Έφτασα στο χώρο λίγο πριν τις 6:30, οπότε έφυγα σφαίρα για τη μικρή σκηνή για να προλάβω Lita. Ο κόσμος ήταν λιγοστός και κατάφερα να πιάσω κάγκελο (έχω να πάω σε συναυλία τόσο κοντά, ΠΟΛΛΑ χρόνια).
Η Lita είχε πολλά προβλήματα στον ήχο, στα πλήκτρα, στους ενισχυτές της κιθάρας και ξέχασε και την πρώτη στροφή του Can’t Catch Me. Το έχω νομίζω ξαναπεί. Το νόημα σε μία ροκ συναυλία δεν είναι το πόσο άψογα θα εκτελέσει το κομμάτι ο καλλιτέχνης. Είναι να σε κάνει (εσένα, το κοινό) να διασκεδάσεις και να φύγεις μ’ ένα τεράστιο χαμόγελο στο τέλος. Και παρά τα όσα έγιναν, η Lita το κατάφερε αυτό και με το παραπάνω. Εκτός κι αν νομίζετε βέβαια ότι άλλοι τραγουδιστές δεν ξεχνούν στίχους, δεν φαλτσάρουν, έχουν τον τέλειο ήχο κλπ (με τη μία μου έρχονται στο μυαλό Coverdale, Stanley, Mustaine, Van Zant – ολόκληροι Skynyrd και στο Manchester ο Van Zant κόλλησε σε ένα κομμάτι στην πρώτη στροφή), οπότε πάω πάσο. Συνεπώς αν είστε από δαύτους που ψάχνουν για τα λάθη του καλλιτέχνη και σχολιάζουν, δεν θα περάσατε καλά στη Lita. Οι υπόλοιποι μια χαρά περάσαμε και το διασκεδάσαμε. Ακούσαμε μεταξύ άλλων Hungry, Can’t Catch Me, Back to the Cave, Falling in and Out of Love, Gotta Let Go, Larger Than Life, Black Widow, 2 νέα κομμάτια, Close My Eyes Forever, Kiss Me Deadly. Μακάρι να’ παιζε κανα μισαωράκι ακόμα
Αφού ανεφοδιαστήκαμε με καύσιμα, κατεβήκαμε στη μεγάλη σκηνή για –όσο προλαβαίναμε- Down. Πρόλαβα και είδα 3-4 κομμάτια, όμως δεν είναι η μουσική που ακούω και μ’ αρέσει και δεν μπορώ να κρίνω. Ο κόσμος πάντως έδειχνε να το διασκεδάζει με την ψυχή του.
Επιστροφή στη μεγάλη σκηνή και μετά από θερμούς εναγκαλισμούς με BURNIN, πιάσαμε σχεδόν κάγκελο για να δούμε τα γερόντια. Ρε τι είναι αυτοί οι τύποι ρε! Κάθε φορά που τους βλέπω, είναι και καλύτεροι. Δύναμη, ενέργεια, ο Biff μου φαίνεται αρνείται κατηγορηματικά να γεράσει. Απίστευτη εμφάνιση όπως πάντα, καλούτσικος ήχος, αρκετά ωραίο setlist για τον περιορισμένο χρόνο που έπαιξαν. Motorcycle Man, Heavy Metal Thunder, Princess of the Night, Denim and Leather, 20.000 Feet (εδώ μου έφυγε ο σβέρκος), Let Me Feel Your Power, Crusader, Wheels of Steel, Strong Arm of the Law και άλλα που αδυνατώ να θυμηθώ αυτή τη στιγμή. Αφού με άφησαν για άλλη μία φορά με το στόμα ανοιχτό, κατάλαβα ότι η βραδιά κάπου εκεί είχε τελειώσει για μένα.
Τους Mastodon τους γράψαμε ελαφρώς και πήγαμε για μπύρες, όταν κατεβήκαμε στη μεγάλη σκηνή έπαιζαν το τελευταίο κομμάτι.
Ένα από τα χειρότερα βασανιστήρια που μπορείς να μου κάνεις, είναι να με πετάξεις σ’ ένα δωμάτιο δεμένο χειροπόδαρα και να μου βάλεις ν’ ακούω Slipknot.
Όπως καταλαβαίνετε, δεν βρήκα κάποιο καλό λόγο να κάτσω να τους δω, άραξα μόνο προς τα πίσω με σκοπό να δω 4-5 τραγούδια και να φύγω. Όμως ο ήχος εκεί πίσω ήταν τόσο πολύ άθλιος, έξυνε τόσο πολύ τ’ αυτιά, που τα 4-5 έγιναν αυτομάτως 1-2 και με συνοπτικές διαδικασίες, πήραμε με τον MrMaiden το δρόμο της επιστροφής.
Μεταλλικούς χαιρετισμούς(Hell Yeah!
) σε όσους είδα / γνώρισα χθες: RegularPaul, MrMaiden, BURNIN AMBITION, Swollen, Lab, Boom, Rockavlon, sorry αν ξέχασα κάποιον. Και στο Χρήστο απ’ το Rocking
Lita
Saxon
Originally Posted by Out Of The Body
ποιος σνόμπαρε ρε? 
αφού ήσασταν 5' εκεί και δεν λέγατε ποιοι ήσασταν, μόνο για μπάσα χωρίς χορδές μιλούσαμε. 
