Becoming the Archetype - Dichotomy (2008, Solid State)
Nαι!Απλά καύλα!Αν και άθεος,αυτό δεν αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα να ώστε καταευχαριστηθώ αυτό τον δίσκο των BtA.Και αυτό διότι οι στίχοι των γεωργιανών prog-death masters πάντα περιστρέφονται γύρω από τον θεό.Οι επικλήσεις στον θεό καταλήγουν πολλές φορές να κουράζουν αλλά δεν μας πειράζει όταν παίζουν τόσο καλά το τεχνικό death.Στον συγκεκριμένο δίσκο η μουσική τους είναι άκρως επική,πράγμα που επιτυχάνεται με τα πάμπολα εφέ και τα backround epic vocals.Στα περισσότερα κομμάτια έχουμε απίστευτες διακυμάνσεις του ρυθμού από εξαντλητικό ξέφρενο ρυθμό μέχρι απόλυτα ,σχεδόν "νεκρά" διαστήματα μουσικής.Η φωνή του μπασίστα και frontman του group είναι demi growl - demi καθαρή.Προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ το σκέλος φωνητικά στον δίσκο.Σε όλα τα κομμάτια έχουμε απίστευτα σόλο κιθάρας κατά την αποψή μου. Ο δίσκος στιχουργικά πραγματεύεται τον πόλεμο μεταξύ ανθρώπων και μηχανών από την πλευρά της χριστιανικής θρησκείας!Για πρώτη φορά θα κάνω απόπειρα να αναλύσω track by track τον δίσκο και ο θεός βοηθός
Mountain Of Souls
ε. το κομμάτι μας εισάγει με την μία σε όλο το κλίμα του δίσκου. Σε αυτό το επικομεγαλειώδες περιστοιχιζόμενο από ανέλεητο drumming και το πολυ πολύ μπάσσο.
Διακεκομμένο βέβαια από τα σόλο κιθάρας. Το demi-growl τα σπάει.A ξέχασα ότι το πιάνο αποτελεί βασικό συστατικό του δίσκου αλλά και αυτού του κομματιού. Με την σειρά του σταματάει τον γρήγορο ρυθμό και προσδίδει μελωδικότητα.
Dichotomy
Από τα καλύτερα κομμάτια που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια.Το καλύτερο σημείο του δίσκου. Απίστευτη δύναμη στα φωνητικά αλλά και στο drumming που πέρνουν όλα φωτιά που μαζί με τα πλήκτρα δημιουργείται μία άκρως "μεγαλείωδη" αίσθηση.Ο ξέφρενος ρυθμός διακόπτεται από τι άλλο , από το πιάνο και από τις ρυφάρες. Παρεμβάλλονται.. και εντελώς καθαρά φωνητικά αναμιγμένα με της κραυγές του τραγουδιστή.Απίστευρο νεύρο ,μπράβο.
Artificial Immortality
Το αρχικό απίστευτο ρίφφινκ προδίδει τι θα ακολουθήσει.Ενα τραγούδι του οποίου ο ρυθμός και η ένταση σχεδόν μένουν τα ίδια σε όλη την διάρκεια του εκτός από το τέλος που το τραγούδι κόβει κώλους. ε μην τα λέμε και όλα
Self Existent
Πιάνο και άγιος ο θεός!Γαμησέ τα ντράμς και απίστευτα επικ feeling από όλο το τραγούδι με απίστευτα growl φωνητικά και κοφτά ριφάκια που συντροφεύουν την απόγνωση...
St. Anne's Lullaby
Τώρα θα σας γελάσω αν είναι κιθάρα ή μαντολίνο αυτό... πάμε παρακάτω.. το απόλυτο νεκρο διάστημα του δίσκου.. κάτι σαν την ηρεμία πριν την καταιγίδα ρε παιδάκι μου.Η απόλυτη μελωδικότητα.Αποκλείστικό παίξιμο κιθάρας με λυπητερό ρυθμό.
Ransom
Επιστροφή στην κόλαση!Εκκλησιαστικό όργανο στην αρχή και μετά ο πανικός.. μια απόλυτα σπαρακτική φωνή σε συνοδεία από απίστευτο ρυθμό και με εντελώς ξεφρενα σημεία κατα τη δειάρκεια.
Evil unseen
To πιο ντεθ κομμάτι του δίσκου πιστεύω. Παρανο'ι'κός ρυθμός με τρομερή μουσική ατμόσφαιρα..
How Great Thou Art,Deep Haven,End of the age
Η εκρηκτική τριλογία του δίσκου!Το πιο καυλερό κομμάτι του δίσκου και το αγαπημένο μου.Ξεκινάμε τον επίλογο του δίσκου με απίστευτο νεύρο ,γαμιστερά ριφφς διακοπτόμενα σχεδόν αναπάντεχα από τι άλλο.. -πιάνο...- το "Deep Heaven" στην μέση του θυμίζει pink floyd ρε μουνιά!!!! κλέψανε οι κερατάδες ή έτσι τους βγήκε.. μα το θεό θυμίζει ρε. Απίστευτα φωνητικά και στα τρία κομμάτια. Και τα τρία ότι πρέπει για να σου φύγουν ώμοι ,ειδικά στο deep heaven...ένα απίστευτα γαμηστερό κομμάτι γράφει τον επίλογο του δίσκου.Ο ορισμός του progressive death. Μια χαρά γαμάει με την κιθάρα να είναι ξουράφι..
Best 2008 album για μένα
τσεκάρετε
review by telis pritsapidoulas
