Page 166 of 185 FirstFirst ... 66116156164165166167168176 ... LastLast
Results 2,476 to 2,490 of 2772

Thread: Now reading thread.

  1. #2476
    problem child
    Join Date
    Feb 2016
    Location
    τάξη
    Posts
    1,476

    Default



    "Γενικα, τα εργα των συγγραφεων της βικτωριανης εποχης, αντρων και γυναικων, αυστηρα ρεαλιστικα (Ντικενς, Χαρντυ) η ρομαντικοτροπα (αδελφες Μπροντε) κτλ., προυποθετουν, αμεσα η εμμεσα, την υπαρξη ενος συγκεκριμενου ιστορικου πλαισιου στην Αγγλια: την τεχνολογικη, επιστημονικη και οικονομικη εκρηξη, τις μετεξελιξεις και μετασχηματισμους των ταξεων, τη ραγδαια δημογραφικη αναπτυξη των βιομηχανικων αστικων κεντρων, τη βαθμιαια συρρικνωση του επαρχιακου κοσμου, την εμφανιση νεας οικονομικης επιχειρησιακης και χρηματιστικης ελιτ, την ανοδο του μορφωτικου επιπεδου των μαζων, το περασμα απο τη φθινουσα φεουδαρχικη αριστοκρατια στον αγροτικο καπιταλισμο, την διευρυνομενη αποικιακη κυριαρχια της Αγγλιας και τον πλουτο που εισερεε απο τα εξωτερικα (αποικιακα) κεντρα της οικονομικης δραστηριοτητας, τη συνεχη φιλελευθεροποιηση των θεσμων (Μεταρρυθμιστικα Νομοσχεδια) και, σαν συνεπεια ολων των ανωτερω, τις κοινωνικο-ιδεολογικες ανακαταταξεις.
    Η Ελιοτ δεν ειναι ποτε επιλησμων ολων αυτων των αλλαγων που τις ενσωματωνει, οπως ειδαμε, αριστοτεχνικα, με αναλαφρο χιουμορ και κριτικη εμμεσοτητα, στην "μυθο-ιστορια" της.
    (...)
    Το Μιντλμαρτς ειναι πανω απ' ολα ενα εργο "βουβης", διαχρονικης, ιδιωτικης συγκρουσης αναμεσα σε δυο αντιμαχομενα η απλως ανταγωνιστικα στραποπεδα, τον αντρα και τη γυναικα, που λογω βιολογικων, φυσικων, ιστορικων, θεσμικων οικονομικων, ωφελιμιστικων η αλλων παραγοντων, βρεθηκαν μπλεγμενοι σε μια ανιση -για τη γυναικα παντα- κατασταση. Το Μιντλμαρτς κρυβει βαθια στα σπλαχνα του, τα γυναικεια σπλαχνα που το κυοφορησαν, το δραμα της επιβολης της υποταγης της γυναικας.
    (...)
    Η γκαμα επιβολης του αντρα διεθετε τεραστια επιλεκτικη ευελιξια: τακτ, κοινωνικο καθωσπρεπισμο, βικτωριανη υποκριτικη ευγενεια -που μαστιγωνει πιο τσουχτερα κι απο τον βαναυσο λογο- υπεροψια της ανθρωπολογικοβιολογικης αυθεντιας που παρακαμπτει σκληρα τον πονο και το δικιο του αλλου, χρηση "νομιμοποιητικη" γραπτων η θεσμικων θεματων, το ταμπου της "κοινης γνωμης" (ιδιαιτερα της μονολιθικης επαρχιακης), ταξικα αλλοθι και, στην αναγκη, το οικονομικο στριμωγμα της γυναικας (που εστερειτο τοτε του νομικου δικαιωματος να διαθετει οπως ηθελε την περιουσια της) (Μιντλ. κεφ. 37).
    Απο την αλλη μερια, η οποιαδηποτε "αντισταση" της γυναικας στην καταπιεση της, εκφραζεται με λανθανοντα τροπο, απωθησεις, ολα "συμπιεσμενα σε μια [μη] αρθρωμενη εσωτερικα κραυγη" (Μιντλ. κεφ. 29): "ξεσπασματα ταραχης η καταθλιψης" (Μιντλ. κεφ. 20), αμυντικα πεισματικα λεκτικες "επιθεσεις", αναστολες, συνεχεις απωθησεις των φυσικων της αντιδρασεων, ως και πρωτοφρουδιανες, υποσυνειδησιακες αντιστροφες η παροχετευτικες εξιδανικευσεις του μισους, της αντιπαθειας και της απορριψης σε συνειδησιακες αυταπαρνητικες "ματαιωσεις" η, ακομα απιστευτο αλλα σαρκαστικα λυτρωτικο, "συμπονια" για τον δυναστη! (...) Αλλα ο συνηθεστερος και αμεσος μηχανισμος "αυτοτιθασευσης" ηταν η "πολιτισμενη" γυναικα "να καταπνιγει μαλλον την ταραχη της παρα να εκτιθεται στις συνεπειες της ελευθερης εκφρασης της" (Μιντλ. κεφ. 29)."
    (...)
    Εδω, Αριαδνη στον λαβυρινθο της γυναικειας ψυχης, γινεται η Ελιοτ, η γυναικα η ιδια! (...) Οι ηρωιδες του Μιντλμαρτς κρυβουν στο υποσυνειδητο τους ψυχογενη ηφαιστεια, που οι εκρηξεις τους εδω κι εκει ξαφνιαζουν, ερεθιζουν, εξοργιζουν, ταλαιπωρουν, ενδεχομενως και σκοτωνουν τον βυρωνικο εγωισμο του "αφεντη" (Μιντλ. κεφ. 4)
    (...)
    Και για να γυρισουμε στην γυναικα συγγραφεα Ελιοτ. Ο "προσωπικος" λογος της γυναικας με τη μορφη τεχνης, απο τα πρωτα του σκιρτηματα συναντησε τεραστια ανασταλτικα εμποδια, τοσο απο την ιδια την οικογενειακη της πλευρα (πατερα) οσο και απο την πλευρα της κριτικης και τον εκδοτων.
    Βεβαια, το τραυματικοτερο εμποδιο, σε καποιες φασεις του αξεπεραστο, ηταν το προερχομενο απο το αμεσο περιβαλλον.
    Οι "τρελες" γυναικες που τολμησαν να καταγραψουν κριτικα, εστω εμμεσα, κοινωνικα φαινομενα αρνητισμου, εγραψαν "λαθρα", χωρις "Ενα ολοδικο τους δωματιο" οπως τιτλοφορησε στον αιωνα μας η Βιρτζινια Γουλφ το εξοχο "φεμινιστικο" δοκιμιο-νουβελα μανιφεστο της.
    Εκρυβε τα γραπτα της η μεγαλη Τζεην Ωστιν σε λιγο παλαιοτερη εποχη' αναγκαστηκε η Μαριαν Ηβανς (Ελιοτ), για να δημοσιευσει το εργο της, να υποβληθει στην ταπεινωτικη μασκαρατα του αντρικου ψευδωνυμου, Τζορτζ Ελιοτ' μ'αυτο γνωριστηκε στις δυσκολες εποχες και μ'αυτο αναγνωριστηκε και καθιερωθηκε εκτοτε σαν μεγαλη κυρια της αγγλικης αλλα και της διεθνους λογοτεχνιας.

    Παραλληλα με τη "λογοτεχνικη" μαχη, τον δεκατο ενατο αιωνα στην Αγγλια, η υποθεση της Γυναικας βρηκε δημοσιους συνηγορους στο προσωπο μεγαλων στοχαστων, επιστημονων, δασκαλων εκκλησιαστικων και ιεροκηρυκων καθως και πολιτικων που το γενικοτερο κλιμα των μεταρρυθμισεων και της προοδου, η εξαπλωση της παιδειας, η ευρεια διαδοση του βιβλιου, τους εδωσε την ευκαιρια να συνηγορησουν υπερ των ελευθεριων και γενικα των δικαιωματων των ανθρωπων, γυναικων και αντρων, (φτωχεια, δικαιωμα ψηφου, δουλεια, χειραφετηση της γυναικας κτλ.).
    Last edited by paddy honey; 30-05-2016 at 03:34.

  2. #2477
    problem child
    Join Date
    Feb 2016
    Location
    τάξη
    Posts
    1,476

    Default

    Χαρη σε ολες αυτες τις προσπαθειες αρχιζει η "αφυπνιση" και του αντρα! Αργη αλλα σταθερη. Το διαλεκτικο, ειρωνικο ελιοτικο κοντραπουντο, με συνεχεις αντιστροφες των αντρικων ρησεων, μιλαει τωρα εξηγητικα και απολογητικα: αν "υπαρχουν μυστικα που το γυναικειο μυαλο αδυνατουσε να εξηγησει", τουτο συνεβαινε γιατι οι νεαρες γυναικες, ακομα και οι προικισμενες (Δωροθεα), ηταν εφοδιασμενες μονον με "τις ρηχες γνωσεις λογοτεχνιας" και δη "ευγενους λογοτεχνιας", (Μιντλ. κεφ. 28 ) καταληλης για ηθικοπλαστικους σκοπους και ρομαντζα κοινωνικου λουστραρισματος, ολα αυτα αποπροσανατολιζοντας τις απο την αληθινη φυση τους και την πραγματικοτητα (Μιντλ. κεφ. 9)
    Οι γνωσεις που προσφεραν οι δασκαλες-γκουβερναντες και τα παρθεναγωγεια-οικοτροφεια του τυπου της κυριας Λεμον, απλως προετοιμαζαν τις θυγατερες της ευπορης βικτωριανης αστικης ταξης, (Ροζαμουνδη) για να "διακοσμησουν" και ψυχαγωγησουν τη ζωη του μελλοντικου συζυγου (Μιντλ. κεφ. 27) και των σαλονιων. Ακομα και νεαρες αριστοκρατισσες σαν τη Δωροθεα, που μορφωθηκαν, αλλα "γυναικειω τροπω" στην Ευρωπη και διακατεχονταν απο φλογερους πνευματικους ποθους και φιλανθρωπες φιλοδοξιες για κοινωνικη συμμετοχη (εστω και στον μικρο τους γεωγραφικο χωρο) "παλευαν μεσα στα δεσμα μιας στενης ηθικοθρησκευτικης παιδειας περικυκλωμενες απο μια κοινωνικη ζωη που δεν ειναι παρα ενας εντοιχισμενος λαβυρινθος μονοπατιων που δεν οδηγουσαν πουθενα" (Μιντλ. κεφ. 3).
    (...)
    Ο αγωνας της Ελιοτ, συνισταται στην "αγωνια" της για το φυλο της, που κι αυτο, σε ενα επιπεδο τουλαχιστον αρχιζει να "αγωνιζεται" αγωνιωντας.
    Ο μορφωτικος αποκλεισμος των γυναικων πρυτανευει σταθερα στο νου των μορφωμενων γυναικων συγγραφεων και μυθιστοριογραφων της εποχης ακομα και σε φαινομενικα αθωες, ανυποψιαστες στιγμες των εργων τους. Δεν ηταν η μορφωση το κατω-κατω αυτη που τους επετρεψε να ορθωσουν το αναστημα τους και να "προκαλεσουν" τον αντρα και τα ταμπου που ειχε θεσμοθετησει; Τι πιο τσουχτερο κεντρισμα απο την σαρκαστικα σατιρικη προβολη της "αγνοιας απο αμαθεια" ως πλεονεκτικου στοιχειου για τον γαμο μιας κοπελας; Συμφωνα με τις "προδιαγραφες" του βικτωριανου συζυγου για την τελεια συζυγο, η γνωστικη μειονεξια αποτελει βασικο προσον της! Οπως ειδαμε, στα περισσοτερα βικτωριανα μυθιστορηματα, προυποθεση του σωστου συζυγικου συνταιριασματος ειναι οχι η μορφωση αλλα η συμμορφωση, η μαλλον ο συμβιβασμος μεταξυ αντρικης προκαταληψης και διανοητικης υπεροχης και γυναικειας αυτοθυσιαζομενης υποταγης. Οι γυναικες πρεπει να παραδεχονται οτι ακομα και η βλακεια του αντρα ειναι καλυτερης ποιοτητας απο την γυναικεια! (Μιντλ. κεφ. 2). Και το κορυφωμα της τραγικης αυτης κοινωνικης κωμωδιας ερχεται οταν ο γαμος, η επιλογη συζυγου απο τη γυναικα, η μονη επιλογη που, τουλαχιστον λογικα, θα 'πρεπε να γινεται απο την ενδιαφερομενη, αντιστρεφεται αφυσικα "λες και ενας αντρας μπορουσε να διαλεξει οχι μονον τη γυναικα του αλλα και τον συζυγο της γυναικας του!" (Μιντλ. Κεφ. 29)
    (...)
    Ο γαμος, ως πρωτο σκαλοπατι χειραφετησης του γυναικειου Εγω, αποδεικνυεται, μεσα απο τις εμπειρικες διαδικασιες της βιωσης του, οικτρη πλανη, "ηθικη καθειρξη", "συρρικνωση του φυσικου τοπιου της γυναικας" (Μιντλ. κεφ. 28 ). (...) "Η δικαιοσυνη ειναι ακομα πιο εξοργιστικη στο γαμο απ' ο,τι στη φιλοσοφια" (Μιντλ. κεφ. 29), λεει ο δικαστης κ. Μπρουκ.

    Καθως θα αντιληφθει και μονος του ο αναγνωστης, το Μιντλμαρτς ειναι ενα ειδος μαγικης εικονας, ενας μοντερνος μυθος, που στους λαβυρινθους και "τις αραχνουφαντες πολυπλοκοτητες" του (Μιντλ. κεφ. 2), πρεπει να μαθει κανεις να αναγνωριζει το πραγματικο στο αντιθετο του, σε διαλεκτικες, αντιστροφες φαινομενου-νοουμενου, το σοβαρο στο κωμικο, το τραγικο στο παραλογο, το εγκλημα στην τιμωρια και τον αντρα στη γυναικα. (...) Το κλειδι του μυθοποιημενου "γαμου", της παραλογης σχεσης φοβου και σεβασμου απεναντι στην αντρικη "αυθεντια", ανοιγει την πορτα του αδυτου (υποσυνειδητο) για να αντικρισει το Μυθο - Μινωταυρο νεκρο...
    (...)
    Η απονη αυτη αρση του μυθου αντρας, υποχρεωσε τελικα τη συμπονετικη συγγραφεα να τον υποκαταστησει με μια "παραμυθια" προς τις γυναικες, μια διορθωτικη παλινωδια αισιοδοξων προοπτικων (γιατι οχι; Προοδος δεν ηταν το μηνυμα και οι "μεγαλες προσδοκιες" των καιρων της; ) Καποτε, λεει, εξομολογητικα, "συνηθιζα να περιφρονω τις γυναικες που δεν φτιαχναν λιγο καλυτερα τη ζωη τους και δεν καναν τιποτε το σπουδαιοτερο" (Μιντλ. κεφ. 54). Η ευτυχια, ωστοσο, της γυναικας, παραδεχεται κανοντας μια φιλανθρωπη χειρονομια προς την απλη γυναικα, μπορει να επιτευχθει ακομα και στα πλαισια της σχεσης, που, δυστυχως, ακομα και στη σημερινη εποχη, οπως τοτε, ειναι "φοβερα ακαμπτη". Ο γαμος δεν παγιδευει, δεν υποδουλωνει κανενα, ουτε τη γυναικα αλλα ουτε και τον αντρα, φτανει να ειναι θεμελιωμενος στο "ισοτιμο Εγω του αλλου" (Μιντλ. κεφ. 21), στην αμοιβαια δηλαδη κατανοηση, που ειναι και η ουσια της αλληλεγγυας Αγαπης."

    ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΟΥ
    Last edited by paddy honey; 30-05-2016 at 03:27.

  3. #2478
    problem child
    Join Date
    Feb 2016
    Location
    τάξη
    Posts
    1,476
    Last edited by paddy honey; 28-08-2016 at 13:39.

  4. #2479
    Senior Member Kasrith's Avatar
    Join Date
    Oct 2011
    Location
    Toronto
    Posts
    477

    Default

    Book 4


  5. #2480
    Συνεργάτης Β. Τσιβιλίκα Kaserinos's Avatar
    Join Date
    Apr 2008
    Location
    Περοκέ
    Posts
    3,167

    Default

    OK, το πήρα με το που βγήκε αλλά τώρα κατάφερα να το αρχίσω.
    πολύ όμορφη η πρώτη ιστορία.



    Ένας εγγονός αγοράζει τη σορό του Λένιν στο eBay για να τη δωρίσει στον κομμουνιστή παππού του. Ένα αποτυχημένο παιδί-θαύμα κλέβει έναν χρυσό σταυρό από μια ορθόδοξη εκκλησία. Ένα αγόρι συναντά την ξαδέρφη του (τον έρωτα της ζωής του) μια φορά κάθε πέντε χρόνια στο ποτάμι που χωρίζει το χωριό τους σε Ανατολή και Δύση. Οι παράξενες, απροσδόκητα συγκινητικές εικόνες του Μιροσλάβ Πένκοφ από την πατρίδα του τη Βουλγαρία συγκροτούν αυτή τη γοητευτική συλλογή διηγημάτων.

    Στο Ανατολικά της Δύσης ο Πένκοφ γράφει με βαθιά συναίσθηση για ταραγμένες εποχές. Οι χαρακτήρες του θρηνούν τα περασμένα και νοσταλγούν εκείνα που δεν θα υπάρξουν ποτέ. Ακόμη όμως και αν αναμετριούνται με το βάρος της ιστορίας, με το χρέος στην οικογένεια, με τον πόνο της ξενιτιάς, τα διηγήματα του Ανατολικά της Δύσης διακρίνονται πάντοτε από μια ελαφράδα που οφείλεται στο βαθύ αίσθημα του χιούμορ και του παραλόγου.

  6. #2481
    problem child
    Join Date
    Feb 2016
    Location
    τάξη
    Posts
    1,476

    Default



    https://viewpointmag.com/2015/04/15/...lvia-federici/

    "Η αντίληψη που διέπει το κείμενο, εμπνευσμένη από τα διδάγματα του φεμινιστικού κινήματος, είναι ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την καπιταλιστική κοινωνία αν δεν εξετάσουμε, όχι μόνο τον μισθωτό εργάτη και τη μισθωτή εργασία, αλλά και τις "γυναίκες" σε σχέση με την αναπαραγωγή της εργασιακής δύναμης και του εργατικού δυναμικού. Αυτή η αναπαραγωγή είναι η πιο σημαντική δραστηριότητα για την καπιταλιστική συσσώρευση και η απόδοσή της εξαρτάται κυρίως από την απλήρωτη εργασία των "γυναικών".
    Βάζω τη λέξη γυναίκες σε εισαγωγικά για να τονίσω πόσο προβληματικός είναι ο όρος όταν χρησιμοποιείται με οικουμενικό και αντιπροσωπευτικό τρόπο, ως να ήταν δηλαδή οι λέξεις καθρέφτες των πραγμάτων που περιγράφουν μια ομοιογενή πραγματικότητα. Δεν είναι αυτή η προσέγγισή μου στον Καλιμπάν. Στόχος μου είναι να καταδείξω μέσα από ποιους μηχανισμούς ανασυνθέτει ο καπιταλισμός την κοινωνική λειτουργία και την εικόνα των γυναικών σε σχέση με τα νέα αναπαραγωγικά τους καθήκοντα, ειδικά μάλιστα τα καθήκοντα των γυναικών των "κατώτερων τάξεων", στον νέο έμφυλο καταμερισμό της εργασίας.
    Σε ολόκληρο το βιβλίο, λοιπόν, ο όρος "γυναίκες" αναφέρεται σε μια πραγματικότητα μεταβλητή, ένα πεδίο ανταγωνιστικών σχέσεων και μια πληθώρα εμπειριών και κοινωνικών υποκειμένων. Ταυτόχρονα, το να στοχαζόμαστε αυτές τις διαφορές μας έχει επιτρέψει να αμφισβητούμε ορισμένες παγιωμένες ερμηνείες της εξέλιξης του καπιταλισμού, ξεκινώντας απο εκείνην του Μαρξ [Karl Marx].
    (...)
    Με άλλα λόγια, η ανάλυση του Μαρξ δεν καταφέρνει (παρά μόνον σποραδικά) να αναγνωρίσει ότι η δημιουργία της εργασιακής ιεραρχίας και η υπαγωγή των ανθρώπων σε διακριτές κατηγορίες είναι θεμελιώδεις για την εγκαθίδρυση και τη διαιώνιση του καπιταλισμού, όσο είναι και η καταστροφή των μέσων παραγωγής και επιβίωσης -και μάλιστα είναι και αναγκαία συνθήκη για την αποτελεσματική ρύθμιση των ταξικών σχέσεων.
    Μία από τις ανθεκτικές συνεισφορές του Κάλιμπαν, που μπορεί μάλιστα να έχει βαθιά επίδραση στην πολιτική αντίληψη και δράση στη δική μας εποχή, είναι κατά τη γνώμη μου το ότι κομίζει περαιτέρω αποδείξεις για τη δομική αναγκαιότητα του καπιταλισμού να παράγει συνεχώς μια ανθρωπότητα κοινωνικά απαξιωμένη, που τελικά αποτελεί το υπόστρωμα της καπιταλιστικής κοινωνίας. Γιατί, όπως αναφέρει το βιβλίο, η δημιουργία ενός πληθυσμού χωρίς δικαιώματα και η δημιουργία διακρίσεων εντός του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού είναι συνθήκες-κλειδιά για τη διαδικασία της πρωταρχικής συσσώρευσης. Πάνω απ' όλα, αν αληθεύει ότι πρόκειται για άμεσες επιπτώσεις της μισθωτής σχέσης, τότε δεν μπορούμε να προσεγγίζουμε τους σημερινούς αγώνες μόνον υπό το πρίσμα της "δημιουργίας θέσεων εργασίας" και της υπεράσπισης του μισθού, ούτε να κοροϊδευόμαστε ότι η "κρίση" και η λιτότητα που αυτή επιβάλλει είναι φαινόμενα παροδικά, ούτε ότι μπορούμε να τη βγάλουμε καθαρή μέσα στη θύελλα εξοστρακίζοντας εκείνους που εργάζονται στις φυτείες του καπιταλισμού (γυναίκες, μετανάστες, ηλικιωμένους). Επιπλέον, ο Κάλιμπαν τοποθετεί το ζήτημα της αναπαραγωγής στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης, υπονοώντας ότι η αντικαπιταλιστική δράση μπορεί και να εξυπηρετεί τον εξορθολογισμό των αντιφάσεων του κεφαλαίου, εκτός κι αν αντιστρέψουμε την κυρίαρχη δομή των αξιών και ξαναδώσουμε αξία στην ικανότητά μας για αλληλοβοήθεια και συνεργασία και για δραστηριότητες που φροντίζουν για την αναπαραγωγή της ζωής μας και της ζωής όσων απασχολούνται στις αναπαραγωγικές δραστηριότητες."
    Last edited by paddy honey; 06-09-2016 at 00:36.

  7. #2482
    Senior Member Kasrith's Avatar
    Join Date
    Oct 2011
    Location
    Toronto
    Posts
    477

    Default

    Book 5


  8. #2483
    problem child
    Join Date
    Feb 2016
    Location
    τάξη
    Posts
    1,476

    Default


    https://en.wikipedia.org/wiki/Mario_and_the_Magician
    https://en.wikipedia.org/wiki/Little_Herr_Friedemann

    "Ο κόσμος του ταχυδακτυλουργού είναι το αντίθετο του κόσμου του εργάτη, είναι η αστραφτερή και μυστηριώδης πραγματικότητα των θαυμάτων, και όχι των έργων, που φέρνουν πάντα περήφανα την υπογραφή του μόχθου. Τέτοια θαύματα απαιτούν φυσικά κάτι που ο Φάουστ γνώριζε πολύ καλά: μια μυστική συνεργασία με το διάβολο.
    Οι μυθολογίες των ευρωπαϊκών λαών πιστεύουν, όπως και ο Χριστιανισμός, ότι το Κακό είναι ο δρόμος του εύκολου, ενώ το Καλό είναι ο δρόμος της δύσκολης προσπάθειας. Η ευκολία με την οποία ο μάγος μαντεύει τις σχέσεις των άλλων ή εξαφανίζει αντικείμενα, μαρτυράει ασφαλώς πως είναι προστατευόμενος της Κόλασης και όχι των Αγίων που ευλόγησαν την εργασία. Ο μάγος είναι ο ίδιος μια καρικατούρα του διαβόλου, και η εμφάνισή του είναι σίγουρα μια σαφής απόδειξη. Οι θεωρητικοί του διαβόλου (άνθρωποι σαν τον Τζιοβάνι Παπίνι) θα σας πληροφορήσουν ότι οι καλλιτέχνες παριστάνουν συνήθως τον Άρχοντα του Σκότους δημιουργώντας μιαν εικόνα ταχυδακτυλουργού. Η μαύρη μπέρτα, το ψηλό καπέλο και το αρπαχτικό μούσι αλά Κόμη Δράκουλα, υπογραμμίζουν έξυπνα αυτό το κράμα εγκληματικών διαθέσεων και ευγενικής καταγωγής.
    Παρά την κάπως συμπαθητική νότα καλοσύνης που φωτίζει τη νουβέλα του Τόμας Μαν, και που θυμίζει μάλλον το μύθο της Ωραίας και του Τέρατος, ο μάγος δεν παύει να είναι ο διάβολος, ή τουλάχιστον κοντινός συγγενής του. Δεν του μένει, λοιπόν, παρά ν'αρπάξει τον νεαρό Γανυμήδη του Τόρε ντι Βένερε, όπως ο Δίας άρπαξε τον δικό του. Παραδόξως, ο Μάριο και ο Μάγος δεν διαφέρει και πολύ απ' το Θάνατο στη Βενετία: είναι και τα δύο παραλλαγές ενός πολύ παλιού παραμυθιού που ο Άντερσεν δεν χόρταινε να επαναλαμβάνει. Η αγάπη (και μαζί η πείνα) που τρέφουν η ασχήμια και τα γηρατειά για την ομορφιά της τρυφερής ηλικίας, είναι αυτό το παλιό παραμύθι, και υποθέτω, δεν υπάρχει ούτε ένας από τους υπομονετικούς αναγνώστες μου που να μην το άκουσε.
    (...)
    Υπάρχει λοιπόν και εδώ μια παράλογη αγάπη, που δεν τολμάει να προφέρει το όνομά της, όπως στο Θάνατο στη Βενετία; Ίσως. Και σε αυτή την περίπτωση, το Καλό προτιμάει να σκοτώσει το Κακό, παρά να το υποτάξει ή να του δοθεί. Πρέπει μάλιστα να πω ότι αυτό συμβαίνει με βάση τις ίδιες νατουραλιστικές συνταγές χάρις στις οποίες εγκαταλείπει τον κόσμο ο Άσενμπαχ ενώ όλοι περιμέναμε να πεθάνει ο Τάτζιο... Όσο για τις δυσκολίες μας να καταλάβουμε πώς συμβαίνει κάτι τέτοιο, ο γλυκομίλητος κύριος Μαν προσπαθεί να φωτίσει το πρόβλημα με τα λόγια του μάγου του και την δικαιολογημένη αυτοπεποίθηση κάποιου, που μόλις διάβασε τις κωμωδίες του Σαίξπηρ και έχει διδαχτεί πολλά, σχετικά με αυτό το μυστηριώδες και αιώνιο θέμα: "στη χώρα του έρωτα, η παρεξήγηση αισθάνεται σαν στο σπίτι της"."

    Πρόλογος: Ευγένιος Αρανίτσης
    Last edited by paddy honey; 11-10-2016 at 22:46.

  9. #2484
    Senior Member atom_smasher's Avatar
    Join Date
    Jul 2003
    Location
    Copenhagen
    Posts
    8,090

    Default

    spoiler ρε παντιχονι!
    1) e4, c5
    2) Νf3

  10. #2485
    problem child
    Join Date
    Feb 2016
    Location
    τάξη
    Posts
    1,476

  11. #2486
    problem child
    Join Date
    Feb 2016
    Location
    τάξη
    Posts
    1,476

  12. #2487
    problem child
    Join Date
    Feb 2016
    Location
    τάξη
    Posts
    1,476

  13. #2488
    Senior Member atom_smasher's Avatar
    Join Date
    Jul 2003
    Location
    Copenhagen
    Posts
    8,090

    Default

    catch 22....εκπληκτικό.
    1) e4, c5
    2) Νf3

  14. #2489
    problem child
    Join Date
    Feb 2016
    Location
    τάξη
    Posts
    1,476

  15. #2490
    problem child
    Join Date
    Feb 2016
    Location
    τάξη
    Posts
    1,476

Similar Threads

  1. Gynaikes only thread
    By eyeamflesch in forum General Discussion
    Replies: 34
    Last Post: 26-12-2011, 18:58
  2. The MK appreciation thread
    By Kveldssanger in forum PC & Games
    Replies: 77
    Last Post: 09-03-2011, 23:20
  3. the kremmydi thread
    By cancer in forum General Discussion
    Replies: 0
    Last Post: 18-07-2007, 08:35
  4. Richard Brautigar suggested reading
    By eyeamflesch in forum Literature
    Replies: 4
    Last Post: 13-04-2005, 02:50
  5. Vivlia (reading rocks!)
    By ManWhoSoldTheWorld in forum Literature
    Replies: 361
    Last Post: 16-02-2004, 17:30

Tags for this Thread

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •