The Mars Volta - Octahedron

[LokiTricksterGod]

The Mars Volta - Octahedron

(2009, Mercury Records)



01. “Since We’ve Been Wrong” - 4:14
02. “Teflon” - 2:50
03. “Halo of Nembutals” - 11:13
04. “With Twilight as My Guide” - 6:48
05. “Cotopaxi” - 3:50
06. “Desperate Graves” - 5:31
07. “Copernicus” - 6:12
08. “Luciforms” - 10:28

λίγες ακροάσεις ακόμα, αλλά: κόψαν τα έξτρα μέλη της μπάντας (τα 20 αδέρφια του ομάρ), γίνονται ακόμα πιο catchy, λιγότερο χαοτικοί, όσοι σιχάθηκαν το bedlam για τις φιουζιονιές εδώ θα χαρούν, ο ομάρ αποφασίζει να παίξει φριππικά και όχι μακλαφλινικά, ο πρίτζεν κρατιέται όσο μπορεί, ο σέντρικντεσπερέητ γκρέηβς.

desperate graves. desperate graves. desperate graves. καλύτερο κομμάτι volta μετά από ilyena; ίσως. τεράστιο, τεράστιο παρόλα αυτά. (δεν ξέρω βέβαια αν έχει στίχο αντάξιο των if you could see where i've been/you'd touch the hand that's touching sin κλπ.)

και όσοι απηύδησαν με τους πιο ποπ προσανατολισμούς τρώνε ένα luciforms στη μάπα στο τέλος και στρώνουν, σωστό όργιο.

για πείτε κι εσείς.

[The Good Son]

Το έριξα μια αυτιά το μεσημέρι. Λίγο αργοπορημένα καθώς δεν πολυψήθηκα να βιαστώ γιατί διάβασα αρνητικές κριτικές. Θα λεγα πως ξεκινάει με αρκετά ποπ (σχετικά μ τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους) διαθέσεις και μου φερε και λίγο στο μυαλό την ατμόσφαιρα του fear of a black planet των pt. Πράγμα που για μένα δικαιολογεί την φριππική χροιά που ανέφερε ο λοκη.
Νομίζω όμως οτι τα τραγούδια στο σύνολο είναι λίγο αδιάφορα. Επιπρόσθετα δεν νομίζω οτι το desperate graves είναι δα τόσο σπουδαίο. Εμένα το cotokati μου άρεσε, χωρίς πολλούς διθυράμβους όμως.
Βλέπουμε και μετά από άλλες ακροάσεις. Χαίρομαι όμως που γίνονται λιγότερο χαοτικοί και δεν μένουν στάσιμοι. Και χαίρομαι που το κάνουν κυκλοφορόντας δίσκους σε σύντομο χρονικό διάστημα. Να ξεκαθαρίσω πως εννοώ οτι χαίρομαι που αλλάζουν, όχι οτι μου αρέσουν οι αλλαγές αυτές απαραίτητα.

[FIXXXER]

Δεν ειμαι μεγαλος φαν των Μαρς Βολτα γιατι η φωνη του Ομαρ πως τον λενε με κουραζει μετα απο ωρα ακροασης, χωρις να εννοω οτι δεν ειναι ωραια ή ξερω γω κατι αλλο, απλα το πολυ νιαουρισμα με κουραζει. Γι αυτο και δεν ασχοληθηκα ποτε περισσοτερο ενω ηθελα, το Bedlam για παραδειγμα ηταν ενα φοβερο αλμπουμ και το γουσταρα παρα πολυ, απλα δε μπορουσα να το ακουω ολοκληρο. Κατεβασα κι αυτο απο περιεργεια και μετα απο 2-3 ακροασεις μαλλον μαρεσει περισσοτερο αυτο το υφος τους, ή για να ειμαι πιο σωστος με κουραζει λιγοτερο. Παιζει να ηρθε η ωρα να κατσω να τους λιωσω γενικα γιατι εχουν στοιχεια που μου θυμιζουν αγαπημενα μου συγκροτηματα και ισως ειναι απο αυτους που θελουν χρονο να τους αγαπησεις.

[kontan]

για να είμαι ειλικρινής, αυτόν τον δίσκο τον εχω λιώσει μέχρι στιγμής πιο πολύ από τους υπόλοιπους. έπεσε στη κατάλληλη φάση μου μάλλον. αρκετά πιο ποπ ελιγμός απ'ότι περιμενα. μπραβο τους. είναι μεγάλη μπαντα κ το αποδεικνύουν κ πάλι.

[kontan]

γαμώ το κέρατο. ειναι μέσα στο πάνθεον. θα τους ακούνε τα παιδιά μας. να μου το θυμηθείτε αυτό

[antimusic]

μόνο το deloused μου αρέσει και πολύ το χάρηκα που έβγαλαν ένα δίσκο όλο televators. μια χαρά.

[Marillion]

θέλω να μπω σε mode ακρόασης αυτού του δίσκου. Άκουσα μια φορά πολύ γρήγορα και αποσπασματικά τα κομμάτια και όντως παίρνεις χαμπάρι την πιο ποπ αισθητική, ήταν όμως τόσο μεγάλη μαλακία το προηγούμενο που με έκανε να χάσω τις όποιες ελπίδες μου, εξού και η τωρινή βαρεμάρα μου.

[Marillion]

λΟΙΠόν το άκουσα 3 φορές σε λεωφορειομετακινήσεις και αρκετά προσεκτικά μπορώ να πω. τα πρώτα συμπεράσματα που βγάζω είναι πως είναι σαφώς ανώτερο από την προηγούμενη αγνή καθυστέρηση-επειδιξιμανία που τους είχε πιάσει. είναι κάπως πιο στεγνό και λιγότερο flashy από όλες τις δουλειές τους μάλιστα. μου κάνει εντύπωση το γεγονός πως οι μελωδίες δεν σου καρφώνονται με την μία αλλά λόγω του χαλαρού της υπόθεσης αποκτούν αξία επανάληψης. επίσης 50 λεπτά, τι έπαθαν;;;

συνολικά φαίνεται πως είναι ένας δίσκος που θα με ξανακερδίσει πολύ χαλαρά. και ειλικρινά δεν το περίμενα με τπτ αυτό από τους μαρς βόλτα. λες και άκουσαν τι έλεγα είναι

επίσης τα vocals πολλά επίπεδα πάνω σε αυτόν τον δίσκό. τα πήρε όλα πάνω του ο μεγάλος. φιξξξερ βρες κανένα ωριλά btw

[Drumsick]

Ελα ρε, κι εμένα με κουράζουν τα φωνητικά μετά απο κάμποση ώρα. Η χροια, όχι το πως τραγουδάει. Η τεχνική του είναι άψογη.

[Marillion]

εντάξει οκ ήθελα απλά να του την πω λιγάκι γι'αυτήν εδώ την οτινανιά :

το Bedlam για παραδειγμα ηταν ενα φοβερο αλμπουμ και το γουσταρα παρα πολυ, απλα δε μπορουσα να το ακουω ολοκληρο.

και όχι επειδή δεν μου άρεσε το μπεντλαμ πιστευω καταλαβαίνεις.

[FIXXXER]

Do me a favor and please try to understand first, then reply. Thank yo.

[Marillion]

do me a favour and start listening to (or enjoying) records before saying that they're great

[FIXXXER]

ΡΕ συ Μαριλλιον, κατσε διαβασε τι εχω γραψει, μου την εχεις πει σε 2 ποστς για 3 πραγματα που δεν εχω γραψει πουθενα, και αρχιζω και σκεφτομαι αν ειχες παρει κατι πριν τα γραψεις.

[antimusic]

τα λέει προκαταβολικά, γιατί μπορεί να πάρει κάτι αργότερα.

[Marillion]

Οκ λοιπόν, ας εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ και σε δεύτερη φάση γιατί ούτε εσύ κατάλαβες τι έγραψες μάλλον.

το Bedlam για παραδειγμα ηταν ενα φοβερο αλμπουμ και το γουσταρα παρα πολυ, απλα δε μπορουσα να το ακουω ολοκληρο.

Ναι μην μου πεις να δω τι γράφεις για τα vocals, προφανώς και το διάβασα. Το θέμα είναι, από πότε αποδομούμε την μουσική των μαρς βόλτα και την απομονώνουμε σε όλα τα υπόλοιπα για να την ευχαριστηθούμε; Μήπως γίνεται κάτι τέτοιο; Στην τελική μόνος σου το λες. Φοβερός και τον γούσταρες πολύ (ναι καλά) αλλά δεν μπορείς να το ακούς ολόκληρο. Δλδ πρέπει να επισημάνω ακόμα περισσότερο την αντίφαση; Έφτασε η ρημάδα η ώρα που μας ενθουσιάζει περισσότερο το κόνσεπτ πίσω από μια μπάντα παρά η ίδια τους η μουσική; Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε περισσότερο βάση στους ισχυρισμούς μας και να μην αερολογούμε. Εντάξει δεν πόσταρες και εξώφυλλο και είπες γαμάει, αλλά έγινες συγκεκριμένος μέσα στην αφηρημάδα του πόστ σου και εκεί με έχασες. Βέβαια έχεις πει πως θεωρείς καμμένο οποιονδήποτε μιλάει σοβαρά για μουσική εδώ μέσα οπότε τι να πω ίσως χάνω και τον χρόνο μου στην κοσμοθεωρία σου.