μου έδωσε η μάνα μου προχθές το μπρούτζινο καβαλάρη, λέγοντάς μου πως περιγράφει την πολιορκία του λένινγκραντ καταπληκτικά, και πως θα τρελαθώ. Μόλις είδα ότι το'χει γράψει γυναίκα άρχισα να βρίζω, αλλά μου είπε να μην είμαι χαζή. Τελικά δίκιο είχα, πούτσα είναι, 80 σελίδες κι ακόμα φλερτάκια φορεματάκια και περιόδους περιγράφει. ΓΚΟΜΕΝΕΣ.
Βάζω και στοίχημα ότι κι εκεί που θα περιγράφει πώς μοιράζονταν σαρανταδύο άτομα μία φέτα ψωμί, η πρωταγωνίστρια θα πεθαίνει απ'την πείνα και ταυτόχρονα θα αγαπιέται παράφορα με τον εκλεκτό της καρδιάς της και θα ανυπομονεί να τελειώσει ο πόλεμος για να παντρευτούν
