Keelhaul - Keelhaul's Triumphant Return to Obscurity
Keelhaul - Triumphant Return to Obscurity
Hydra Head Records
1. Pass The Lampshade (2:48 )
2. Glorious Car Activities (3:50)
3. Everything's A Napkin (4:51)
4. High Seas Viking Eulogy (5:36)
5. THC For One (3:34)
6. The Subtle Sound Of An Empty Milkshake (4:14)
7. El Matador (3:12)
8. Kirby Wurm (6:55)
9. Bandolero De Perros De Maiz (3:32)
10. Waiting For The Moon To Speak (3:57)
11. Brady's Lament (4:14)
12. KFB (2:44)
Μα καλά, ούτε κουβέντα ακόμα; Ντάξει θα κυκλοφορήσει σε κανα 2-3 μέρες αλλά έχει λεικάρει καιρό τώρα. Λοιπόν, δεν είμαι καλός με τις κρητικές. Αυτό ίσως οφείλεται στο οτι εδώ πάνω έχουμε κυρίως πόντιες και βλάχες αλλά θα κάμνω μια φιλότιμη προσπάθεια να γράψω δυο λόγια αν και συνήθως περιμένω να γράψει κάποιος άλλος για ένα δίσκο και εγώ απλά να συμπληρώσω "οτι γαμάει" ή οτι είναι "για τον πούτσο".
Πολύ δύσκολα ενθουσιάζομαι από νέες κυκλοφορίες πόσο μάλλον από πράγματα που κυκλοφορούν στη δεκαετία που διανύουμε, γιατί είμαι κομπλεξικός και κολλημένος και τα θεωρώ όλα σχεδόν παρωχημένα. Τον προηγούμενό τους δίσκο τον θεωρώ ίσως ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει στον χώρο του ευρύτερου μέταλ γενικότερα τα τελευταία χρόνια. Οι keelhaul για μένα είναι γάντι στα ακούσματά μου, Αρκετά ινστρουμένταλ χωρίς σόλο αλλά με πανέξυπνα περάσματα, ρυθμικά που δείχνουν οτι έχουν αφομοιώσει (όχι αντιγράψει) τους king crimson, φαντάστική παραγωγή με κιθάρες όχι μεταλλάδικές αλλά λαμπάτα overdrived - γλυκιές σαν πανακότα (και drums μιαμ) και όλα αυτά σε ένα packaging τίτλων και artwork που κινίεται επιδέξεια στην λεπτή γραμμή του χιούμορ.
Ε, στον καινούριο δίσκο έχουμε ακριβώς όλα αυτά χωρίς να νιώθεις οτι επαναλαμβάνονται και χωρίς να γίνονται βαρετοί*. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα του pass the lampshade νιώθεις ένα μπλουάργκ ενθουσιασμού το οποίο ξεδιπλώνεται γλαφυρά κατα τη διάρκειά του (δίσκου). Ακόμα και τα φωνήτικά που θεωρώ το μόνο μελανό τους σημείο (αλλά αυτό το θεωρώ για τα περισσότερα mathcore σχήματα), εδώ μου άρεσαν αρκετά. Λόλ στο "ρεφραίν" του thc.
Κάπου εδώ επειδή νιώθω σαν fandago που γράφει για mastodon σε συνδυασμό με vicotnic που βγάζει τα εναπομείναντα κόμπλεξ απέναντι στην έκθεση τρίτης λυκείου σταματώ και σας αφήνω να συνεχίσετε.
*υποκειμενικά.
και όλα καλά και ο δίσκος γαμεί και ο οδηγός βγάζει το ψωμί του.
