<Code> - Resplendent Grotesque
<code> - Resplendent Grotesque
(2009, Tabu Recordings)
1. Smother The Crones
2. In The Privacy Of Your Own Bones
3. The Rattle Of Black Teeth
4. Possession Is The Medicine
5. Jesus Fever
6. I Hold Your Light
7. A Sutra Of Wounds
8. The Ascendent Grotesque
To 2005 είχα πειστεί πως το -τότε- Satan Berzerker Mongo των DODHEIMSGARD δεν θα κυκλοφορούσε ποτέ. Δεν είχα συνέλθει, και ούτε έχω συνέλθει ακόμα από το CARHEART του Carl Michael, αλλά Vicotnik στην πιάτσα δεν υπήρχε. Μάθαμε την ύπαρξη των <code>, τρελάναμε τον Aort στα emails να μας στείλει το "Neurotransmissions" του 2002 (ούτε είχα πάρει πρέφα πως υπήρχε αυτό ως τότε) και μόλις κυκλοφόρησε το "Nouveau Gloaming" έτρεξα, το αγόρασα και όλα ήταν ωραία, με ένα "ίσως" μόνο, και αυτό επειδή ήταν εκεί που πείστηκα πως το αποτυχημένο reunion των Ved Buens Ende δύο χρόνια μετά, ακόμα και αν συνέβαινε (που συνέβη) δεν θα απέφερε τους καρπούς του Written in Waters, καθώς έκανα το μοιραίο λάθος να περιμένω διαδόχους διαδόχων, και επαναφορά του συναισθήματος της πρώτης ακρόασης των συγκροτημάτων της δυάδας Vicotnik και Carl Michael, στα 16 μου αθώα χρόνια. Συνειδητοποίησα πως ανάλογο μεγαλείο δεν θα ξαναυπάρξει, λόγω πολλών παραγόντων. Κατάλαβα επίσης πως θα μπορούσα από κείθε και στο εξής όμως, να απολαμβάνω πολύ τις δουλειές τους, χωρίς τον ψυχαναγκασμό "πάμε να ξεπεράσουμε written in waters ή 666 international". Αυτό δεν θα γίνει, και αν γίνει δεν θα γίνει από τον Vicotnik ή από τον Carl Michael, οι άνθρωποι έχουν μεγαλώσει και -ξεκάθαρα- αλλάξει ρότα. Το "Black Flux" των Virus είναι ένα συγκλονιστικό αριστούργημα για το οποίο δεν θα μιλήσω εδώ, αλλά για τον δεύτερο δίσκο των Code. Το πρώτο ήταν φοβερό, και τα χουμε ξαναπεί πολλάκις, Brass Dogs barking near, δισκάρα, αν και όχι μεγαλειώδης, δισκάρα όμως. Αυτό εδώ δεν είναι δισκάρα. Δηλαδή, είναι γεμάτο feeling, αλλά άδειο από συνθέσεις. Εκτός από μιάμιση.
Η μία : είναι το "Smother the Crones". Ατέλειωτα repeats, τυπικό παίξιμο για δεδομένα συμμετεχόντων (ακόμα και για έρλαντσσον πάει αυτό), όχι τίποτα ιδιαίτερο στα riffs, αλλά αρκετό μέταλλο και α-δ-ι-α-ν-ό-η-τ-ε-ς φωνητικές γραμμές, στα ακραία, στα tardy-ika, στα ουρλιαχτά, στα εγγλέζικα refrains, στις μελωδίες, το κομμάτι το τραγουδάω συνέχεια και παντού, και στο mp3player βαράει συνέχεια, και θα αγοράσω το album λόγω του κομματιού αυτού και μόνο.
Η μισή : Ι Hold your Light. Απίστευτα καθαρά φωνητικά, πάλι, χαίρομαι τον Kvohst πολύ, σχεδόν προτιμώ να ξανατραγουδήσει στο επόμενο DHG σε δώδεκα χρόνια από τώρα, το επίπεδο βελτίωσης της φωνής του από Supervillain Outcast ως εδώ, είναι τεράστιο, και τρέμω από ευφορία για το πόσο καλύτερος τραγουδισταράς μπορεί να γίνει, οι πίστες είναι δικές του, αλλά αυτό το Malmsteen σόλο τι το θέλετε ρε παιδγιά;;; Εκεί κλείνω το κομμάτι.
Το μηδέν : Το υπόλοιπο album συνθετικά. Δισολίες, μελωδίες, σόλα, φιδέ, αδιάφορα τύμπανα, αδιάφορες κιθάρες, ρυθμοί, αδιάφορες συνθέσεις, generic fillers από ανθρώπους που δεν θες να σου γράφουν τέτοια. Ο Kvohst παίζει μόνος του, αλλά όπως ο Παπαλουκάς δεν έσωσε την τσεσεκά το 2007, το αποτέλεσμα δείχνει ήττα, ο νέος είναι ταλεντάρα, αλλά η ομάδα δεν έχει ρυθμό, είχε τέσσερα χρόνια να βγάλει album, και έβγαλε μιάμιση υπερκομματάρα και εξίμισι βαρεμάρες.
Αν έβγαινε σε εφτάρι, θα ήμουν καταχαρούμενος. Τώρα ξαναβάζω συνέχεια το BLACK FLUX.
Ανάλατα πράγματα, οι μαλακίες συμβαίνουν όμως, ακόμα και στους αγαπημένους μας : ο Johnny Cash είχε κάνει κάποτε δίσκο που έβριζε τους ινδιάνους.
Τουμπεκί.
Originally Posted by Tispanagias tamatia
