Poets of the fall - Carnival of rust (2006)
1. Fire
2. Sorry Go 'Round
3. Carnival of Rust
4. Locking up the Sun
5. Gravity
6. King of Fools
7. Roses
8. Desire
9. All the Way/4U
10. Delicious
11. Maybe Tomorrow Is a Better Day
12. Dawn
To carnival of rust ισως ειναι και το μοναδικο αλμπουμ που μπορω να ακουσω παντος καιρου και διαθεσης. Ευκολοακουστο (υπαρχει τετοια λεξη; ) αλλα με προσωπικοτητα και μοναδικο με το δικο του τροπο. Πως να το εξηγησω; Αυτο το Alternative pop/rock album δεν ειναι αυτο που λεμε " ιδιαιτερα ιδιοφυες" ουτε εισαγει καινοτομιες ,κι ομως επιμενει να με τραβαει σα μαγνητης. Νομιζω μπορω να προσδιορισω γιατι.
Καταρχην η ποιοτητα του ηχου ειναι πολυ καλη. Επισης παρ'ολη την ποικιλομορφια στα tracks κολλανε ολα ομορφα μεταξυ τους. Οι μελωδιες ειναι κολλητικες, και σε καθε κομματι υπαρχουν ομορφες λεπτομερειες -απλης φυσεως αλλα δοσμενες την καταλληλη στιγμη- που δινουν μια ακομα πνοη μοναδικοτητας στις συνθεσεις. Τα φωνητικα δεν ειναι απο τα υπερεντυπωσιακα, αλλα η χροια του τραγουδιστη ειναι πολυ ομορφη,ζεστη και ξεχειλιζει συναισθηματισμο -που ποτε δεν κατανταει μελοδραματικος.
Ενα συντομο overview των επιμερους tracks:
O δισκος ξεκιναει δυναμικα με το rif-ατο fire και συνεχιζει με το Sorry go round κινουμενο στους ιδιους ρυθμους (δινει οντως την εντυπωση ενος ζαλιστικου γυρω-γυρω-ολοι). Το νουμερο 3, το ομωνυμο κομματι του αλμπουμ , ειναι το πιο ατμοσφαιρικο του δισκου -υπεροχη ακουστικη κιθαρα. Το locking up the sun ειναι ξεσηκωτικο και το gravity εχει μια grunge χροια. Το king of fools θα μπορουσε να ειναι μια ομορφη συνεχεια του carnival of rust. Το roses νομιζω ειναι το πιο ανεμελο κομματι του album, αξιολατρευτο. Το desire ειναι ακουστικο -ισως μ'αρεσει λιγοτερο απ'ολα , ομως το All the way for you που ακολουθει...Ειναι απο τα πιο φορτισμενα συναισθηματικα κομματια που εχω ακουσει ποτε. Ανατριχιαζω καθε μα καθε φορα που το ακουω..Ειναι μια τελειοτητα. Νομιζω ακομα κι αν δεν εχετε σκοπο να ακουσετε το δισκο, αυτο δεν πρεπει να το χασετε. Mετα ακολουθει το αφυπνιστικο delicious, και το αισιοδοξο Maybe tomorrow. Tελος ο δισκος μας "αποχαιρετα" με μια μελαγχολικη αλλα ταυτοχρονα παρηγορητικη διαθεση. Νομιζω το Dawn στο τελος του αλμπουμ δεν ειναι τυχαιο.
Προφανως το προτεινω
