Λοιπόν θα πούμε αρχικά για τους Ulver και μετά όλα τα υπόλοιπα.
Καταρχήν να σχολιάσω πόσο απαράδεκτη είναι η Νορβηγία που μας παίρνει για δυόμιση ώρες ταξίδι με το τρενάκι 40 ευρώ. Πηγαινε. Κι άλλα τόσα στο έλα. Και γενικά για τις μεταφορές χαλάσαμε παραπάνω από τα μισά μας λεφτά, φτου σας.
Φτάνουμε που λέτε το μεσημεράκι στο Lilehammer, λιάζουμε τα κορμιά μας (ντυμένοι, οι μόνοι ήμασταν, εκεί είναι συνηθισμένη η ηλιοθεραπεία στα πάρκα) και περιμένουμε καρτερικά το πέρασμα της ώρας. Κατά τις 7 λέμε να πάμε να φάμε τίποτα και παίρνουμε μια πίτσα. Την οποία την πληρώσαμε 20 ευρώ. Βέβαια είχε ξέρω γω μισό μέτρο διάμετρο και απορώ πως την καταφέραμε 2 άτομα εκ των οποίων το ένα εγώ (έμεινε ένα κομματάκι μόνο). Ανεβαίνουμε λοιπόν σκασμένοι από το φαί τον λόφο για το Maihaugen, σκάμε ο λοστρέ κι ο μαν μέσα, λέω μια μαλακία στα ελληνικά και ψαρώνουν 4, ο ένας ο φίλος του Shadowking που είναι συμπαθητικός και καθόλου μαλάκας μάλλον σε αντίθεση με τον πρώτο, χα! Περνάει κανά τέταρτο μέχρι να ψωνίσουμε και τις μαλακίες μας στο merchandise, πάει 9 η ώρα έχουμε μπει στο θέατρο και μετά από 15 λεπτά μαζεύονται οι λύκοι.
Περιττό να πούμε ότι τα 45-50 λεπτά ήταν συγκλονιστικά.
Έπαιξαν πράγματα από διάφορα άλμπουμς ελαφρώς παραλαγμένα, ο sfinotouvlakis λέει ότι έπαιξαν και μια διασκευή, οι Ulver και στα drums ο Pedersen. Και άλλοι 2 τύποι που δεν τους ήξερα και ένα γκομενάκι που έκανε τα κόλπα με το theremin.
Ήταν ένα τρομερό live, το πως δημιούργησε τέτοια συναισθηματική φόρτιση είναι κάτι ασύλληπτο και κάποιοι θα έλεγαν ανεξήγητο αλλά όχι, γιατί είναι οι Ulver. Το μοναδικό πράγμα που μας "χάλασε" ίσως ήταν η διάρκεια. Η οποία διάρκεια είναι ένα θέμα που εγώ τουλάχιστον το βλέπω να έχει δυο όψεις, η μία είναι του στυλ: ρε ΑΡΧΙΔΕΣ έδωσα τόσα λεφτά για να 'ρθω πάνω και παίξατε λίγο και κλαίγομαι σαν το υπέροχο μουνάκι και τα λοιπά. Από την άλλη όμως σκέπτομαι ότι αυτό το live ήταν των Ulver. Οι οποίοι Ulver καλώς ή κακώς ποτέ δεν νοιάστηκαν και ποτέ δεν έδωσαν την υποψία ότι θα το κάνουν για τους ΦΑΝΣ τους. Οι άνθρωποι βγήκαν να εκτελέσουν live την μουσική τους και να εκφράσουν αυτό που ήθελαν, με αυτά τα 45 λεπτά τα οποία εν τέλει κάποιους τους κάλυψαν, κι εγώ μέσα σ'αυτούς αλλά είμαι καλομαθημένος και ήθελα κι άλλο τι να κάνω. Και κανά κομματάκι αγαπημένο ας πούμε (Shadows of the Sun, Lost in Moments) για να ξεπέσω τελείως και να κλαίω ασταμάτητα, δεν πειράζει όμως ήταν φοβερή εμπειρία, κι όπως είπα και σ' έναν γνωστό μου στο μσν το σκέφτομαι πολύ σοβαρά να ξανανέβω τον Αύγουστο. Επίσης να πω ότι ο Garm φάνηκε να ζορίζεται με την όλη φάση και παρατηρήσαμε μερικές ψευτοκουλ κινήσεις που έκανε (άναψε τσιγαράκι κάμποσες φορές στην σκηνή και πάφαπουφα) οι οποίες πρόδιδαν το πόσο αμήχανα ένιωθε με όλο αυτό. Παιδιά τι να σας πω, πολύ καλή στιγμή, και το δεύτερο μισό ήταν πολύ ανώτερο από το πρώτο να το ξέρετε.
Ουφ, δεν γράφω τίποτα άλλο, κυρίως επειδή δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν, αν μου 'ρθει κάτι αύριο που θα 'χω κοιμηθεί κιόλας ξαναποστάρω.
Επίσης στις 28 του μήνα είδαμε Marissa Nadler σε μια φοβερή υπόγα με τέλειο ήχο και ατμόσφαιρα. Εκπληκτική, είχε στο μπασο πρώην μέλος Earth και κάτι άλλους γνωστούς που δεν δώσαμε βέβαια ιδιαίτερη προσοχή στο ποιοί ήταν. Αυτή είναι μία καλή φάση για live, τ' ακούς kontan;;;
Τέλος να σημειώσω ότι ήταν μια κοπέλα εκεί την οποία μόλις την είδα, ήξερα πως δεν θα ήθελα να φιλήσω άλλα χείλη εκτός από τα δικά της.
Μιλούσα γι'αυτήν σ' όλο το ταξίδι και ακόμα μιλάω.
Βέβαια μακάρι να έκανα λάθος γιατί δεν την φίλησα ποτέ, εδώ καλά καλά δεν της μίλησα λολ!