μπαίνω στη Σπηλιά των Κόμικς για τα 2 τελευταία 100 Bullets, τρώω ξενέρωμα γιατί δεν είχε έρθει η παραγγελία, βλέπω το καινούριο Αστερίξ, και είμαι σίγουρος ότι θα φάω χειρότερο ξενέρωμα αν το πάρω. Μετά το πανάθλιο ''κι ο ουρανός έπεσε στα κεφάλια τους" είχα πει ότι δε θα πάρω άλλο Αστερίξ. φυσικά μαλακίες έλεγα, το παίρνω, πάω στον Τάσο και του λέω με μια μικρή δόση ελπίδας ''τουλάχιστον διαβάζεται καθόλου;" για να πάρω την πιο-τρου-δε-γίνεται απαντηση "έλα, πες τώρα ότι το παίρνεις από συνήθεια γιατί έχεις και τα υπόλοιπα".

η αλήθεια είναι ότι δεν φτάνει ως τον πάτο που οριοθέτησε το "κι ο ουρανός...", αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα, διαβάζω Αστερίξ γαμώ τη μπουτάνα μου και θέλω να είναι θείκό, όχι να λέω "ε τουλάχιστον δεν είναι τόσο μαλακία όσο το προηγούμενο". Βαρετό, κουραστικό, άνευρο, ανούσιο, ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ.

πω ρε γαμώ.