The Belgrade Phantom [Beogradski Fantom] (2009)
Σερβική φετινή παραγωγή, βασισμένη σε ένα πραγματικό γεγονός, που έλαβε χώρα
στα τέλη της δεκαετίας του 70, και αποτέλεσε ένα μεγάλο πολιτικό
γεγονός στην ιστορία της Γιουγκοσλαβίας, αφού κατόρθωσε να αναδείξει
από το πουθενά, έναν λαϊκό ήρωα, που αγαπήθηκε από τον κόσμο. Το 1979,
στο Βελιγράδι και ενώ ο πρόεδρος Τίτο έλλειπε για μια συνάντηση κορυφής
στην Κούβα, ένας νεαρός έκλεψε μια άσπρη πόρσε 911ς και για 10 μέρες
ταλαιπώρησε ολόκληρη την αστυνομία της πόλης. Το παρατσούκλι που του
έδωσαν ήταν "το φάντασμα", αφού εξαφανιζόταν από τα μάτια της
αστυνομίας και του κόσμου αστραπιαία. Κάθε βράδυ, πάνω από 10 χιλιάδες
κόσμος, μαζευόταν στην κεντρική πλατεία, για να θαυμάσει το σόου που
έδινε το φάντασμα, όσο και να γελάσει με την ανικανότητα της αστυνομίας
να τον πιάσει. Και τότε ο αρχηγός της αστυνομίας, επιστράτευσε τον
καλύτερο οδηγο-αστυνομικό, του έδωσε ένα γρήγορο αμάξι, και τον έβαλε
στο κατόπι της πόρσε...
Νευρώδη ημιντοκιμαντερίστικη αφήγησή που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή,
έκανε σπουδαίο άνοιγμα στις αίθουσες της Σερβίας, και αποτέλεσε την
πληρέστερη καταγραφή αυτού του παράξενου ιστορικού γεγονότος στην
ιστορία της χώρας. Πολύ καλή φωτογραφία και αναπαράσταση του ντεκόρ της
δεκαετίας του 70, εξαιρετικές ερμηνείες από πρωτοκλασσάτους ηθοποιούς
του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, θεωρήθηκε δίκαια ταινία και οχι
ντοκιμαντερ(παρά τις πολλές συνεντευξεις - επεξηγήσεις που δίνονται από
τα εμπλεκόμενα με την υπόθεση πρόσωπα). Άλλη μια πολύ καλή προσπάθεια
του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου, που εννοείται, πώς σε σχέση με τα
απανωτά σκουπίδια του Χόλυγουντ δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Γρήγοροι
ρυθμοί ενός αστυνομικού δράματος, με on the road σκηνές δράσης και
κυνηγητών, μας κάνει να ταυτιστούμε με τον ήρωα, να θυμώσουμε με το
"σύστημα", και στο τέλος να δούμε τι μπορεί να σημαίνει ήρωας, μάγκας
και αληθινές ιδέες.....
την ειδα πριν λιγο και με αρεσε..εψαξα και ινφος για τον μαγκα αλλα τα σερβικα μου δεν βοηθανε
δειτε και πειτε
