Νομίζω, μιάς και κανείς άλλος μοτοσυκλετιστής δεν λέει τα αυτονόητα, ότι το όλο θέμα έχει να κάνει με την άγνοια κινδύνου που έχουμε όλοι μας (και δεν βγάζω την ΚΩΛΑΡΑ μου απ'έξω).
Τρέχουμε με 120/150/ότινάναι, φορόντας το υπεργαμάτο κράνος των 500 λιρών/ευρώ, με τα δερμάτινά μας, και τα κόκαλα, και τα γάντια, και τα crash bars και πιστεύουμε, ότι αν συμβεί κάτι, θα έχουμε είτε τα αντανακλαστικά πιλότου μαχητικού/φόρμουλα 1/ΤΤ να αντιδράσουμε, ή το κράνος των 500 θα μας σώσει, απο μία μετωπική, επειδή κλάταρε το λάστιχο του απέναντι, και βγήκε στο αντίθετο ρεύμα, την στιγμή που εμείς κάναμε προσπέραση σε νταλίκα, και μας έκανε smear στην άκρη του δρόμου ή επειδή εκείνο το περιστέρι αποφάσισε να απογειωθεί την ίδια στιγμή που εσύ περνούσες και να κρατήσει σταθερή πορία και ύψος μέχρι να σε συναντήσει στο φανάρι (τρού στόρυ χόου).
Δυστυχώς, όλα τα παραπάνω ισχύουν, για όλες τις πλευρές: και για μένα με την μαούνα, και για τον Μπλίτσερ με τη σκοτώστρα και για τον Ονιμπότσο με το σκούτερ(?). Ο μη υπολογίσιμος παράγοντας, που πάντα πιστεύουμε ότι δεν θα συμβεί σε εμάς, γιατί δεν έχουμε πιεί/φοράμε κράνος-γάντια-πανοπλία(Paladin - see what I did there?), και δεν πιστεύουμε - το τονίζω αυτό, δεν πιστεύουμε - ότι θα συμβεί σε εμάς. Μέχρι να μας συμβεί.
Δεν θέλω να περιαυτολογήσω, έχω αρκετά μεγάλη οδηγική εμπειρία, οδηγούσα δίχρονο στα 15-16 και ανέβηκα σταδιακά, πέρασα απο ευρωπαϊκά και γιαπωνέζικα σε αμερικάνικα. Ταξίδεψα στην Ευρώπη, έκανα τις μαλακίες μου, έκανα τις παρανομίες μου, και μετά χεσμένος κοιτούσα πίσω και έλεγα "βρε παπάρα πώς τη γλύτωσες". Καβαλώ καθημερινά, δεν έχω αυτοκίνητο, με όλους τους καιρούς, χιόνι, πάγο, βροχή, ομίχλη. Και ακόμα τρομάζω. Οδηγώ στην πλέον καμεροκρατούμενη χώρα, όπου ένας τύπος που έκανε επικίνδυνο filtering έφαγε 3 χρόνια με αναστολή τις προάλλες, και πάω τόσο μέσα στα όρια του νόμου που οι γιαγιάδες μου κορνάρουν να με προσπεράσουν. Αλλά, μόνο μία φορά θα μου συμβεί, και φοβάμαι ότι δεν θα φταίω κιόλας.
Αστάθμητος παράγοντας λέγεται.