αιωνια η μνημη του ΓΑΤΟΥ μου. μας αφησε πριν χρονια, αφου πρωτα ειχε γκαστρωσει ολη τη γειτονια, ειχε χασει σχεδον το ενα του ματι απο καβγαδες, ειχε πολλες ουλες εξαιτιας αυτου, το ειχε σκασει με σπασμενο ποδι απο τον κτηνιατρο και επεστρεψε μερες μετα, με εντελως σπασμενο πισω ποδι (αλλου το ενα μισο κοκκαλο, αλλου το αλλο μισο).
Ένας Γάτος που θα παραδεχόταν ακόμα και ο Μιτς (και ίσως τον έβαζε στο ίδιο βάθρο με το Βελζεβουλ)
Αιωνία του η μνήμη
