Μιλούσα εμεσέν με το βικότνι και μου είπε πως είχε ακούσει δύο δίσκους του Mortiis και στη συνέχεια τους έσβησε, και δεν προωθσαθηκα πολύ και είπα να ανοίξω θρεντ για να αρχίσουμε να κάνουμε παρέα όλοι οι ΟΠΑΔΟΙ του. Θέλω εδώ να τονίσω πως αναφέρομαι κυρίως στη λεγόμενη ERA 1 του, δηλαδή την περίοδο του θεϊκού demo και της ΥΠΕΡΘΕΪΚΗΣ του τριλογίας "Født til å Herske" (1993), "Ånden som Gjorde Opprør" (1994) και "Keiser Av En Dimensjon Ukjent" (1995). Από το τελευταίο, έχει προκύψει το Α-Δ-Ι-Α-Ν-Ο-Η-Τ-Ο video για το "Reisene Til Grotter Og Ødemarker" κομμάτι, ασύλληπτης ομορφιάς, landscape σκοτείνιας, ένας ύμνος στην ατομικότητα, στην προσωπική εξύψωση που νικάει για πάντα τις συλλογικοκοινωνικές αηδίες, προτιμάμε ΤΑ ΔΑΣΗ από τις πόλεις σας.
Εδώ έχουμε ένα αισθητικό αριστούργημα, και μια ΣΟΒΑΡΗ Klaus Schultze-ική ambient που γυροφέρνει τόσο στο τότε roster της Cold Meat Industry, όσο και σε όσα προφανώς (και ατυχώς) δεν κατάφερε να περάσει στους Emperor, αφού έφαγε πόρτα το '92, αν και ακούτε καθαρά το ΠΝΕΥΜΑ του στο "In the Nightside Eclispe". Δείτε, και προσκυνήστε τον, και όσοι δεν γουστάρετε να πάτε να βάλετε ΤΟΟL () στις λίστες σας.
φλάσμπακ : Ήταν 2004, οκτώβρης, και οι ΒΛΑΚΕΣ διοργανωτές βάζουν τον Mortiis, αυτόν τον Mortiis πλέον (κομματάρα), να ανοίξει το live των Obituary στο Ρόδον, στην πρώτη τους επίσκεψη στη χώρα μας. Οι τελευταίες περίοδοι του Mortiis δεν με τρέλαιναν, και ειδικά τότε είχε βγάλει το Grudge, το οποίο είναι μαλακιάρα. Αλλά δεν υπήρχε θέμα να μην τον δω. Φανταστείτε τώρα χίλιους πεντακόσιους καθυστερημένους razors που ήρθαν για Obituary, να τους βάζεις να βλέπουν τον γκοθοπουστή και ΕΜΙ πλέον Mortiis. Ένα δράμα, θα μπορούσε εύκολα να παίξει με Samael στην -τότε- προγραμματισμένη συναυλία τους. Το τι γινόταν είναι υπεράνω περιγραφής, του πετούσαν μπύρες, χόρευαν ζεϊμπέκικα, έκαναν τραινάκι, τραγουδούσαν "είναι πουτάνα του ΜΟΡΤΗΣ η μάνα", έκαναν εικονικά pit και σκοτωνόντουσαν στο ξύλο, γενικώς μια παιδική χαρά μέχρι να βγουν οι Obituary. Και εγώ ο μαλάκας πρώτη σειρά να χειροκροτάω. Θεός. Στο τέλος της συναυλίας περίμενα απέξω ΝΑ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΩ ΣΥΓΝΩΜΗ, αλλά κυρίως να τον ρωτήσω που θα μπορούσα να βρω την καλυτερότερη δουλειά του, η οποία είναι το 7" The Space Race / Robot City ως Fata Morgana του 1996. Φυσικά δεν κατάφερα καν να τον ρωτήσω, καθότι οι ίδιοι καθυστερημένοι μεταλλάδες ήρθαν τρέχοντας να βγουν φωτογραφίες μαζί του, και του φώναζαν "ντου γιου ριμέμπερ έμπερορ ρε μαδερφάκερ;". Κάπου εκεί σηκώθηκα και πήγα σπίτι.
ΌΣΚΑΡ ΠΟΥΣΤΙΑΣ, ξέρω, να απαντήσετε μόνο οι ΣΟΒΑΡΟΙ, και αποκλειστικά για την πρώτη περίοδο, ή και για τους Vond, Cintecele Diavolui, και ό,τι τραβά η ψυχούλα σας.
Mortiis
) στις λίστες σας.
