδω κι εκει ηταν πωρωμενοι. Δεν ξερω γιατι αυτο το κομματι δεν ηταν ποτε στις προτιμησεις για live, ο μονος λογος που μπορω να βρω ειναι γιατι αυτο το αλμπουμ εχει πολυ καλυτερα κομματια μαλλον, αλλα κι αυτο γαμαει αρκετα ωστε να παιξει λιγο headbanging.

Μετα απο αυτο, σβηνουν ολα τα φωτα, το κλιμα ηρεμει κι ενω εχουμε ολοι ψυλλιαστει οτι θα παιξει κατι ηρεμο ακουω μια φωνη απο εναν θεο πισω μου "DONT FUCKING GO PUSSY ON US NOW MAN, YOUVE DONE WELL SO FAR", o οποιος μετα φωναζει με οση δυναμη ειχε "METAL MILIIIIIIIIIITIAAAAAA". Χαμογελαω γιατι ξερω οτι υπαρχει περιπου μηδεν πιθανοτητα να το ακουσει και ακουω τις πρωτες νοτες του Fade To Black. Στην αρχη ξενερωνω λιγακι γιατι ετυχε να το εχω ακουσει τοσο το 99 οσο και το 07, αλλα η εκτελεση με αφηνει αφωνο. Τα φωτα του πρωταγωνιστη ανοιγουν διαδοχικα σε καθε εναν που μπαινει στο τραγουδι, πρωτα ο James, μετα ο Kirk, στη συνεχεια ο Lars και στο τελος το πιθηκι. Ο ηχος αυτος δεν υπαρχει ποτε, η ατμοσφαιρα εκει μεσα κατα τη διαρκεια του τραγουδιου απλα εκπληκτικη και νιωθω να εκκρινονται μερικα μl (μικρολιτρα ε, οχι μιλιλιτρα) καθαρης εφηβικης σεροτονινης καπου μεσα μου. Συναισθημα το οποιο περναει ευκολα με το επομενο τραγουδι το οποιο ειναι φρεσκο. Μετα απο ενα λεπτο επαφης του James με το κοινο, φωναζει "what don't kill ya, make ya more strong" και παιζει το πορτοκαλι Broken, Beat and Scarred, το οποιο ειναι οτι πρεπει για live οπως περιμεναμε κι απο πριν αφου τα σπαει ασχημα. Αλλες δυο μικρες αυτη τη φορα παρενθεσεις. Η μια ειναι οτι ενω πριν 15, 10 ή και ακομα 5 χρονια πριν το τραγουδι θα ειχαμε εναν Hetfield που θα ρωτουσε "You know why he're right, RIGHT???" και μετα απο τις κραυγες θα απαντουσε μονος του "TO KICK-YOUR-AAAAAASS", τωρα εχουμε εναν Hetfield να απανταει με ηρεμη βαθια φωνη "To make you feel better", κατι το οποιο μπορει να ειναι ισως λιγο συγκινητικο γιατι φαινεται να το εννοει, αλλα ειναι εξισου ξενερωτικο, γιατι ειναι ο ανθρωπος που εχει τραγουδησει το So What σε μουσικα βραβεια αντι για αυτο που του ελεγαν να παιξει απο το MTV. Η δευτερη ειναι οτι εχοντας παρατηρησει σαν σωστος geek fan τα patterns που χρησιμοποιουν οι Metallica στην επιλογη κομματιων, ξερω οτι παιζουν συνηθως 6 τραγουδια απο το Death Magnetic, ειτε τα 6 πρωτα, ειτε τα 4 πρωτα και τα Judas Kiss, My Apocalypse, το οποιο ειναι βλακεια, γιατι το All Nightmare Long ειναι το καλυτερο κομματι του δισκου και το Cyanide απο τα πολυ καλα. Δυστυχως ειμαι ατυχος και απο τα ηχεια ακουγεται μια εισαγωγη για το My Apocalypse με καταιγιδες και μαλακιες και μετα το παιζουν κολασμενα μεν, οχι και πολυ πωρωτικα δε. Το καλο ειναι οτι μετα σκαει αλλο ενα "μεγαλειωδες" κομματι των Metallica, το Sad But True, οπως παντα μετα απο την εισαγωγη του James που ρωταει το κοινο αν θελει να ακουσει ενα πραγματικα heavy κομματι και την προτροπη του να του πουμε αν εχουμε προβλημα επειδη ειναι πολυ heavy. Ειναι οσο πρεπει, οποτε κανεις δεν παραπονιεται, και κανεις δε θελει και πιο πολυ.

[FIXXXER]

Καπου εκει ξεκιναει και το πραγματικο show. Πολεμος. Βομβες, φωτιες σε πρασινο, πορτοκαλι, μπλε και κοκκινο και εκπληκτικη αλλαγη φωτισμου, εστιαζει στον James καθως παιζει τις πρωτες νοτες του One. Nα ενα κομματι που δε με ενοχλει καθολου που το ακουω για τριτη φορα. Πολυ καλη εκτελεση, στο τελος απλα φωτιες παντου και ολοι τρεχουν πανω κατω, παιζουν σολο, δικασες και τα παντα ολα. Η μικρη ξενερα συνεχιζεται με την εκτελεση του πολυ κουραστικου Judas Kiss, το οποιο εγκρινω παρα πολυ που το εβαλαν στο δισκο (ειναι ισως το μονο αμιγως καινουριο πραγμα που υπαρχει στο δισκο με ρεφραιν που σκοτωνει) αλλα δεν ειναι για συναυλια, πως να το κανουμε. Δεν ξερω γιατι να το προτιμαει κανεις απο καποιο παλιο τους κομματι, ή ακομα και για το All Nightmare Long που τα σπαει. Ευτυχως μετα παιζει το The Day That Never Comes το οποιο δε μου αρεσε ιδιαιτερα στην αρχη, αλλα ειναι απολυτα live κομματι. Οχι η καλυτερη στιγμη της συναυλιας, αλλα ουτε μια στην οποια βαριεται κανεις, ειναι χιτακι και ο κοσμος το ξερει. Τι να πει και το The Day That Never Comes ομως οταν χαμηλωνουν τα φωτα και ακουγονται οι γνωριμες πρωτες νοτες αλλου ενος "μεγαλειωδους" κομματιου με την ονομασια Master Of Puppets. Απλα κοπανημα, πωρωση και γνησια εντονα συναισθηματα στην επιφανεια. Το κομματι αυτο ειναι πρασινο μεχρι τη στιγμη που αρχιζει το καθαρο σημειο, οποτε χαμηλωνουν τα φωτα και αρχιζει αλλο ενα υπερεπικο laser show για να βοηθησει στη δημιουργια ατμοσφαιρας. Η αληθεια ειναι πως δεν αντεχω πολυ ακομα σε αυτους τους ρυθμους γιατι δεν ειμαστε και 18 χρονων πλεον, αλλα ολα φευγουν οταν ακουγεται απο τα ηχεια η εισαγωγη με τα τυμπανα που κοπανανε απο το κομματι που λεγεται Dyers Eve. Εκει χανεται ο ελεγχος απλα. Μωβ και κοκκινα φωτα παντου, οι Metallica να εχουν λιωσει και να χαιρομαι που ειχα την τυχη να πετυχω αυτο το σετλιστ. Απλα πουτανα ολα λεμε.

Μετα απο τοσο κοπανημα ηταν επομενο να χρειαστουμε μερικες χαλαρες στιγμες. Για 2 λεπτα παιζει κατι μαλακιες ο Kirk, καταληγοντας στο Nothing Else Matters, το οποιο φυσικα ερμηνευει καθιστος στο κλασικο σκαμπο ο James. Το σκαμπο τρωει κλωτσια οπως παντα στο yeah πριν το σολο και μετα το σολο ο James γονατιζει και εκει που αρχιζεις να σκεφτεσαι οτι το νιωθει ο πουστης, ξεκινανε οι πρωτες νοτες του Enter Sandman και θυμασαι οτι ναι μεν το νιωθει, αλλα δεν παυει να ειναι απλα ενα show ολο αυτο. Και το κανουν καλα λιγο πριν τα 60 οι ατιμοι. Μια τελευταια παρενθεση εδω. Εγραψα για καποια κομματια οτι ειναι "μεγαλειωδη". Απλα ηθελα να κανω το σχολιο οτι τα συγκεκριμενα δυο δεν ανηκουν σε αυτην την κατηγορια και θα επρεπε να απαγορευτουν δια νομου απο τα μελλοντικα σετλιστς των Metallica. Μπορει να μην βαρεθηκα, και σιγουρα δεν βαρεθηκε και κανενας εκει μεσα, αλλα οχι αλλο καρβουνο ρε γαμωτο. Απο το 1991 πρεπει να εχουν παιξει αυτα τα τραγουδια στο 95% των συναυλιων που εχουν δωσει, αν οχι σε περισσοτερες. Αφηστε τα λιγο ρε παιδια, τα ακουμε και στο ραδιοφωνο συνεχεια, κριμα ειναι. Τελος παντων, μετα απο αυτο, φευγουν απο τη σκηνη και ολοι περιμενουν το αναμενομενο encore.

Επιστρεφουν μετα απο λιγοτερο απο 3 λεπτα και o Kirk αρχιζει να παιζει κατι γνωριμο.... μια σαπια εισαγωγη που μετα απο 2 δευτερολεπτα καταλαβαινω οτι ειναι η εισαγωγη του METAL MILITIA!!! Γυρναω κοιταω τον πισω μου βλαχο Αμερικανο ο οποιος εχει σκατοπωρωθει και ακουω καθως παιζουν το πρωτο λεπτο του κομματιου μεχρι να το κοψουν ακριβως πριν μπουν τα λογια... ο James αρχιζει ενα μινι διαλογο με το κοινο, αφου αναφερει πως αυτο ειναι το σημειο που παιζουν καποια διασκευη σε τραγουδια συγκροτηματων που τους εκαναν αυτο που ειναι σημερα και χρωστανε πολλα σε αυτους. Κανοντας ενα μινι παιχνιδακι ουτως ωστε να μαντεψει το κοινο ποιο κομματι θα ειναι αυτο, ξεκιναει το Last Caress και εγω γελαω λιγακι μεσα μου σκεφτομενος οτι ειναι λιγο περιεργο που αυτο το κομματι με στιχους για νεκρα μωρα και βιασμενες εγκυες τους εκανε αυτο που ειναι σημερα. Ακολουθει καυτη εκτελεση του Trapped Under Ice (αλλη μια ευχαριστη εκπληξη, θα προτιμουσα ισως Ride The Lightning αλλα μην τα θελουμε κι ολα) και στο τελος μια ελαφρως τραβηγμενη εκδοση του Seek And Destroy. Συνηθιζουν να τελειωνουν με κομματι απο το Kill Em All και χαιρομαι που επαιξαν αυτο, γιατι νομιζω ειναι το αγαπημενο μου. Ο James πριν το τραγουδι λεει οτι θελει να γραψουμε ιστορια σημερα και γι αυτο πεταγονται καμια 100αρα μαυρα μπαλονια σε διαφορα μεγεθη και λεει οτι πρεπει να αναψουμε τα φωτα για να βλεπει τις φατσες ολων μας, κατι το οποιο ειναι λιγακι ομορφο εστω κι αν ξερω οτι ειναι μερος του show και λεει τα ιδια λογια καθε δυο βραδια κατα μεσο ορο. Scanning the scene in New York City tonight λοιπον και τελειωνει το παρτυ. Σχεδον. Γιατι μετα ανεβαινει το crew πανω στην σκηνη και πεταει 5-6 τουρτες στον Kirk, ο οποιος σε λιγες μερες εχει τα γενεθλια του. Πουτανα γινεται λοιπον ο Kirk και δεν μπορει καλα καλα να δει απο τις κρεμες και τα παντεσπανια. Οι Metallica μιλανε λιγακι με τον κοσμο, υποκλινονται οπως παντα σαν κυριοι και αποχαιρετουν τη σκηνη με τον James να μην εχει ριξει ουτε μια βρισια κατα τη διαρκεια της συναυλιας. Πρεπει να πεφτει πολλη παντοφλα απο την Francesca...


Setlist

That Was Just Your Life
The End Of The Line
Creeping Death
The Shortest Straw
Fade To Black
Broken, Beat And Scarred
My Apocalypse
Sad But True
One
The Judas Kiss
The Day That Never Comes
Master Of Puppets
Dyers Eve
Nothing Else Matters
Enter Sandman
- - - - - - - -
Last Caress
Trapped Under Ice
Seek and Destroy

[BURNIN AMBITION]

flwrako ekatses exedra
ginesai mpoulis sto america

[GuardianOfIvorytower]

Ωραίες φωτογραφίες πάντως
Ίδια σκηνή κ show γενικότερα είχαν κ εδώ τον Μάη

Α κ Dyers Eve

[Coroner]

ζηλεύω

http://www.youtube.com/watch?v=a8FgfgK9IBk

[FIXXXER]

flwrako ekatses exedra
ginesai mpoulis sto america

Για ρωτα και ποσο ειχαν κατω διπλα απο τη σκηνη τα εισιτηρια

[morphine]

τι 11/15 ρε σούργελο;

[rage for order]

τι 11/15 ρε σούργελο;