..Το πάτωμα είναι κρύο, αλλά δεν είναι πέτρα. Δεν έχει την υφή της πέτρας. Θυμίζει περισσότερο ένα κομμάτι απο κοράλι, μια σπογκώδης επιφάνεια, σαν ένα κομμάτι που σου είχε φέρει ο πατέρας σου απο κάποιο ταξίδι πριν απο χρόνια. Το πάτωμα, σου γδέρνει τις παλάμες.

Προσπαθόντας να συνέλθεις απο την ζαλάδα και να σηκωθείς στα πόδια σου συνειδητοποιείς ότι το backpack και τα όπλα σου βρίσκονται δίπλα σου. Προφανώς δεν είσαι φυλακισμένος ή παρά την θέλησή σου κάπου. Αλλά κάπως βρέθηκες εδώ.

Τα μάτια σου θα έπρεπε να είχαν συνηθίσει στο σκοτάδι, αλλά δεν μπορείς να ξεχωρίσεις σχήματα, γωνίες ή επιφάνιες. Κάπου, βαθεία, παρατηρείς μια ιδέα απο πρασινωπό, φασματικό φώς.

Τι κάνεις?