To "σενάρια κατά συνταγή" το είπα για τον Αστεριξ. Ο ιζνογκουντ με γκοσινί είναι το πιο αποδομητικό, καταστροφικό, εικονοκλαστικό "μη-ενήλικο" κομικ έβερ. Ποιό σενάριο γκοσινί δεν είναι παρανοικό; Αναφέρω χαρακτηριστικά: "ο δρόμος που δεν τελειώνει ποτέ", "το μαγικό τυρί", "η μέρα των τρελών". Χάος, βία, κτηνωδία.
